Kleine Vos

 Het leek mij een goed plan om eens uitgebreid aandacht te besteden aan de kleine vos.
Veel mensen hopen er eens een te zien.
Ze zijn algemener dan menigeen denkt, maar je moet er wel wat moeite voor doen om ze te vinden.

Ook dit jaar heb ik het geluk gehad andere kleine vosjes te zien. 

Dat betekent dat tegelijkertijd mijn jaarlijkse wens opnieuw in vervulling is gegaan.

 Ik heb in chronologische volgorde frislingen, vossenwelpjes, jonge damhertjes en een reekalfje gezien.

Zoals jullie wellicht al bij René hebben gezien en gelezen zijn wij een keer samen op stap geweest met onder meer als doel jonge vosjes te zoeken. Dat het gelukt is, is inmiddels wel duidelijk geworden. 

Ik ben er meerdere keren op uit gegaan en kan daardoor ook wat andere beelden laten zien.
Hier zien jullie deel 1. Deel 2 volgt later in het jaar.

De foto's zijn genomen op drie verschillende dagen.
Dag  1:

 Wat verscholen tussen de struiken zat deze welp rustig rond te kijken.

Even later ging ze aan de wandel, nieuwsgierig om zich heen kijkend.

Is ze niet lief?

Vossen hebben vaak last van teken - net als ik trouwens - en dat is bij haar rechteroog goed te zien.

Ze houden ervan om lekker te relaxen in het zonnetje.

Iedere beweging trekt echter hun aandacht.

Deze welp oogt duidelijk minder vriendelijk. Zou het een mannetje kunnen zijn?

Het verschil in uiterlijk van deze twee welpen is duidelijk te zien.

Zij (ik neem aan dat dit een vrouwtje is) oogt duidelijk liever (vind ik).

Het voelt echt geweldig om dit zo goed te kunnen zien.

Het gehalte aan adrenaline in mijn bloed steeg snel naar bovengemiddelde waarden.

Dag 2 (samen met René):

Ik vind dit wel een bijzondere plaat, door de grassen op achtergrond.

Deze welp heeft vaak een bijzondere, een wat achterdochtige blik in zijn ogen.

 Een beweging, vermoedelijk een insect, trok zijn aandacht.

Het boeide hem toch niet genoeg, en hij ging liggen denken wat hij zou kunnen gaan doen.

Even later ging hij toch weer zitten en gaapte eens flink.

Wie durft er nog te zeggen dat hij vriendelijk kijkt? 

Ik vind dat hij uitgesproken vals kijkt.

Ook deze blik spreekt voor zich. Waar zou hij aan denken?

Begon hij genoeg te krijgen van pottenkijkers?

Had hij iets gemeens in gedachten?

Zo ziet een welpje er een stuk liever uit. 

Het werd tijd voor een middagslaapje. 

Dag 3:

Kleine vosjes zijn echte zonaanbidders.

Ze ruikt duidelijk iets.

Voortdurend zijn ze aan het zoeken naar iets eetbaars.

Het zijn taferelen die niet gauw vervelen.

Nadat ze mij volop de kans gegeven had om foto's te maken, zelfs met de blauwe lucht als achtergrond,
trok ze zich weer terug.

 Ik hoop dat deze vosjes zich goed kunnen ontwikkelen en vooral dat ze niet verpest worden door mensen die ze zo nodig moeten voeren.

Ik ben benieuwd waar en wanneer ik ze weer zal zien.

AWD - Vleugels

Deze keer wil ik een aantal beelden laten zien van dieren die voorzien zijn van vleugels. 

Een aantal opnamen heb ik met mijn macrolens gemaakt, 

waarbij ik nog steeds het gevoel heb dat ik nog geen echte macro-opnamen maak.

Dat mag de pret niet drukken.

Deze dagpauwoog trof ik op een zonnige dag. De vlinder had geen haast.

St.  Jacobsvlinders zijn de laatste tijd veel te zien.
Binnenkort zullen we de geel-zwarte rupsen wel in groten getale tegenkomen.

Een soldaatje, op zoek naar een partner?  Of juist zo snel mogelijk weg wezen?

Het is duidelijk dat het vrouwtje deze keer veroverd is.

