Terugblik

Het is er de laatste tijd nauwelijks van gekomen om te profiteren van de mogelijkheden die het voorjaar met zich meebrengt. 

Met mondjesmaat begint het weer langzaam maar zeker op gang te komen.

Zo ontstaat er ruimte voor een terugblik, in dit geval op Drenthe 2017

We zijn begin oktober in Drenthe geweest en hebben er onder andere Wildlands in Emmen bezocht.

Een jonge ijsbeer had een leuk spelletje bedacht.

Mantelbaviaan macho's genoten van de zon maar probeerden er ook mooi en verleidelijk uit te zien.
Niet dat het heel belangrijk is voor ze, want als ze een vrouwtje willen gebeurt dat toch wel.

Wat moet je hiervan denken?

Het prairiehondje zat er als een zoutzak niet op zijn voordeligst bij.

De witte neushoorn gedroeg zich zoals zo'n grote kolos betaamt.

Onverstoorbaar, heel ontspannen.

Er is in Wildlands een flinke groep nijlpaarden.

Deze toonde de spanwijdte van zijn gebit graag aan de toeschouwers.

Als je zo'n bek ziet kan je je goed voorstellen dat deze dieren in Afrika berucht zijn om het grote aantal doden dat ze op hun geweten hebben.

In de vlindertuinen wonen ook enkele andere bewoners.

Deze kaaiman is daar een sprekend voorbeeld van.

Vlinders waren er volop.

Hoe deze heet weet ik niet; hij zorgde wel voor een wat minder doorsnee plaatje.

Natuurlijk was er nog veel meer, maar daar geef ik hier geen voorbeelden van.

Bij ons huisje bloeiden nog enkele passiebloemen.

Gelet op de druppels is het wel duidelijk dat het niet voortdurend mooi weer was.

Op het Mantingerveld was het stil.
De rust van dit gebied konden we zeker waarderen, al hadden we graag iets meer dieren gezien dan dit padje dat ons pad kruiste.

Het was de tijd van de paddenstoelen.
Dit type was nieuw voor mij.
Ik vond het wel aardig om hem eens van de bovenkant op de plaat te zetten.

Deze soort kwamen we meerdere malen tegen.
Ik heb geen moeite gedaan om te achterhalen hoe ze heten.

Deze kennen we natuurlijk allemaal.
Tijdens onze wandelingen kwamen we ze af en toe tegen, vaak op minder fotogenieke plaatsen.

In september ben ik met een kenner op zoek gegaan naar slangen.
De lens van mijn camera (18-200 mm) vertoonde kuren waardoor ik helaas een flink aantal onscherpe plaatjes had,
maar ook een aantal redelijke.
De lens is inmiddels vervangen.

Een hazelworm (Anguis fragilis) vind je niet zo eenvoudig.
Ik was blij dat ik er toch een behoorlijke foto van kon maken.

Ringslangen (Natrix natrix) heb ik in 2017 meerdere malen gezocht, met minimaal succes.
Hier zat het mee.

Ik vind slangen geweldig.
Ook in het buitenland hoop ik ze altijd aan te treffen, zoals afgelopen jaar in Madagaskar.

Als je het over slangen in Drenthe hebt dan denk je direct aan een adder (Vipera berus), onze enige gifslang.

Ik vind het iedere keer weer spannend om een adder te zien.
Als we in Drenthe zijn hoop ik altijd dat we ze op de heidevelden tegenkomen.