AWD - september 2017

In september is mijn aandacht hoofdzakelijk uitgegaan naar paddenstoelen.

In het duingebied heb ik geen aantrekkelijke platen van vogels kunnen maken, van zoogdieren maar met mondjesmaat.

Ik kwam wel af en toe hazenpootjes tegen.

Als zo'n zwammetje op een stuk van een tak groeit kan je door de tak wat te draaien ook eens een ander beeld krijgen.

Zo'n enkel zwammetje nodigde dan ook uit om het van alle kanten te bekijken.

Bij het zien van deze parasolzwam kreeg ik direct een associatie met een wat ouderwetse safarihoed of -helm.

Parasolzwammen behoren tot de grote zwammen.

Er bestaan zelfs meerdere soorten van.

Ze moeten echter allemaal klein beginnen.

Ik vind het minder moeilijk om een mooie plaat van een pas opgekomen zwam te maken dan van de grote exemplaren.

In dezelfde omgeving waar de parasolzwam en het hazenpootje groeiden vond ik ook deze parelamaniet.

Ik hoorde een duidelijk gezoem om mijn heen toen ik met de parelamaniet bezig was.

Een hoornaar kwam mij opzoeken.

Hij kroop zelfs via mijn broek op mijn jas, waar hij uit het zicht verdween.

Toen ik mijn jas uitdeed bleek dat hij al via de rugzijde naar mijn kraag was gekropen.

Dat vond ik wat vrijpostig.
Dat hij nieuwsgierig was vind ik prima maar ik wilde niet dat de hoornaar onder mijn jas naar een schuilplaats zocht.
Ze hebben tenslotte de reputatie dat ze flink kunnen steken als ze bang worden of zich bedreigd voelen.

Met behulp van een takje kon ik hem voorzichtig op een andere tak overzetten.

Hij kroop wat rond, vloog een stukje en landde tenslotte op de resten van een blad.

Daar bleef hij even zitten en vloog vervolgens weg.

Dat zijn de leuke onverwachte ontmoetingen in de natuur.

Terug naar de zwammen.

Zoals bekend ben ik geen kenner en heb ik geen idee hoe deze soort heet.

Hij inspireerde mij wel tot deze plaat.

In dit overzicht mag deze "polsstokvérspringende" houtpantserjuffer niet ontbreken.

In het begin van de maand kwam ik er nog heel wat tegen.

Bruine winterjuffers waren veel schaarser.

Wasplaatjes ben ik volgens mij heel vaak tegengekomen.

Ook al bestaan er verschillende soorten, dit is volgens mij wel een zwartwordend wasplaatje.

Ze beginnen echter oranjekleurig en worden bij het ouder worden langzaam maar zeker zwart.

Als hun tijd er bijna op zit verandert de vorm zodanig dat de lamellen duidelijk zichtbaar worden.

Ze deden het goed op de plek waar ik ze aantrof, want er stond een flink aantal.

Ik denk dat dit zwammetje ook bij de wasplaatjes hoort, maar wel bij een andere tak.

In het bijzonder de steel is anders, met een aanzienlijk grotere diameter.

Bovendien is de hoed veel roder.

Dit puntmutsje past ook goed in het beeld van de zwartwordende wasplaatjes.

Het zwart kleuren van een ouder exemplaar lijkt mijn beeld te bevestigen.

Er groeiden daar zo veel zwammetjes dat ik mij helemaal kon uitleven.

Bedenk wel dat ze maar een paar cm hoog zijn.

Nog een laatste. ook omdat ik vind dat die heel mooi geworden is.

En jawel, ze waren er weer, de herftkoninkjes.

Vliegenzwammen hóren volgens iedereen bij de herfst.

Ze waren met velen, zo'n 15 stuks, en allemaal nog in een nagenoeg  gaaf stadium.

En ja, wat doe je dan?

Ik heb geprobeerd er een paar aansprekende herfstplaatjes van te maken.

Origineel blijven is vrijwel niet te doen, maar je kan natuurlijk wel proberen er wat moois van te maken.

De meeste vliegenzwammen waren nog in dit tamelijk prille stadium, waarbij de lamellen niet te zien waren.

Het mocht de pret niet drukken.

Met deze serie ben ik voor dit jaar helemaal tevreden met de vliegenzwammen, maar je weet het nooit.

Soms kom je opnieuw uitdagende exemplaren tegen.

Tot besluit nog een paar plaatjes van damherten.

Nee, geen beelden van de bronst maar van moeder en kind.

Moeder damhert controleerde de vacht van haar kind zorgvuldig, wellicht zoekend naar irritante teken.

Geen plekje rond de hals en kop van de kleine werd overgeslagen.

Zo te zien vond junior het wel prettig.

Het was aandoenlijk om ze zo bezig te zien.

Het duurde minutenlang.

Je zou hier de indruk kunnen krijgen dat ook moeder door kind werd geïnspecteerd.

Wellicht was dat ook wel zo.

Moeder overtuigde mij er wel van dat ze een goede moeder was, die ruimschoots aandacht aan haar kind besteedde.

Toen ik weer verder ging, was zij nog steeds niet klaar.

Ze waren zo geconcentreerd bezig geweest dat zij mij niet opgemerkt hadden.