Lentekriebels

Vandaag is de lucht grijs, er waait een frisse wind. Ons geduld wordt op de proef gesteld.
 
In mijn vorige blog werden de voortekenen van de naderende lente verstoord door enkele sneeuwbuien.

Deze keer zal dat anders zijn. Overwegend zonnige beelden. Dat het op sommige momenten toch nog koud was valt op de beelden niet te zien.

Hormonen, daar draait het nu om.

Dit paartje futen begroette elkaar alsof ze van plan waren weer een baltsritueel te beginnen.

 Dat deden ze niet. Ze gingen wel samen naar hun nest. 

Inderdaad, gelegen in de richting waar ze naartoe keken.

Zij inspecteerde het nest, ging er nog even op liggen alsof zij weer  klaar was voor nog een paring.

 Hij had geen zin.

 Er trok even een wolkje voorbij waardoor het beeld wat somberder werd. 

Ik laat de foto toch zien omdat duidelijk is hoe hard er aan het nest gewerkt werd.
Een deel van de waterplanten werd overigens gepikt bij een meerkoetennest in aanbouw.
En over meerkoeten gesproken, de eerste broedende meerkoet heb ik al gezien.

Zo ziet het er veel vrolijker uit.

Daarna even een bad, gevolgd door goed uitschudden.

 De woerd keek dit alles goedkeurend aan. Of keek hij naar zijn buurman?

Die knapte zich op voor een ontmoeting met zijn lief.

En dan zijn er nog de knobbelzwanen.

 Als dit niet uitnodigend is!

Hij hoefde hier geen moment over na te denken. "Ik kom al!"

Nog even een spectaculaire  landing om haar te imponeren.

 Zij zwom hem al  tegemoet.

En hij zwom naar haar toe. De spanning steeg.

 Wat bleek? Zij had haar partner achtergelaten, en hij de zijne ook.
Wat zou er gaan gebeuren?

Ze begonnen ieder een grote cirkel te zwemmen, zij rechtsom, hij linksom.

Ze herhaalden dat vele malen.

Ze kwamen na het voltooien van hun cirkels steeds dichter bij elkaar.

 Na vele cirkels zwemmen was de spanning om te snijden. Hoe zou dit aflopen?

 Zwanen vormen paartjes voor het leven. Zouden ze toch vreemd gaan?

Dit lijkt het happy end. En dat was het ook.

Maar wat was het geval?

De flirtende zwanen gingen plotseling hun eigen weg, alsof ze een schuldgevoel kregen.

Het vrouwtje vormde met haar eigen partner het liefdeshart.

Bij deze ontmoeting maakten ze een soort knorrende geluiden.

 Tja, van zoveel spanning krijg je wel een droge mond.

Hij kijkt hier wel wat streng, maar tegelijkertijd bewonderend naar zijn vrouwtje.

Hij lijkt te denken: "Flirten is prima, zolang ze mij maar trouw blijft".

De uitvoering, met twee zwanen op een meer, deed mij al gauw denken aan een uitvoering van het ZWANENMEER. 

Gracieus zwommen de twee zwanen rondjes, zeker een half uur lang.

Ze bouwden de spanning op, maar wisten blijkbaar ook waar ze mee bezig waren.

Voor mij betekenen deze beelden LENTE.

Loes, ik hoop dat deze lentebeelden je beter bevallen dan de vorige:)

Wordt vervolgd: de Groene Jonker en omgeving.