Wespenspin werkt aan nageslacht

Ik begin deze keer met de voor mij grootste verrassing van de maand augustus:

een cocon van de wespenspin.

Wespenspinnen, ook wel tijgerspin of wespspin genoemd, komen sinds 1980 in Nederland voor. 

Hun oorspronkelijke habitat is het Middellandse Zeegebied.

Vrijwel altijd zijn het de vrouwtjes die opvallen.

Hun naam is niet toevallig gekozen.

Zoals ik kortgeleden op mijn blog heb laten zien, heb ik dit jaar voor het eerst de veel kleinere mannetjes gezien.
Zonder de poten mee te tellen zijn de mannetjes ongeveer 0,5 cm groot en vrouwtjes 1,5.

De vrouwtjes zijn expert in het zodanig maken van een web tussen stengels dat het knap lastig is om er foto's van te maken met een minimale hoeveelheid afleidende details.

Ze maken een opvallend web met een zig-zag patroon, zoals een paar beelden verder te zien is.
Ze heten dan wel wespspin of tijgerspin, gevaarlijk zijn ze voor de mens niet.
Ze kunnen niet steken en de beet is niet giftig.

Ze vangen vaak juffers in hun web.

Ze verpakken hun prooi altijd heel efficiënt, waarna ze deze later op een geschikt moment leegzuigen.

Hier heeft het vrouwtje het centrum van haar web even verlaten. 

Het zig-zag patroon is op dit beeld ook ten dele zichtbaar.

Dit kokertje trok mijn aandacht, vooral door de gele kleur.

Ik had het nog nooit eerder gezien.

Ik maakte er een paar foto's van om ze thuis eens op een groot scherm te bekijken.

Mijn vermoeden werd bevestigd: het is het begin van een cocon met daarop een aantal gele bolletjes gevuld met eitjes.

Zo zijn de gele bolletjes nog beter te zien.
De spin heeft deze bolletjes als het ware met haar buik tegen de onderkant van dit kokertje gedrukt.

Via internet werd het mij duidelijk dat ik iets bijzonders gevonden had.
Maar waar was de spin die hiermee verder had moeten gaan?
Blijkbaar was ze bij het maken van de cocon gestoord, want normaal gesproken zie je deze eitjes niet omdat ze verder verpakt worden in een omhullende cocon.

Op de website van Jan van Duinen ( www.janvanduinen.nl ) is uitgebreide informatie over de wespenspinnen en het maken van de cocons te vinden.
Daar was ook sprake van cocons die het formaat van een golfbal kunnen hebben.

Wat doe je dan?

Je gaat nog eens zoeken, in de hoop dat je ook die cocons kan vinden.

Ik zag bijna onmiddellijk een vrouwtjesspin die voor de verandering eens een mooi vrij web had gesponnen.

Een cocon zag ik nog niet, ook geen eitjes.

Maar het duurde hooguit vijf minuten voordat ik er één gevonden had.

Het vrouwtje is op de achtergrond nog enigszins te zien.

Het kleine kokertje waarop de eitjes waren afgezet was nu volledig ingepakt in een grotere cocon.

Later vond ik nog een tweede cocon.
Het scheelt wel als je weet waarnaar je moet zoeken.
Dat bleek al gauw bij een volgend bezoek.

Er waren er zelfs twee vlak bij elkaar.
De cocons die ik vond hadden meer het formaat van een stuiter dan van een golfbal.
Wie weet vind ik ook nog wel een wat grotere maat.

Uit de gele bolletjes, die vol zitten met eitjes, ontwikkelen zich de jonge spinnetjes, die in het voorjaar de cocons verlaten.

Het vrouwtje bewaakt  haar cocon totdat ze dood gaat.

Zorgen dat er nageslacht komt maakt hongerig.

Dat hebben de meeste mannetjes al gemerkt, en niet omdat ze zelf honger hadden gekregen na de paring.

Als ze eindelijk volwassen zijn leven ze na hun laatste vervelling  nog maar enkele dagen.
Dan komt het hoogtepunt van hun leven.
Ze paren dan met hun grote (in dubbel opzicht) liefde.
Wat zal het een anticlimax zijn als ze daarna door deze grote liefde verslonden worden.
Zo hebben ze wel op twee manieren invloed op hun nageslacht:
 ze zorgen niet alleen voor het doorgeven van hun genen maar ook voor het noodzakelijke voedsel van het vrouwtje,
dat de eitjes nog moet leggen en beschermen.

Hierboven staat geen mannetje maar opnieuw een juffer op het menu.

En daar hangt ze dan, altijd met de kop omlaag.
Het patroon op de rug is bij ieder vrouwtje anders,
Je kan het vergelijken met het unieke patroon van tijgers en zebra's, of met de vingerafdruk bij de mens.

Voor veel mensen is dit al een schrikbeeld.
Hoe zal een juffer of ander klein insect dat in het web verstrikt is geraakt zich voelen als ze ziet dat zo'n spin op haar afkomt?

Even lekker griezelen voor wie niet van spinnen houdt.
Ze doen je niets, tenzij je een prooidier bent.

Ze zijn wat mij betreft een aanwinst voor de Nederlandse natuur.

Het is fascinerend om de wespenspinnen in augustus te volgen.

Ik hoop nog een keer een plaatje te maken van een wespenspin op haar cocon.