AWD - mei 2019

Tanyptera Atrata

Dat is nog eens een bijzondere binnenkomer.

 Ik hoop dat ik de juiste naam van deze langpootmug heb gevonden, een Nederlandse naam kon ik in ieder geval niet vinden.
Dick kon dat wel en ik heb nu de juiste naam kunnen vermelden.

Over de maand mei heb ik niet te klagen.

Naast diverse bezoeken aan de AWD in de eerste helft van de maand ben ik ook nog naar de vogelhut van Gerwin Kieboom in Drunen geweest (enthousiast gemaakt door René ) waarna ik de maand afgesloten heb met een rondreis door Kirgistan.

In dit overzicht staan de interessantste momenten die ik in de AWD heb meegemaakt.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

De lightbox in Google Chrome werkt om een voor mij onduidelijke reden helaas nog steeds niet.

Met Firefox of Internet Explorer lukt het wel.

In de maand mei zijn veel dieren bezig met hun nageslacht, deze langpootmuggen zijn daarop geen uitzondering.

Het mannetje is aanzienlijk kleiner dan het vrouwtje.

Het vrouwtje zocht later gaten en spleten in het dode hout om haar eitjes af te zetten.

Boomkikker anders.

Een beetje spelen met (tegen)licht leverde een wat minder gebruikelijk beeld op.

Ik mag niet klagen over de aantallen boomkikkers die ik dit jaar al gezien heb, 

zowel volwassen exemplaren als piepkleine kikkertjes van hooguit 1 cm.

In het voorjaar heeft niet ieder dier een fijne tijd en geluk.

Deze libel heeft maar kort van 2019 kunnen genieten.

Met veel viervlekken (Libellula quadrimaculata) ging het stukken beter.

Dit voorjaar lijkt het wel of er meer tapuiten zijn dan andere jaren.

Misschien was ik wat vaker op de juiste plaats.

Deze tapuit was heel goed benaderbaar.

Ik kon kruipend tamelijk dichtbij komen.

Ik was nieuwsgierig of er nog jonge vosjes te zien waren.

Tot mijn verbazing was er helemaal niemand in de buurt van het hol.

Er kwam één vosje tevoorschijn.

Het kwam helemaal uit het hol en verdween tussen de duindoorns.

Later, toen er nog enkele belangstellenden gekomen waren, hoorde ik dat het gezin niet meer compleet was.

Deze morgen werden er voor zo ver ik weet slechts twee kleine vosjes gesignaleerd.

De moervos lag overigens ongeveer 100 meter verderop te slapen.

Het was feest in de kikkerpoel.

Zo'n 30-40 groene kikkers zorgden voor een bijna oorverdovend concert.

Ze zochten elkaar op, waarbij ze vaak door een waarschuwend gekwaak weer weggejaagd werden.

Soms  zochten ze het wat hogerop, meestal was dat wel van korte duur.

Het waren echte blaaskaken die graag en uitdagend lieten horen waartoe zij in staat waren.

Foto's maken met een lager standpunt was onmogelijk door de begroeiing, 

het was al lastig genoeg om rietstengels buiten beeld te houden.

Zoekend naar zandhagedissen kwam ik deze groene rups tegen.

Het is de rups van een agaatvlinder (Phlogophora meticulosa), een nachtvlindertje dat tot de familie van de nachtuiltjes behoort.

Zandhagedissen (Lacerta agilis) waren er ook, zij het niet zo veel als ik had verwacht.

Als je ze rustig benadert laten ze veel toe.

Met hun tong proberen ze informatie uit de omgeving op te pikken.

Ze warmen zich graag in de zon op een windstille plek op.

Tot mijn verrassing staan ze op de Rode Lijst als kwetsbaar.

Toen er een ander mannetje in de buurt kwam joeg hij dat razendsnel weg.

Die jaloerse mannen hebben de felgroene kleur duidelijk niet voor niets.

Een vrouwtje had een aantrekkelijke plek voor de ingang van haar hol gekozen.

Een ander vrouwtje keek vanaf een strategische positie rond om te zien of er knappe, paarlustige kerels in de buurt waren.

De partner van het eerste vrouwtje wilde wel een keer met haar bij de ingang van het hol poseren.

Dat duurde niet lang want hij had hele andere plannen.

Hij beet zich alvast eens stevig in haar staart vast.

Het resulteerde in een innige omhelzing, waarbij hij bereikte wat hij wilde.

Jammer dat ze een rommelige omgeving hadden uitgekozen, maar ze hadden ongetwijfeld iets anders aan hun ..... kop.

(De vergroting maakt beter duidelijk dat de opwinding was toegenomen)

Het leek dat ze met hun relatie wat in de knoop zaten.

De schijn bedroog (of misschien toch niet), want hij was in een oogwenk verdwenen toen hij zijn doel bereikt had.

Inmiddels ben ik weer terug van een reis door Kirgistan, gelegen in Centraal Azië.

Het verklaart waarom ik twee weken lang niet op blogs heb gereageerd.
In de komende tijd zal ik er weer tijd aan besteden, naast het uitzoeken van alle beelden van mijn reis.