IJsvogel speciaal

In navolging van vele anderen ben ik in juni ook eens in een hut - samen met Helma - naar ijsvogels gaan kijken.

Maar waarom dan een beeld van een rode Amerikaanse rivierkreeft?

Beheerder Martijn vroeg of wij een rode Amerikaanse rivierkreeft (Procambarus clarkii) wilden zien.

Natuurlijk wilden wij dat.

 Wij hadden er nog nooit een gezien. 

Martijn ging er een zoeken en kwam verbluffend snel met een flink exemplaar terug.
Het mooiste was uiteraard om er buiten wat foto's van te maken.
Martijn zette hem in het gras, waarbij het net leek of de kreeft om hulp riep.

Daarna werd hij op een bank gezet, zodat we hem nog veel mooier konden zien.

Het dier had een goed gevoel voor pr want hij nam allerlei verschillende houdingen aan.

Amerikaanse rivierkreeften komen al tientallen jaren in Nederlandse wateren voor.
Ze zijn dragers van de zogenaamde kreeftenpest, een schimmelziekte waar ze zelf niet ziek van worden,
maar waar Europese rivierkreeften dood aan gaan.
Ze kunnen waterplanten aantasten en bovendien vormen ze een bedreiging voor o.a. amfibieën.
Rivierkreeften moeten nu eenmaal ook eten.

Hij had al gauw genoeg van de bank en probeerde eraf te rollen.

Toen hij weer op zijn pootjes werd neergezet bleef hij wel weer verrassend lang in dezelfde houding staan, zo was hij ook wel.

Het is een schitterend dier waar mensen met heel verschillende ogen naar kijken.
Ze schijnen bijvoorbeeld ook heel goed te smaken.
In Zweden en Finland vormen de daar gevangen rivierkreeften een delicatesse.
Begin augustus worden traditioneel zelfs bijzondere kreeftenfeesten (in het Zweeds kräftskiva, in het Fins rapujuhlat) gehouden,
waarbij men bij voorkeur zelf gevangen rivierkreeften eet.
Voor wie de kunst van het vangen niet beheerst is er altijd nog bevroren rivierkreeft te koop in de supermarkten.
Kortom, beginnen deze rivierkreeften in Nederland een plaag te vormen, dan is er één goede remedie:
vangen, koken en opeten.

Een prachtige pose.
Het is net of hij hier zijn publiek begroet.
Na deze show mocht hij weer het water in.

We waren gekomen voor ijsvogels.
De dag begon wat somber, waardoor het onvermijdelijk was om met wat hogere ISO waarden te starten dan we wilden, in het begin ISO 800.

De tak zal velen wel bekend zijn.
Het valt hier niet mee om origineel te zijn, maar gelukkig gaat het niet alleen om de plaatjes.

Toen het licht beter werd werden ook de kleuren mooier.

En jawel, een ijsvogel met een vis in de snavel.
Het was de enige die dag.

De entourage was heel mooi, waardoor we  mooie platen konden maken.

Ook al had ik gehoopt op wat meer actie, hier was ik ook heel tevreden mee.

Er was ook nog een tak wat dichter bij de kijkhut.
Ik heb ervoor gekozen om eerst vijf beelden te laten zien waarbij de ijsvogel op de hoogste tak zat,
gevolgd door vijf beelden met de laagste tak.

Ook al weet je het allang, de kleuren van ijsvogels zijn iets bijzonders.

Er was vrijwel geen actie naar en vanuit de nestingang.
De enkele keer dat die er wel was kon ik de blauwe flits niet vastleggen.

Als je eenmaal op deze plek geweest bent kom je er vast nog wel eens terug, in de hoop ook andere beelden te kunnen maken,
bijvoorbeeld met jongen die gevoerd worden.

In ieder geval hebben we volop kunnen genieten van één van de pareltjes van de Nederlandse vogelrijkdom.