AWD - augustus 2017 deel 1 (vlinders)

Augustus biedt over het algemeen goede kansen om vlinders te fotograferen.
's Morgens vroeg kan je eropuit trekken met de macrolens omdat vlinders dan nog niet zo beweeglijk zijn en zich vaak nog zitten op te warmen.

's Middags zijn ze veel actiever waardoor je toch vaak met een telelens moet werken om te voorkomen dat je ze onverhoopt opjaagt.

Het bovenstaande icarusblauwtje was nog bezig met opwarmen toen ik hem op een pitrus stengel zag zitten.

De tijd vliegt als je probeert hem zó vast te leggen dat je er tevreden mee bent.

Nog een derde plaatje van een zelfde vlindertje, om het niet te overdrijven.

De kleine vos wilde ik wel eens van voren benaderen.

Hem van achteren benaderen  en afdrukken wanneer vleugels gespreid zijn levert je weliswaar een kleurrijker beeld op,  maar het is wel een standaard beeld.

Op een zonnige middag waren verschillende soorten vlinders druk bezig met voedsel zoeken.

Een van de weinige kleine vossen ging af en toe op een tamelijk vrij staande bloem zitten.

Slechts een enkele keer liet hij iets van zijn gekleurde vleugels zien, terwijl hij op een bloem zat.

Deze gehakkelde aurelia is eigenlijk een buitenstaander omdat hij niet in de AWD te zien was maar bij mij in de tuin.

In de AWD zag ik ze echter ook, in hetzelfde gebied als de kleine vos.

Hier nogmaals.

Op een vroege ochtend zat dit wat gehavende nachtvlindertje te rusten op een varenblad.

Is het inderdaad een bruine grijsbandspanner?

Het bonte zandoogje is heel algemeen in de duinstreek maar dit exemplaar bezocht een tijdje onze tuin.

Een ver familielid voelde zich prettiger in de duinen.

Op een ander veldje zaten hooibeestjes zich op te warmen.

De laatste kleine druppeltjes op de vleugels en voelsprieten moesten nog verdampen.

Zo ziet een hooibeestje eruit als je hem schuin van voren benadert.

De ochtend was nog pril, de dauw was nog niet verdampt of afgeschud, dus dat betekende opwarmen.

Toen de zon wat krachtiger werd naderde het moment van vertrekken.

De zon verdrong langzaam maar zeker de schaduw.

Nog een laatste beeld van een hooibeestje, deze keer eens van een andere kant bekeken.

Tijd voor wat meer actie.

Mooie vliegbeelden zijn mij helaas niet gelukt.

Parende keizersmantels zag ik tot mijn verbazing een flink aantal keren.

Daar wilde ik wel een uurtje aan besteden.

Hier volgt een kleine (of toch een grote?) selectie.

Soms kregen ze genoeg van hun liefdesnest en gingen ze op zoek naar een ander dat natuurlijk vrij vaak hopeloos slecht voor mij uitkwam.

Ik begrijp wel dat ze zich niet om mij bekommerden.

Maar als alles geheel volgens plan verloopt wil je natuurlijk niet dat er een spelbreker de pret bederft.

Vergis ik mij, of kijkt de vlinder mij een beetje wanhopig aan?

De bedreiging leek serieus te worden maar de intrigant beperkte zich tot kijken.

Het werd geen coïtus interruptus.

Een ander stelletje had een - in ieder geval in mijn ogen - schitterende plek gekozen.

Met dit beeld ben ik heel tevreden.

Van deze kant bekeken ziet het er weer heel anders uit.

Het vleugelspreiden van de voorste vlinder stelde ik zeer op prijs.

Omdat ik er eigenlijk geen genoeg van kon krijgen laat ik nog een paar beelden zonder commentaar zien, voor de liefhebbers.

Of ze iets toevoegen mag ieder voor zich beoordelen.

Ik laat er nog één zien om dit beeldverslag af te sluiten:

Ik verwacht dat dit wel de laatste vlinderbeelden zullen zijn die ik dit jaar zal laten zien.

In deel 2 volgen beelden van andere dieren die ik jullie niet wil onthouden.