Madagaskar - nachtlemuren

Nachtlemuren fotograferen is een pittige klus. In het regenwoud is er op de meeste plaatsen niet zo veel licht als je zou willen als je de dieren wilt fotograferen. Als het dan ook nog een sombere dag is heb je soms ISO waarden van 3200 of 6400 nodig, met meestal ook nog een onderbelichting van 2 stoppen. Zelfs onder die condities werd de sluitertijd maar zelden korter dan 1/100. De scherpte zou ik bij een aantal platen liever groter gehad hebben.

Het zal duidelijk zijn. Ik laat vooral waarnemingsplaten zien, die ik leuk/mooi genoeg vind omdat het wel over bijzondere dieren gaat.

De eerste vier beelden zijn van oostelijke wolmaki's (eastern woolly lemur, avahi laniger) die we in het regenwoud van een natuurpark bij Andasibe, niet ver van de hoofdstad Antananarivo zagen.

Het was een sombere, druilerige dag waarbij we goed begrepen hoe het regenwoud aan zijn naam gekomen is.

De hummeltjes zaten verscholen in een boom, ongetwijfeld een plek waar ze vaker gezien worden.
Onze gids had ze namelijk na even speuren gevonden.

Met zijn tweeën keken ze vaak met hun grote ogen naar de mensen beneden.

Het viel niet mee met de 400 mm lens, zonder statief, leunend tegen een boom, deze beelden te maken.

Met de rode (let op de Engelse naam) muismaki's (brown mouse lemur, microcebus rufus) ging het heel anders.

Voordat wij een avondwandeling in het donker gingen maken hadden gidsen banaan op een aantal takken gesmeerd.

Toen wij er aankwamen waren de beestjes, ter grootte van een hamster, al druk bezig.

Er was zo weinig licht dat je wel móest flitsen.

In totaal waren er vijf muismaki's aan het smullen van de banaan.

Het was hoe dan ook fascinerend om ze bezig te zien.

Als er door iemand een onverwachte beweging gemaakt weg waren ze razendsnel verdwenen, om daarna weer voorzichtig terug te komen.

De banaan was wel erg aanlokkelijk.

In een natuurpark aan de westkust, Forêt des Baobabs geheten, zagen we witvoetwezelmaki's (white-footed sportive lemur, lepilemur leucopus).

Op dit beeld is te zien dat ze geen moeite hebben met een stekelige ondergrond.

Ik kan mij wel voorstellen dat het moeilijk is om het verschil tussen verschillende soorten nachtlemuren te zien, maar naast kleine uiterlijke verschillen heeft men DNA verschillen vastgesteld.
Het zijn dus echt verschillende soorten.
Hier is de Ankarana wezelmaki ( Ankarana sportive lemur, lepilemur ankaranensis) te zien.

De soort is endemisch voor een betrekkelijk klein gebied in Noord Madagaskar.
Het verschil in kleur bij de beelden heeft te maken met verschillende lichtomstandigheden.

Ook deze keer was de uitdaging groot om het beestje goed te fotograferen.
Het was al lastig om hem goed te spotten, maar het licht was opnieuw beperkt, nu door een behoorlijk dicht bladerdek.
Dit beeld kreeg ik met ISO 1600, f/8, 2 stops onderbelichting. De sluitertijd was toen nog maar 1/20!
Achteraf had dat natuurlijk ook anders gekund.

Ook al zaten ze overdag goed verscholen, nieuwsgierig waren ze wel.

De vijfde en laatste soort is de grijsrugwezelmaki (grey-backed sportive lemur, lepilemur dorsalis)

Met hun grote kraalogen volgden ze nauwkeurig wat er voor vreemde snoeshanen naar hen stonden te gluren.
Wie keek er naar wie?

Het zal voor iedereen wel duidelijk zijn dat we deze soorten zonder gids niet gevonden zouden hebben.
Men is tot het inzicht gekomen dat het om meerdere redenen de moeite waard is om het regenwoud te koesteren.
De plaatselijke bevolking heeft in het verleden al veel regenwoud gekapt, omdat zij door de productie van houtskool een inkomen konden verdienen.
Als zij dat inkomen kunnen verdienen door het regenwoud te sparen en in een nationaal park een baan kunnen krijgen, bijvoorbeeld als gids, dan blijkt de bevolking hieraan graag mee te werken.
Voor de vele bedreigde dieren is er zo ook een grotere kans dat zij niet zullen uitsterven.
De toeristen tenslotte komen natuurlijk op de exotische natuur af en zij zullen tevreden zijn als zij de dieren ook zien.
En dan zijn we weer terug bij de belangrijke rol die de gidsen spelen.