NOORD-INDIA: een gebied vol uitersten (deel 2)

Als afsluiting van een aantal blogs over Noord-India laat ik nog wat  beelden zien waarvan ik denk dat ze de moeite waard zijn.

India is een land vol interessante mensen van zeer verschillende pluimage.

Het hiernaast afgebeelde meisje was zowel nieuwsgierig als verlegen.

De oude dame zat heel relaxed haar pijpje te roken tegen een muurtje langs de dorpsstraat.

Beide heren hoopten tijdens Diwali op een aalmoes van de gelovigen.

Kleurrijke muzikanten.

Van hun muziek was ik niet onder de indruk.

Een jonge Sikh bij de Gurdwara, de tempel van de Sikhs.

Straathandel is in dorpjes en steden een vertrouwd beeld, in allerlei vormen:

Delhi

 Van bovenaf krijg je een mooi beeld van de typerende chaos (Delhi).

 De oude man is op weg naar zijn standplaats om eten te bereiden en te verkopen.

De tijd heeft stil gestaan.

Kan het straatbeeld van een dorpje in Noord-India nog duidelijker?

 Als je een straatje inloopt zie je bijvoorbeeld links een slager aan het werk, ............

.......... en wordt rechts eten verkocht.

Het had ook gekund dat hier een man zich langs de kant van de weg zat te wassen,
volledig ingezeept, bij een teiltje met water.

 Er zijn opvallend veel kraampjes langs de weg waar de mensen hun eten kopen.
Niet bedoeld voor Westerlingen.
Onze maag is niet bestand tegen dit eten, hoe lekker het er ook uit kan zien.

Aardappelen, tomaten en uien: ook voor ons herkenbare producten.

 Een prachtig kleurrijk geheel. In de heilige steden en tijdens Diwali heb ik deze verkoop gezien,
maar ik weet niet wat men met de poeders doet.

De keerzijde is er ook. Handel in afgedankte producten, zoals plastics.
De armoede is overduidelijk aanwezig. Let vooral ook op de details, zoals het meisje.

Een bizarre combinatie:
een bord dat verwijst naar een Holiday Home staat tussen afval waarin runderen, varkens en zelfs een man zoeken naar wat er van hun gading is.

Varkens gedijen hier goed, want er is volop voedsel te vinden tussen het afval.

Varkensvlees staat net als rundvlees niet op de menukaart van restaurants. Hindoes eten geen rundvlees, moslims geen varkensvlees.

 Hoe arm ben je als je zo moet wonen?

In India leven talloze runderen. Er is dus ook erg veel mest. Is er dan ook een mestprobleem?

Nee, daar heeft men een oplossing voor gevonden.

De mest wordt verzameld, als volgt:

 De mest wordt door vrouwen verzameld en met de hand verwerkt tot een soort pannenkoeken die in de zon gelegd worden om te drogen. Daarna worden ze opgestapeld en verder gedroogd:

 In huisjes, voornamelijk gemaakt van mest, worden de gedroogde mestpannenkoeken opgeslagen. 

In de natte tijd liggen ze dan goed beschermd.

 In dorpen en steden gaat het net zo als op het platteland.
Je hebt er wel de kans om in een verse vlaai te trappen,
 maar door het opruimen is het probleem toch niet zo groot.

Deze man vervoert de gedroogde mestpannenkoeken naar een plaats waar ze verkocht worden. 

Men gebruikt de gedroogde mest als brandstof omdat er een hoog gehalte aan goed brandbare vezels in zit.

Het viel op dat er op het platteland geen rondslingerend (plastic) afval was. Het zag er veel schoner uit. Er zijn dan ook geen of nauwelijks winkeltjes waar men plastic zakjes gebruikt.

Het platteland is hier self-supporting.
Water wordt met een emmer of met behulp van een pomp uit een bron gehaald.

Het land wordt voornamelijk op traditionele wijze bewerkt.
Er wordt bijvoorbeeld naast groenten en aardappelen veel rijst verbouwd.

 De lucht is schoon omdat men milieuvriendelijk vervoer heeft.

 Na een dag werken op het land keert men terug naar huis in de ondergaande zon.

In dorpjes zoals het hierboven staande heerst geen armoede.
Het land levert in ieder geval voldoende voedsel op. Daarnaast krijgt men zuivel van de runderen.
En eiwitten dan? Eieren, lams- en schapenvlees en kip zijn de gangbare bronnen.

Het was een bijzondere ervaring om dit deel van India te bezoeken.
De economie van het land ontwikkelt zich snel, maar het is nog afwachten wie ervan gaan profiteren.
De contrasten in de samenleving zijn nu al bijzonder groot. De tijd zal het leren.

Ik besluit hiermee mijn blogs over Noord-India.
Ik wil hierbij iedereen bedanken die op mijn reisverslagen heeft gereageerd.