AWD - mei 2016 deel 2 (met roodpootvalken)

In dit deel 2 over de maand mei in de AWD draait het vooral om roodpootvalken.

Voordat ik ze zag op 17 mei waren ze daar al enkele dagen waargenomen, vooral vlakbij ingang Panneland.

Ik trof het wel, want nadat ik er 's morgens een zestal had gezien bleken ze daarna niet meer gesignaleerd te worden.

Ik begin met een aantal andere waarnemingen.

Als je 's morgens vroeg genoeg opstaat heb je de kans een mooie zonsopkomst mee te maken.

Maar welk beeld is nu het mooist?

Bij het eerste zijn de kleuren wat warmer.

Bij het tweede vind ik de compositie net iets beter en bovendien vind ik de kleurenovergang mooier.

Tijdens diezelfde vroege ochtend zat de graspieper nu eens niet in een boom of op de grond, 

maar op een min of meer vergane rest van een boomstam.

Eind april / begin mei raakten veel damherten hun gewei kwijt.

Het nieuwe gewei was bij dit hert nog in een pril stadium.

Relaxed was hij ook, want hij piekerde er niet over om op te staan.

Een jonge lijster vloog op een gegeven moment voor mijn voeten op.

Zijn schutkleur had ervoor gezorgd dat ik hem aanvankelijk niet zag.

Weg gaan was er niet bij.

Hij zat veilig in een boom en bleef daar zo lang ik in de buurt was.

Fitissen zongen de longen uit hun lijf(je).

Een witte kwikstaart in een woestijnachtig landschap.

Uitsnijden kan natuurlijk ook, maar zo vind ik het beeld meer spreken.

Kleine plevieren zijn niet makkelijk te vinden en bovendien lastig te benaderen.

Met veel geduld en door er heel voorzichtig naartoe te kruipen  kon ik deze beelden maken.

De beelden zijn nauwelijks gecropt.

Soms verbaas ik mij over nijlganzen, vooral als ze in een bosachtige omgeving opduiken, waar geen water in de buurt is.

In dit geval was er water genoeg. 

De familie was niet erg schuw, al hielden ze wel gepaste afstand.

Net buiten de AWD zag ik in mei regelmatig ooievaars.

Soms waren de buik en de baard zwart van de modder.

Blijkbaar had hij toen een stukje gewandeld in een diepe, modderige sloot.

Een witte kwikstaart had voor de verandering eens een struik uitgezocht.

Foto's van vossen maken terwijl je er dichtbij bent is voor velen natuurlijk een doel.

Zó geeft het weer eens een wat ander beeld dat goed paste bij de sfeer van de rustige ochtend. 

Rustende, herkauwende damherten op de achtergrond, duikelende kieviten in de lucht die de aanwezigheid van de vos niet waardeerden.

De vos trok zich nergens iets van aan, keek eens om zich heen en liep daarna op zijn gemak verder.

Eind mei zagen veel herten er zo uit.

Het bastgewei was al flink gegroeid, de wintervacht was geleidelijk vervangen door de zomervacht die dan ook meer en meer zichtbaar werd.

Een beetje uit de hoogte keken ze mij aan, taxerend of het de moeite waard was om weg te rennen of niet.

Ze besloten tot een rustige aftocht.

Zoals gezegd waren er zes roodpootvalken ( Falco Vespertinus, Red-footed Falcon), op doorreis naar hun broedgebied, in de AWD terecht gekomen. 

Waarschijnlijk vonden ze dit een aantrekkelijk gebied om uit te rusten en te foerageren,

 want ze joegen onophoudelijk en met succes op meikevers.

Hier zijn twee vrouwtjes en een mannetje in een boomtop neergestreken.

Dit mannetje behield het overzicht.

Als je de vogel groter op de foto wilt krijgen zijn er twee opties: 

zorg ervoor dat je veel meer mm hebt dan ik (400 mm) of  maak een flinke uitsnijding.

De kleurverschillen tussen de vrouwtjes vind ik best opvallend.

Roodpootvalken broeden voornamelijk in Oost-Europa en Azië.
Overwinteren doen ze niet naast de deur, want trekken helemaal naar landen in Zuidelijk Afrika,
zoals Zimbabwe en Botswana.
Hun aantallen nemen de laatste jaren nogal af.
Ze staan op de internationale rode lijst als "gevoelig".

Ook tijdens de maaltijd werden de vleugels even gestrekt.

Het verschil tussen man en vrouw is zo goed te zien.

Ze waren gelukkig niet al te schuw, dus iedereen kreeg kansen genoeg om plaatjes te maken.

Uiteindelijk waren er die morgen ca. 25 mensen op af gekomen, veel minder dan de dagen ervoor tijdens het weekend.

Ik ben begonnen met een beeld van een roodpootvalk met een meikever in haar poten.

 Ik eindig met een beeld waarbij de laatste stukken meikever in haar bek verdwijnen.