Momentopname van een vossengezin

Soms is het leven van een vossengezin hectisch, soms verloopt het in alle rust.

Jonge vosjes waren in april de topattractie van de Amsterdamse  Waterleidingduinen.
Het veroorzaakte veel drukte en stress.
Eind april had ik het geluk dat ik een deel van het gezinsleven kon meemaken, samen met aanvankelijk slechts twee(!)  andere kijkers.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

De lightbox in Google werkt om een voor mij onduidelijke reden helaas nog steeds niet.

Met Firefox of Internet Explorer lukt het wel.

Aanvankelijk was ik er helemaal alleen.

Een tweetal vosjes keek mij van een veilige afstand onderzoekend aan.

Op een gegeven moment liet de moervos zich zien.

Ze onderzocht eerst zorgvuldig de omgeving en ging toen naar haar welpen.

De welpen schoten van alle kanten naar haar toe.

Ze zoogde haar welpen eerst voornamelijk tussen de duindoorns, waardoor ze nauwelijks te zien was.

Later zocht ze het hierboven staande plekje op, enkele welpen gingen daar verder met drinken.

Ze besloot dat het rustig genoeg was om met haar kinderen tevoorschijn te komen.

Ze zocht een comfortabele plek in de zon, gevolgd door de welpen.

Liggend op de grond kon ik, net als de twee anderen, prachtig zien hoe enkele welpen opnieuw gezoogd werden. 

In een eerdere post heb ik al een beeld opgenomen, waarop de vijf welpen allemaal te zien zijn. 

De welpen kunnen veel van elkaar hebben.

Een tweetal welpen dronk rustig door terwijl een broertje of zusje over hen heen liep.

Zo, lekker naast mama eens kijken wat er in de omgeving gebeurt.

En natuurlijk gingen ze op onderzoek uit toen het veilig genoeg was naar hun zin.

Het was fascinerend om dit zo te kunnen zien, in alle rust, geen last hebbend van de vele, vele belangstellenden van de laatste weken.

Volkomen rust en ontspanning. 

De toeschouwers werden volledig genegeerd.

Jonge dieren willen altijd spelen, de vosjes waren geen uitzondering.

Ze beten in elkaars vacht en rolden over elkaar heen.

Het plezier spatte eraf.

Ondertussen ging een van de welpen rustig door met drinken, terwijl de vijfde een tijdje uit beeld was.

Ook mama werd niet vergeten.

Bijten in mama's vacht is ook leuk.

Iedere beweging werd wel nauwlettend gevolgd, zoals het voorzichtig een metertje opzij schuiven van één van de kijkers.

Hoe mooi wil je het hebben?

De omgeving was interessant en vroeg erom om onderzocht te worden.

Gauw een "kusje" voor mama en op onderzoek.

Het is altijd anders als je alleen op avontuur gaat.

Spannend!

Gelukkig was mama niet ver weg.

Maar het onbekende trok.

Het welpje liep steeds een stukje verder en kwam steeds meer bij ons in de buurt.

Bijna ademloos zie je het welpje dichterbij komen.

Als je op de grond ligt zijn ze niet bang voor je, ze willen blijkbaar wel weten wat je voor iets vreemds en onbekends bent.

Mijn maximale zoom van 400 mm was teveel, ik moest terug tot ongeveer 300 mm.

Nieuwsgierig werden we bekeken.

Ik kon nauwelijks geloven dat ze dit durfden (dit was namelijk niet de enige welp die dit durfde).

Het voelde wel lekker om als gevaarloos te worden beoordeeld.

De moervos vond het toch een beetje te gek worden en riep de welpen weer naar zich toe.

Ze gingen samen op zoek naar een andere plek en verdwenen even uit beeld.

Rustig liepen we in een grote boog om het stukje duin waar de vossen waren verdwenen.

Wat verderop stond de moervos nagenoeg roerloos op een stuk open veld.

Enkele welpen kregen de kans om weer wat te drinken.

Een beetje meer ingezoomd.

Intussen was het aantal toeschouwers wat groter geworden, maar iedereen bleef op een voldoende grote afstand.

Het was afwisselend bewolkt en zonnig. 

Dat is natuurlijk te zien aan de kleuren.

Het was enorm aanlokkelijk voor de welpen om in de omgeving rond te struinen, wetend dat hun moeder een oogje in het zeil hield.

Het was werkelijk een uitgelezen mogelijkheid om het natuurlijke gedrag van het vossengezin te kunnen bekijken en fotograferen.

Zelfs als mensen voorzichtig een andere positie kozen maakte dat geen enkele indruk.

De moervos fluisterde ongetwijfeld niets in het oor van haar kind, maar wellicht haalde ze wel een teek weg.

Even lief zijn voor elkaar.

En nogmaals.

Als je ze zo rustig bij elkaar ziet denk je onwillekeurig : "Zullen ze het allemaal halen? "

Ik vond één van de welpen al duidelijk kleiner dan de andere vier.

Inmiddels schijnt het zo te zijn dat ze niet allemaal meer leven.

Details ken ik niet.

De moervos is ongeveer een half uur bij haar welpen geweest.

Toen vond ze het genoeg en vertrok zonder op of om te kijken.

Haar welpen kropen weg tussen de beschermende begroeiing.

Ik heb jaren terug al eerder vossenwelpjes gezien, maar niet zo jong als dit vijftal.

Ik vond het een topervaring.

Velen zullen inmiddels wel op de hoogte zijn van het wel en wee van dit vossengezin,
zeker gelet op het grote aantal belangstellenden  en de berichtgeving op Facebook.