AWD - november 2014

November. De herfst loopt op zijn eind, de bronst van de damherten is afgelopen. 

Zomergasten trekken naar het zuiden, wintergasten komen al met mondjesmaat naar ons land.

Rammen hadden begin november nog een fijne tijd. Ze mochten voor nageslacht zorgen. 

Een gekleurde vlek op de rug van de ooien geeft aan welke ooien in het voorjaar lammetjes zullen hebben.

Nieuwsgierig, of toch lichtelijk verstoord, keken ze naar voorbijgangers.

November werd voor mij toch weer een maand van paddenstoelen.

Parasolzwammen waren er nog volop te zien.

In de vroege ochtend waren ze bedekt  met dauwdruppeltjes.

(In de vergroting wat beter te zien)

Het leek wel of er kleine kristalletjes onder de hoed zaten.

Zoals bekend nodigen paddenstoelen uit tot creativiteit. 

De een beheerst deze vaardigheid beter dan de ander.

Vergane glorie. Wel een kans om eens goed onder de hoed te kunnen kijken.

Een - volgens mij - mooie parelamaniet.

Voor dit minisetje moet je wel even gaan liggen, of op zijn minst op de knieën.

Opnieuw een confrontatie met mijn kennis van paddenstoelen:

geen idee hoe deze heet.

De lichtinval heeft duidelijk invloed op de kleuren.

Klein maar fijn, maar ook nadrukkelijk aanwezig.

Deze gele knotszwam was op een grote vlakte al van een afstand duidelijk te zien tussen grassen en koeienvlaaien.

Ze zijn maar een paar cm hoog.

Solitair, geen soortgenoten in de buurt te zien.

In een gebied waar vorige winter de nodige renovaties hadden plaatsgevonden viel deze zwam o.a. op omdat er nauwelijks andere begroeiing in de buurt was.

Bij deze zwam leek het net of er klodders teer op een omgevallen boomstam waren gevallen.

De stam was ermee bezaaid.

Een geschubde inktzwam.

En nog één, met omkrullende hoed.

Zo is goed te zien waarom ze inktzwam heten.

Door een macrolens worden zelfs kleintjes groot.

Dat geldt ook voor deze bolletjes met een diameter van hooguit een cm.

Hoe anders is het met deze zalmzwammen.
Dit geheel had een diameter van zo'n 25 cm.

Ze zijn ook in trek bij spinnetjes, zoals hier ook te zien is.

De draden die spinnetjes gemaakt hebben zijn met tegenlicht goed te zien.
Let ook op de (guttatie)druppels langs de steel.

Zwammen gedijen goed op zowel levend als dood hout.

Het lijken wel lappen vlees.
Zouden ze eetbaar zijn?

Het najaar is ook de tijd van verval en vergane glorie.
Ik vind dit een mooi voorbeeld daarvan.

Ook op deze manier kunnen zwammen heel mooi zijn.

Langzaam maar zeker is de tijd van de meeste zwammen wel voorbij.
Ik sluit deze tijd binnenkort af met een  berichtje over minizwammetjes.