Verrassingen in een park

Bij een wandeling in een park werd ik verrast door een onverwachte variatie aan vogels, zoals de hierboven afgebeelde halsbandparkiet. Er was nog een beetje ijs, waar ik van kon profiteren.

 Het begon met enkele meerkoeten op het ijs.

Ze waren niet bijster schuw, ongetwijfeld wat gewend geraakt aan mensen.

 Ook waterhoentjes waagden zich op het ijs. Als je goed kijkt zie je een stukje nylon draad in zijn snavel.

Er waren ook jonge vogels bij.

 De reflectie van de begroeiing langs de oever gaf een onverwacht kleurig effect. 

Het waterhoentje was net van het ijs het water ingegaan.

Tot mijn verbazing zag ik dit paartje nijlganzen in een boom. 

Ik dacht dat ganzen nooit in bomen gaan zitten.

 Ze lieten overigens wel goed horen dat ze er zaten.

 Er was ook een reigerkolonie, waar het een drukte van belang was.

Natuurlijk wil je een achtergrond met wat minder takken :)

 Om dat te bereiken moet je proberen ze in de vlucht te vangen.

 Ze waren druk bezig met nestelen.

Zo gauw er een andere reiger in de buurt kwam waren ze erg oplettend en maakten behoorlijk wat misbaar.

Ook de roodborstjes hadden het lentegevoel te pakken.

Halsbandparkieten zijn niet inheems, maar ze voelen zich in veel parken en stadswijken wel thuis.

Deze parkiet heeft een spechtennest in bezit genomen.

 Hier komt hij het nest weer uit.

Hij keek mij nog even aan voordat hij wegvloog.

Wat ziet een winterkoninkje er anders uit als je de staart niet ziet.

 Het verschil is duidelijk te zien.

Een boomklever liet zich in het zonnetje even bewonderen.

Het is een park waar ik natuurlijk nog wel vaker naartoe zal gaan, 

bijvoorbeeld als de jonge reigers uit het ei komen.

Wordt vervolgd.