AWD - mei 2016 deel 1 (Groen, vleugels en macro)

Mei zorgt traditiegetrouw weer voor een golf aan nieuwe indrukken.

Voor mij was dat aanleiding genoeg om mijn overzicht van mei in twee delen te splitsen.

Macro speelde een belangrijke rol.

De ontluikende zonnedauw, met een hertenkeutel ter grootte van een konijnenkeutel als achtergrond,  heb ik gefotografeerd m.b.v. van mijn nieuw aangeschafte tussenringen.

De door René gedane suggestie aan Helma (zorg voor een referentie waardoor duidelijk wordt hoe klein het blaadje is) heb ik hier toegepast.

Het geeft zo een goed beeld van de minuscule omvang van het blaadje.

Een stelletje langpootmuggen - één van de vele tipula-soorten - betrapte ik bij hun voortplantingsdaad.

De zandhagedissen bleven ook na de publicatie van een speciale editie op mijn blog mijn aandacht trekken.

Zo laag bij de grond  kijk je net weer even anders tegen ze aan.

De vele grasstengels op de achtergrond neem ik deze keer voor lief.

Jammer was dat ik alleen de allerlaatste fase van het uitsluipen van een viervlek kon vastleggen.

Eerder op de ochtend was ik teveel bezig geweest met andere onderwerpen.

 Het leek zo trouwens wel een polsstokhoogspringer.

Maar ook de laatste fase is de moeite van het bekijken en fotograferen waard.

Een heel klein spinnetje had eveneens belangstelling voor de viervlek, zoals de oplettende kijkers natuurlijk al hadden gezien.

Zo'n opdrogende viervlek zorgt ook nog wel eens voor een verrassing, getuige de druppel die onderaan het achterlijf hangt.

Op warme, zonnige dagen bliezen groene kikkers hun wangzakken flink bol, afgewisseld met luidruchtig gekwaak.

De concurrentie was groot en het geluid soms oorverdovend.

Terwijl ik mijn best deed om mooie plaatjes van roodpootvalken (waarover meer in een andere editie) te schieten, 

zag ik tamelijk dichtbij een hoornaar op een dood, afgebroken stammetje zitten.

Dat gebeurt mij niet vaak, dus daar wilde ik wel graag een foto van maken.

 Dit plaatje is het resultaat.

Boomkikkers komen meer en meer tevoorschijn.

Af en toe zie je er een op een min of meer vrije plaats zitten.

Dit tamelijk kleine kikkertje had een lekker windvrij en zonnig plekje gevonden.

Deze grote keizerlibel was nog niet helemaal klaar om te gaan vliegen.

Dat kwam mooi uit, want nu kreeg ik alle kans om hem van verschillende kanten te fotograferen.

Na een korte tijd opdrogen was zij klaar om het luchtruim te kiezen.

Al weer zandhagedissen?

Ik kan het niet laten, maar dat komt omdat ze mij weer wat nieuws lieten zien.

Hun paring!

De mannetjes houden ervan om hun vrouwtje eens flink te bijten.

Is dit opwindend voor hem/haar of heeft het tot doel om haar niet meer te laten ontsnappen?

Als hij haar eenmaal goed te pakken heeft is het wel duidelijk hoe het gaat aflopen.

Het leek wel of ze in de knoop waren geraakt.

Minutenlang bleven ze zo in deze houding, waarbij de enige echt zichtbare beweging voor rekening van het mannetje kwam.
Hij tilde namelijk zo nu en dan zijn linkervoorpoot op, alsof hij wilde aangeven dat alles volgens plan verliep.

Na afloop gingen ze elk hun eigen weg.

Bij een poeltje trof ik opnieuw één viervlek aan die dezelfde morgen was uitgeslopen.

Ik was te lang bij de hagedissen gebleven dus daardoor had ik voor de tweede keer de eraan voorafgaande fasen gemist.

Nog een opdrogende viervlek.

Op sommige plaatsen leek het wel alsof er wolken viervlekken rond de duindoorns vlogen.

 Er was keuze genoeg voor ze om een geschikte landingsplaats te kiezen. 

Voor mij was er daardoor ook volop keuze om een gunstige positie uit te zoeken.

Tot besluit nog enkele beelden van zonnedauw. 

Door de sterke vergroting viel het kleine insectje pas op.

Ik dacht eerst dat het een vuiltje was.

Het was ook de eerste keer dit jaar dat ik zonnedauw met een vangst zag.

Het werken met tussenringen bevalt mij wel.

Het opent een nieuwe wereld, maar je moet wel heel erg op de scherpte letten.

Het blijft een uitdaging om te experimenteren. 

Van storende achtergronden had ik nog geen last.

Op deze manier fotograferen vind ik leuker dan ik had verwacht, dus ik laat er ongetwijfeld nog wel eens wat meer van zien op mijn blog.