Van escargots tot kaviaar

Wijngaardslakken (Helix pomatia) behoren tot de slakken die op de markt komen als escargots.

Het betekent niet dat zij de enige soort slakken zijn die als "escargots" op de markt komen, maar ze behoren wel tot de meest gangbare.

Wijngaardslakken staan desondanks op de rode lijst.

Zowel op landgoed Leyduin als in de AWD zie ik ze regelmatig in de herfst en nazomer.

Je kan ze bijna niet missen, want ze zijn voor een slak flink uit de kluiten gewassen, met een slakkenhuis van zo'n 5-6 cm.

Geen antennes te zien, maar wel een interessante pose vind ik.

Het lijkt net of hij zijn "voorpoten" even breeduit zet.

Escargots worden veel gegeten als voorgerecht.

Om nog even in culinaire sferen te blijven mag de wijngaardslak ook in deze post als voorgerecht dienen.

Voor de goede orde, ik heb ze niet meegenomen om ze op te eten hoewel ik slakken wel lekker vind.

Een bloem die de een waardeert en de ander verafschuwt: springbalsemien (Impatiens glandulifera).

De zaaddoosjes zijn populair bij kinderen omdat deze doosjes in je hand of tussen je vingers kunnen ploffen als je ze stevig vasthoudt.

Iets andere lichtomstandigheden leverden bij dezelfde plant een heel ander beeld op.

Maar welke is nu het mooist?

Een kwestie van smaak zoals zo vaak.

Zo kan het ook, als je zelf (net als de plant) in de schaduw staat en erachter de zon uitbundig schijnt.

Verscholen in het bos en groeiend op een grond vol bruine bladeren stond deze zwam.

Zijn naam ken ik niet, mooi vind ik hem op deze manier wel.

Hele kleine mycena's kwam ik veel tegen.

Dat betekende regelmatig knielen en de kleintjes van verschillende kanten bekijken.

Deze kwam door de keuring.

Ook deze mycena  verdiende een plaats in dit blog. 

Een oplichtend bruin blad en het effect van de toch krachtige zon op de achtergrond zorgden voor een sfeertje dat mij beviel.

De meesten van dit type zwam stonden, enigszins gehavend, tussen bruine, dorre bladeren.

Deze stond er wat mij betreft veel mooier bij.

Dat het voor mij een anonymus is speelt voor mij geen grote rol, als is het natuurlijk wel leuk om de naam te kennen.
Misschien is het wel een vertegenwoordiger van de russula's.

Rechte koraalzwammen stonden er veel, zowel in kleine als grote groepen.

Maar hoe vaak zie je er één met een vulkaan op de achtergrond?

Toen ik er een week later nogmaals langs kwam stonden ze er wat zielig en verpieterd bij.

Gelukkig was ik bij deze op tijd geweest.

Alleen is soms maar alleen.

In dit geval vind ik dat dit iele zwammetje goed tot zijn recht komt in een rustige omgeving.

Dit is andere koek.

Een gevallen zwam is veroverd door een knopschimmel (Spinellus fusiger).

Om een idee te geven van het formaat: de hoed van de zwam was ongeveer 3 cm.

Van de andere kant bekeken krijg je een beeld dat niet iedereen zal aanspreken, maar het geeft wel een bijzonder effect.

De schimmeldraden zijn redelijk te zien, het licht geeft de indruk dat de grond wat bevroren was.

Zo is de knopschimmel natuurlijk heel duidelijk te zien.

Nogmaals, van dichtbij.

Het was jaren geleden dat ik er voor het laatst één zag, namelijk in 2014.

Nog één tot besluit.
Een aantal dagen later was het zwammetje vrijwel verschrompeld en was er van de knopschimmel niets meer te zien.
Een kwestie van geluk dus, net op het juiste moment op de juiste plaats.

Na deze bijzondere schimmel kom ik bij de laatste afbeelding - en tevens culinaire afsluiting - van deze  aflevering:
kaviaar.

Verbaasd keek ik naar dit klontje "kaviaar" op een wegrottende omgevallen stam.
Eerst dacht ik dat het eitjes van een of ander organisme waren, maar het blijkt dat het hier gaat om

een rossig buiskussentje (Tubulifera arachnoidea). 
Voor wie er meer van wil weten is dit een interessante link: buiskussen
Ik heb er later nog meer exemplaren van gevonden maar die zagen er niet zo mooi uit als dit voorbeeld.

Voor de goede orde: dit soort "kaviaar" is niet eetbaar.