Madagaskar - hagedissen

Hagedissen zie je veel op Madagaskar, op alle mogelijke plaatsen.

Als je ze rustig benadert kan je behoorlijk dichtbij komen. 

Dat was de eerste uitdaging.

De tweede uitdaging was de bijbehorende naam te vinden, en dat bleek allesbehalve eenvoudig.

Ik hoop daarom dat ik de goede keuzes gemaakt heb.

De soort waarmee ik begonnen ben is volgens mij de Oplurus grandidieri (Grandidiers's Madagascar swift).

Ik heb er geen Nederlandse naam voor kunnen vinden, wat mij helemaal niet verbaast.

Op een redelijk vroege ochtend, waarbij het licht toch al weer knap hard was, was dit soort flinke knapen al aan het jagen op insecten.

Zij stonden klaar in hun aanvalshouding te loeren op een prooi.

Als er op een afstand van bijvoorbeeld een meter of drie een insect bewoog flitsten ze er in een oogwenk naartoe,  

en nog meestal met succes ook.

Hun prooi werkten ze ook zo snel naar binnen dat ik daar geen beelden van heb kunnen maken.

Ik werd af en toe wel even geobserveerd, maar daar bleef het bij.

Het jagen ging met volle overgave en opperste concentratie verder.

De tweede soort is volgens mij een Oplurus quadrimaculata (Dumeril's Madagascar swift).

Net als de eerder genoemde soort heb ik ze gezien in Andringitra in de centrale hooglanden van Madagascar.

Ze leven voornamelijk op rotsachtige grond, waar ze vaak zonnen of jagen.

Net als alle soorten die ik hier laat zien is ook deze hagedis, die tot de familie van de leguanen  behoort, endemisch voor Madagaskar.

Ze zijn uitermate oplettend.

Ik heb van de Oplurus quadrimaculata uitsluitend jonge dieren gezien, want ze waren zeker geen 25 cm waarmee de lengte van volwassen dieren begint.

Tijd voor een beetje kleur.

De Phelsuma madagascariensis  wordt ook wel Madagaskardaggekko genoemd.

Ze kunnen wel 20 cm groot worden.

De eerste kennismaking was op de muren van een toiletgebouwtje.

Zoals alle gekko's zijn het goede klimmers. 

Hun poten wijken sterk af van de poten van bijvoorbeeld de Oplurus soorten.

Ze klimmen graag.

Zo zagen we ze op de balken van een openluchtrestaurant.

Hier mag ik de Zonosaurus madagascariensis voorstellen.

Deze skink-achtige kan wel 30 cm lang worden.

We troffen ze voor het eerst aan op de grond scharrelend tussen de bladeren in een kleine koffie-  en cacaoplantage.

Maar in een rotsachtige omgeving voelt hij zich ook thuis.

Beide keren zagen we vooral flinke exemplaren, die voor de verandering wel vrij schuw waren.

Dit hummeltje is volgens mij een Oplurus saxicola (Marked Madagascar swift).

Omdat hij uitsluitend leeft in de buurt van Toliara, waar ik hem gezien heb, denk ik dat ik de juiste naam gekozen heb.

De erop lijkende andere Oplurus soorten komen in andere gebieden voor.

Ik kan er echter volledig naast zitten.

Het is opnieuw tijd voor wat kleur.

De kenners weten het al, dit is een Phelsuma madagascariensis, die in het Nederlands Pauwoogdaggekko heet. 

Ze hangen vaak met de kop omlaag. 

Dat schijnt de spijsvertering te bevorderen.

Kenmerkend voor deze soort zijn de zwarte vlekken met een blauwe ring achter de poten.

Ze klauterden over de muurtjes bij ons huisje in Ranomafana  in Centraal Madagaskar.

Alleen is maar alleen.

Ze doen dan ook graag een spelletje met elkaar, waarbij ze razendsnel langs en over de muurtjes schieten.

Groot worden ze niet: zonder staart zo'n 5-6 cm, met staart ongeveer 11 cm.

Ook deze keer trok ik de aandacht.

Wellicht hebben ze nog nooit een fotograaf met zo'n grote lens op de camera gezien.

Natuurlijk moest er ook even lekker ontspannen worden, liggend in een aangenaam zonnetje (waarbij het overigens minstens 30 °C was).

De variatie aan soorten dieren is haast eindeloos.

Wat een luxe!

Slangen, lemuren en kameleons wachten al ongeduldig om aan de beurt te komen.