AWD juni 2017 deel 1

Als je de maand mei in Nederland overgeslagen hebt ben je natuurlijk benieuwd hoe het voelt om weer  in de eigen vertrouwde omgeving rond te struinen.

Op 8 juni ging ik op zoek naar damhertkalfjes, maar dat verliep niet zoals ik hoopte.

Ik vond namelijk alleen een dood exemplaar.

Toen ik op een tweetal egels stuitte maakte dat veel goed.

Ondanks de warmte en de zon waren ze op zoek naar een geschikte schuilplaats.

Een van de twee liep wat onderzoekend rond.

Hij (of zij) besloot zijn heil elders te zoeken en ging er op een drafje vandoor.

De ander was tevreden met de omgevallen boomstam waar ze aanvankelijk samen belangstelling voor hadden.

Voor mij was het de eerste keer dat ik twee egels tegelijk in de AWD tegenkwam.

Een paar dagen eerder was ik op zoek gegaan naar tapuiten.

Dat leverde helemaal niets op.

Het waren blijkbaar alleen trekvogels die ik in april had gezien.

Maar ik trof wel een meikever.

Ik had alleen mijn 100-400 mm lens bij mij, dus het was een beetje behelpen.

Met macro was het natuurlijk een heel andere plaat geworden.

Ik ben ook even gaan kijken op de plaatsen waar ik wel eens een boomkikker had gezien.

Ik trof er welgeteld één exemplaar aan dat mij vanaf zijn tak recht aanstaarde.

Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Spinnen zijn in de maand juni ook al flink actief, wat dit langvleugelige insect tot zijn schade moest ondervinden.

Voor deze fladderaar zat het dus tegen.

Hier en daar zag ik ook al kleine wespenspinnen bij hun bescheiden web.

Rupsen van de grote beervlinder banjeren soms met een flink tempo over paden en door begroeiing,

totdat ze iets te eten tegenkomen waar ze trek in hebben.

Het is verbluffend om te zien hoe vlot ze een blad kunnen verorberen.

Hij knabbelde of zijn leven ervan af hing.

Misschien is dat ook wel zo.

Voor damherten zijn het bijzondere tijden.

De mannen hebben hun gewei afgeworpen en ze tooien zich met een nieuw bastgewei.

Daarnaast hebben zij hun wintervacht vervangen door zomerkleding.

Hij keek een beetje hooghartig om zich heen, waarbij hij goed in de gaten hield of ik hem wel fotografeerde.

10 juni, merkwaardig genoeg al enkele jaren achter elkaar op deze datum, vond ik het eerste levende damhertkalfje.

Nauwelijks zichtbaar, doodstil liggend.

Het bewoog alleen zijn ogen.

Nadat ik een paar plaatjes gemaakt had ging ik op zoek naar meer. 

Hindes waren wel wat onrustig, en er zullen ongetwijfeld kalfjes zijn geweest die ik gemist heb, maar ik vond er niet één meer.

Deze plaat is van hetzelfde kalfje dat ik eerder op de ochtend had gevonden.

Op de terugweg was ik nog even langs dezelfde plek gelopen waar ik hem eerder had gezien.

Hij had zich in de tussentijd omgedraaid.

Zou zijn moeder langs geweest zijn?

Een paar dagen later lag dit donkere kalfje langs mijn pad verscholen in het gras.

Nu had ik alleen een macrolens bij mij.

Het was voor het eerst dat ik een pasgeboren dónker kalfje tegenkwam.

Door de wat te hoge begroeiing kon ik geen foto van opzij maken, maar alleen van bovenaf.

Het was niet meer dan een foto maken en doorlopen om geen onrust te veroorzaken.

Vreemd genoeg vond ik een aantal dagen later wéér een dood kalfje.

Naar de oorzaak kan je alleen maar gissen.

Gelukkig waren er in hetzelfde gebied ook een aantal springlevende kalfjes die achter of met hun moeder door de duinen renden.