AWD - Roerdomp geeft zich bloot

Zoals ik al in een eerder bericht had gezegd heb ik het op 25 januari buitengewoon getroffen. 

Een roerdomp in beeld zoals ik nog nooit eerder heb gezien. 

Het heeft mij vele beelden opgeleverd, waarvan jullie er hier een aantal kunnen zien.
Ook in andere blogs zal deze roerdomp wel te zien zijn, omdat ik hier niet alleen was .

 De roerdomp (Great Bittern , Botaurus stellaris) is familie van de blauwe reiger. 

Roerdompen hebben een lengte van 69-81 cm en een spanwijdte van 100-130 cm. 

Roerdompen staan op de rode lijst, wat betekent dat ze zowel schaars als beschermd zijn.

Door het goed gecamoufleerde verenkleed en doordat de roerdomp zich nauwelijks buiten het moeras begeeft, wordt de vogel zelden gezien. Bij gevaar neemt de roerdomp de zogenaamde "paalhouding" aan, waarbij de vogel de kop en de hals omhoog richt en daardoor vanwege de zwarte lengtestrepen nauwelijks van het riet te onderscheiden is 
(zie mijn blog AWD - Vogels ).
Dit effect wordt nog versterkt doordat de vogel de kop met de bewegingen van het riet mee beweegt.

 Heel behoedzaam kwam "mijn" roerdomp uit het riet te voorschijn. Eerst naar rechts kijkend, .......

 .... daarna naar voren, .........

... en tenslotte naar links.

 Toen hij het veilig genoeg vond kwam hij langzaam omhoog,
waarna het niet lang duurde voordat de eerste stap werd gezet.

 Stapje voor stapje, als het ware in slow motion, liep hij verder en werd steeds beter zichtbaar.

 De groene poten met de lange scherpe nagels waren goed te zien.

Het veertje op zijn snavelpunt bleef er de hele tijd zitten.

Roerdompen broeden in moerassen die rijk zijn aan stevig oud riet. Het zijn merendeels standvogels, die in ijzige winters gevoelige verliezen kunnen lijden. Vissen, kikkers, muizen ('s winters) en grote insecten vormen de belangrijkste voedselbron. Meestal wordt gejaagd in open water aan de rand van het riet.

 Het leek of hij steeds meer in elkaar dook bij het naar voren sluipen.

 Even pauzeren, onder andere om de omgeving nog eens te observeren.

Verder maar weer.

 Het water werd steeds dieper.

 Hij stond klaar om een prooi te vangen.

 Doodstil stond hij .........

... totdat een fotograaf hem van de andere kant benaderde en te dichtbij kwam.

Einde voorstelling. Helaas geen prooi gevangen.

Jammer dat hij verstoord werd, zodat we geen kans kregen om te zien hoe hij een prooi ving. 

Ik kon er niet echt mee zitten, want het was hoe dan ook een bijzondere gebeurtenis.