Boseilanden

In de Haarlemmermeerpolder is er de laatste jaren veel veranderd.
Uitbreiding van Schiphol, nieuwe wegen zoals de N205, nieuwe woonkernen en nieuwe industrieterreinen, 

om maar enkele grote veranderingen te noemen. 

Onvermijdelijk betekent het dat er agrarische grond verdwijnt. 

Gelukkig is men niet vergeten dat er toch ook wat natuur moet overblijven. 

De Groene Weelde - tussen het voormalige Floriade terrein en de N201 -  en de Boseilanden - langs de N205 tussen de N201 en Zwaanshoek - zijn voorbeelden van aangelegde stukken natuur- en recreatiegebied.

Met een beetje geluk is er voor natuurliefhebbers wel het een en ander te zien, 

zoals waterwild, hazen, roofvogels en fazanten.

 De kans dat je er een ekster ziet is behoorlijk groot.

Grote bonte spechten komen er wel voor, maar deze foto is in een naburig bos genomen.

 De kans dat je bergeenden ziet is vrij groot, al blijven ze wel bij voorkeur op afstand.

Ze zijn altijd zeer waakzaam.

 Zo gauw ze het niet vertrouwen gaan ze er vandoor.

 In het voorjaar hoop ik ze hier weer met hun jongen te zien, zoals vorig jaar.

 Hazen schieten soms vlak voor je voeten uit hun dekking weg. 

Deze twee hadden andere plannen: het voorjaar komt eraan!

 Dat betekent werk aan de winkel. Een duidelijk voorbeeld van hormoon gestuurd gedrag.
Het werd geen "haasje-over".

De eerste actie heb ik niet mooi op de foto, de tweede (de hierboven staande dus) wel.

De rammelaar wist niet van ophouden. Het ging maar door, met korte pauzes. Dit is de derde ronde.

De vierde ronde:  zij onderging ogenschijnlijk iedere poging gelaten.

En nog een keer: de vijfde ronde.

Ze wilden blijkbaar zeker van hun zaak zijn, of genoten ze er gewoon van?

Daarna gingen ze het bos in, waarbij ik ze niet meer kon volgen.

Het kan bijna niet anders: hier komen kleine haasjes van.

Kan de lente nog duidelijker beginnen?

Dit was een bijzonder moment dat normaal het hoogtepunt van de dag zou zijn.

Ik hoopte ook een fazant te zien. In de polder zijn er de laatste jaren om de een of andere reden veel minder te zien dan vroeger. Toen zag je ze vaak in groepen in de polder.

Maar tijdens deze wandeling : YESS!

 De haan drukte zich plat op de grond, 

waarbij hij er vermoedelijk vanuit ging dat hij goede schutkleuren heeft.

Even later ging hij aan de wandel.

 En opnieuw in dekking, plat op de grond. Het was een hele opgave om foto's te maken waarbij er geen takjes of halmen enigszins storend in beeld kwamen. Ze horen natuurlijk wel bij de natuurlijke omgeving.

Hier verraste de haan  mij door zó snel uit de dekking te komen, dat hij vrijwel beeldvullend in beeld kwam. 

Ik had geen tijd om minder in te zoomen.

Maar hier is hij dan, volledig in beeld.

Hier nogmaals, in volle glorie.

Voor mij een paar topmomenten achter elkaar. 

Een goede reden om hier weer opnieuw naartoe te gaan wanneer het zonnig is.