Noordse stern (Arctic Tern, Sterna Paradisaea)

De Noordse stern komt ook in Nederland voor, zelfs in beperkte mate als broedvogel.

De foto's die ik hier laat zien zijn allemaal gemaakt in IJsland.

Noordse sterns lijken veel op visdiefjes. Ze hebben echter geen zwarte snavelpunt zoals visdiefjes.
In de winter wordt de snavel helemaal zwart.
Daarnaast komen hun opgevouwen vleugels niet voorbij hun staartpunten.

Ze overwinteren in het Zuidpoolgebied. Ze hebben dan van hun broedplaatsen naar dit gebied bijna 20.000 km afgelegd.
In het voorjaar leggen ze de omgekeerde route af.
Alleen al voor de trek vliegen ze qua kilometers de hele aarde rond!

Bij het meer waar wij ijsschotsen hebben zien drijven, Jokulsárlón, was een grote kolonie Noordse sterns.

Volwassen vogels waren druk bezig met vissen en hun jongen voeren.
Ze eten voornamelijk vis, maar ook garnalen en krabbetjes.

Overal zag je jongen rondlopen of rustig wachten.

Het verschil in leeftijd tussen deze twee jongen is goed te zien.

Natuurlijk zou het mooi geweest zijn als de kop zichtbaar was,
maar ik vond dit beeld toch wel bijzonder genoeg om de foto hier te laten zien.

Zo rustig als ze konden wachten, zo druk waren ze als een ouder in het zicht kwam.

Een aardig tijdverdrijf was insecten uit de lucht proberen te pikken.
(In de vergroting zijn ze duidelijk te zien)

Ik vond dat ze hier een verrassend groot formaat vissen vingen.

Je kon de vogels tot op tamelijk korte afstand naderen.
Dan is een 400 mm lens natuurlijk een prettig hulpmiddel als je ze wilt fotograferen.

De bewolking nam voortdurend toe. Jammer, want de foto's zijn daardoor grijzer geworden dan ik had gehoopt.
In grote plassen gingen de vogels uitgebreid in bad.

Naast de plassen schudden zij hun vleugels uit, waarna druk gepoetst werd.

De jonge vogels deden dapper mee.

In Bakkagerdi (Oost IJsland) was het schitterend zonnig weer.

Ook daar waren jongen. De volwassen vogels scheerden soms vlak over ons hoofd.

In het noorden was het weer eens somber, grijs weer.

Er was op het zwarte strand een flinke kolonie.
De ouders waren onrustig, vlogen vlak over ons heen, maar pikten niet.
Het schijnt dat ze soms mensen werkelijk in hun hoofd pikken, tot bloedens toe.

Ook onder minder goede omstandigheden steken ze mooi af tegen de zwarte ondergrond.

Honger hebben ze voortdurend, en ze roepen dan zoals de meeste jongen om voedsel.

Een sprankje zonlicht bracht direct wat meer kleur.

Ook bij de westkust scharrelden ze aan de waterkant, zowel in het water als op de stenen.

Ze waren hier in het gezelschap van steltlopers zoals steenlopers, kanoetstrandlopers en bonte strandlopers,
maar ook van scholeksters en eidereenden.

De grootste stadsvijver van Reykjavík was een populair visgebied voor de sterns.

Met deze actiefoto sluit ik mijn berichten over IJsland af.
Bedankt voor alle reacties.