AWD - januari 2018

Januari is de rustmaand bij uitstek, de natuur bereidt zich voor op de drukte van het komende voorjaar.

Deze zeer ontspannen knobbelzwaan had dit helemaal begrepen.

Boomleeuweriken zie ik niet zo vaak.

Deze was zowaar alleen, op zijn gemak voedsel aan het zoeken.

Op plekken waar krooneendjes zich graag en vaak ophouden zijn ze niet altijd makkelijk te benaderen.

Riet staat vaak in de weg; bovendien blijven ze vaak wat op afstand.

Met merels lijkt het toch minder slecht te gaan dan gevreesd.

Ik zie ze tenminste regelmatig, op zeer uiteenlopende plaatsen.

Staartmeesjes op de plaat zetten valt meestal niet mee, ze zijn te ongedurig.

Ik trof het dat er een groepje zin had om uitgebreid in duindoorns naar wat lekkers te zoeken.

Je moet wel behoorlijk je best doen om ze voorzichtig te benaderen, maar dat is een deel van de uitdaging.

Dit leuke pluizenbolletje keek mij nieuwsgierig aan met zijn kraaloogjes.

Vossen, wat is er al veel over gezegd en geschreven.

Terwijl een flinke groep vossenfotografen bezig was de foto van het jaar te maken kwam deze vos uit het infiltratiegebied gewandeld.

Ook al heb ik geen wereldplaat gemaakt, ik vond het moment niet alleen bijzonder - ik had het zo nog niet eerder gezien - maar ook grappig omdat vrijwel niemand dit zag gebeuren.

Rugzak of niet, een mooie vos mag gezien worden.

Een van mijn kleinzoons wilde graag vossen zien en fotograferen.

Dat lukte.

Niet alleen liep een vosje via de openstaande deuren van het Huisje van Wester dóór het huisje naar de andere kant, 

hij nam ook de tijd om zijn darmen te legen.

Ik heb al eerder geschreven dat er volgens mij minder grote zaagbekken in de AWD de wintermaanden doorbrengen dan in andere jaren, maar ik zie ze toch wel vaak.

Deze keer geen mannetje in het maandoverzicht, maar een vrouwtje, op zoek naar voedsel.

Met een beetje wind in de rug is haar kapsel misschien wat verwaaid maar ook mooier.

Als een volleerd evenwichtskunstenaar stond de zwaan op één poot in het water van een tamelijk breed en diep kanaal.

Een knobbelzwaan heeft geen opvallend lange poten, maar door op een onder het wateroppervlak liggende buis te staan kon ze wel die indruk wekken.

Iedereen weet dat zwanen goed en ook krachtig kunnen zwemmen.

De zwaan was niet gehandicapt, ook al zag zijn poot er wat vreemd uit.

Je kunt je,, dit ziende, nauwelijks voorstellen dat ze zwemmen met een paar "bosjes vellen".

Als de vliezen tussen de tenen gespannen zijn maken de poten toch een heel andere indruk.

Reeën houden zich in de wintermaanden graag op in bossen, 

waar ze voedsel kunnen vinden maar ook bescherming tegen bijvoorbeeld harde wind.

Het levert niet de mooiste plaatjes op maar je krijgt zo wel een goede indruk van hun leefomgeving.

Ik mocht tamelijk dicht bij deze reegeit komen, ze had toch niets anders te doen dan op een houtje te bijten.

(Beide bovenstaande platen zijn gemaakt met mijn 400 mm lens, zonder te croppen)

Zo zie je ze natuurlijk liever, aan de zoom van het bos.

Moeder en dochter samen.

(Scherpgesteld op moeder)

Op een tamelijk vroege ochtend waren kuifeendjes op het Nieuwkanaal uitgebreid met hun toilet bezig.

De zon viel mooi door zijn vleugels.

We kennen ochtendmensen en avondmensen.

Gelet op hun badgedrag heb je ochtendkuifeendjes en middagkuifeendjes.

Deze man sloeg zijn vleugels eens flink uit na een uitgebreide badscène in de namiddag.

Tot zo ver, maximaal gewapperd.

Wat een luxe, ook in januari werden we verwend met het verblijf van een waterspreeuw.

Ik kon het niet laten om er toch weer een aantal platen van te maken.

Wanneer zullen we weer zo'n kans krijgen?

De waterspreeuw had een scherp oog voor prooidiertjes.

Hier had zij een prooi, één van de vele.

Nog even poseren tot besluit.

Natuurlijk geeft een maandoverzicht een vertekend beeld. 

Er waren dagen bij dat ik met heel weinig of soms zelfs geen foto's thuiskwam, andere dagen zat het meer mee.

Al met al mag ik niet mopperen over wat ik deze maand gezien heb.