 Een heel andere verovering had de spin gedaan. Jammer voor de juffer.

  Ik moest wel met tegenlicht fotograferen en dat gaat natuurlijk ten koste van de kleuren.

Deze juffers hadden het voorjaar in hun kop.
Overigens lastig fotograferen met tamelijk weinig licht en bovendien met wind.

Hiermee wil ik laten zien hoe het mannetje het vrouwtje achter haar kop vasthoudt.

Toen het vrouwtje haar staart naar de borst van het mannetje wilde brengen zat het blad steeds in de weg.

Vleugels bekent natuurlijk ook dat er vogels in dit blog zullen voorkomen.
Het eerste paartje nijlganzen met kleintjes dat ik in de AWD zag.

De boomleeuwerik had dan wel niet een geweldige plek uitgekozen, zingen deed hij echter als de beste.

Deze pose mag er zijn, met de hulp van de wind.

Nog even een buiging tot besluit van het optreden.

Terug naar de libellen.
Vlakbij het bovenstaande setje juffers zag ik ook deze libel.

De achtergrond is natuurlijk verre van ideaal, maar ik moest het hier mee doen.
Wie kan mij vertellen hoe deze libel heet?

Nog meer macro dan bij deze foto van een viervlek is mij nog niet gelukt.

Weer een andere gast op de plek waar ik de juffers in actie zag.
Let op het stuifmeel.

Ze was druk bezig, en vloog van bloem tot bloem.

Ze kroop er bijna in.

 Deze vlinder is vermoedelijk een zwartsprietdikkopje.

Het is goed te zien hoe naar de nectar gezocht werd.

Je kunt het ook van deze kant bekijken.

Dit is volgens mij een duinparelmoervlinder.

Ik vind dit een mooie plaat om mee af te sluiten.


Met mijn macrolens lukt het mij in ieder geval mooiere en meer gedetailleerde foto's te maken van bijvoorbeeld vlinders en libellen dan ik tot nu toe kon met andere lenzen.

En de volgende keer?

Kleine vos.

Of toch maar deze variant?

AWD - Zomer 2013

Op 21 juni begon de zomer. In West Nederland vooral met regen en wind. 

Toch zijn er de afgelopen week ook dagen geweest die aan de zomer deden denken. 

Mijn volgende blog zal als titel  "Vleugels" krijgen. 

Libellen en vlinders, die vooral bij zomers weer actief zijn, bewaar ik daarom voor een volgende bericht.

Duinroosjes staan op veel plaatsen in bloei.

Ze worden veel bezocht door rozenkevers, die deze keer voor de verandering een varen opgezocht hadden.

Ze waren niet de enigen.

Het lijkt een wat riskante actie, met het risico van een valpartij.

Dat gebeurde ook: de onderste kever viel er op een gegeven moment af 

(misschien wel met opzet omdat zijn werk gedaan was).

De zandhagedissen zijn wat kieskeurig wat de warmte betreft: 

het mag niet te heet zijn maar ook weer niet te fris.

De afgelopen  week zag ik alleen een mannetje.

 

Rietorchissen komen steeds meer in bloei te staan 

 Rupsen zie je nu ook steeds vaker.

De stippelmot is bij de kardinaalsmutsen al weer druk bezig geweest. 

Binnenkort wemelt het weer van de rupsen van deze mot.

En waren er de laatste tijd geen vossen te zien? Zeker wel, maar steeds op afstand. 

Ze waren schuw en gingen er vandoor zo gauw zij iets van mij merkten.

Kleine damhertjes zie je nu steeds meer, mee rennend met hun moeder.
Sommigen zijn opvallend wit gekleurd.

Nieuwsgierig waren ze af en toe wel.

 Zo gauw moeder een kreet slaakte renden ze achter hun moeder aan. 

Verstopt in het gras liggend heb ik ze de afgelopen week niet meer gezien.

Dit was de verrassing van de week:

Weliswaar op afstand (de foto is wat gecropt), maar hier heb ik lang naar gezocht.

De problemen met blogger lijken weer te zijn verdwenen. Wie mijn bericht over de boomkikker gemist heeft en dat toch interessant lijkt raad ik aan om er alsnog eens naar te kijken.

Bedankt voor alle reacties.