Blauwborst (Luscinia svecica)

Begin april ben ik in de Groene Jonker op zoek gegaan naar blauwborsten. 

Een week eerder had ik ze daar ook gezien, maar iets te ver weg naar mijn zin. 

Ik hoopte deze keer op wat meer geluk.

Jammer dat de lichtcondities niet optimaal waren, maar op dit gebied heb je nu eenmaal niet veel te kiezen.

De eerste die ik zag zat nog wat te ver weg, maar de tweede zat al een stuk gunstiger.

Zoals ik in mijn vorige blog al had laten zien was deze goed bij stem.

Bovendien liet hij overduidelijk zien hoe mooi hij zijn staart kan spreiden tijdens het zingen.

Hij ging er al gauw vandoor waarna ik hem op een mooie open plek op een rietstengel zag zitten.

Deze foto heb ik al eerder laten zien. 

Op aanraden van René heb ik hem iets bijgesneden, waardoor de stengel uit de rechterbenedenhoek ontspringt.

Op een andere plek zat deze blauwborst uitbundig te zingen. Deze keer mocht ik hem van opzij bewonderen.

Na het zingen kijken ze vaak wat rond, net alsof ze wachten op applaus en/of bewonderende blikken.

Waarschijnlijker is het natuurlijk dat ze uitkijken naar een reactie van een vrouwtje.

Met een schuin oog hield hij mij in de gaten.

Hier liet hij alle schroom varen.

Met deze beelden was ik zeer tevreden. 

Natuurlijk kan het nog mooier zijn als je ideaal licht hebt, maar zo blijft er opnieuw nog wat te wensen over.

Met het volgende beeld sluit ik deze sessie af.:

Vol overgave zingend en daarbij zijn staart spreidend.

De volgende keer laat ik een aantal beelden van Poelgeest zien, waar ik met Ghita geweest ben.