Geen woorden maar daden

Op een wat sombere, gure dag keken deze futen elkaar aan alsof ze wilden zeggen:

"Zullen we al die poespas deze keer maar overslaan?
We weten toch al wat we willen."



Zo gedacht, zo gedaan.

 Eerst ging zij even het nest inspecteren.

 "Het is niet lekker als er een tak in mijn lijf prikt. Zet jij je kraag maar op, want het is niet erg warm".

 "Zo, nu ziet het er goed uit".

  "Nu ben ik er helemaal klaar voor".

  Dat liet hij zich geen twee keer zeggen. Met één sprong zat hij op haar.

 Hij had goed geluisterd, want hij had zijn kraag opgezet.

 Na de climax sprong hij over haar heen het water weer in.

Dat is nog eens een finale. Doe hem dat maar eens na!

Trots keek hij om. Het leek alsof hij vroeg "Wat vond je ervan?"

Zij wende haar kop af. Was ze er een beetje verlegen van geworden?

Uit een ooghoek keken ze elkaar aan.

 Ze keken elkaar niet rechtstreeks diep in de ogen. Waar dachten ze aan?

Hij trok de stoute schoenen aan en keek haar nog eens aan. "Wil je nog een keer?"

  "Ik dacht dat je het nooit zou vragen! Eerst even het nest in orde maken. Het is wat rommelig geworden".

 Toch was ze wat wispelturig. Of wilde ze hem alleen maar plagen en/of opwinden?

Ze verliet in ieder geval het nest en verdween achter een rietkraag uit beeld. Hij er achteraan.

De lichtkwaliteit liet deze dag nogal te wensen over. 

Bovendien viel het niet mee om een plek te vinden waar ik als paparazzo kon meekijken zonder last te hebben van het riet.

Ik heb dan wel geen voorbereidende show gezien, maar dit vond ik wel een topervaring.