AWD - Augustus deel 1

Eind augustus koelde het 's nachts zoveel af dat er in de vroege ochtend nevelbanken werden gevormd.

Toen de zon doorbrak vormde dat een mooie achtergrond bij het damhert.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

De lightbox in Google werkt om een voor mij onduidelijke reden helaas nog steeds niet.

Met Firefox of Internet Explorer lukt het wel.

In dit eerste deel zal ik vooral datgene laten zien dat je in deze maand niet zou verwachten, ik in ieder geval niet.

Om te beginnen vond ik op een warme, zeg maar hete zomerdag in de schaduw van bomen een grote stinkzwam.

Hij was nog vers en puntgaaf.

Eerst kwam er één vlieg op bezoek, later gevolgd door vele anderen.

Toen ik zo'n drie uur later langs dezelfde plek kwam zag ik dat er een aantal vliegen op de onweerstaanbare  geur van de stinkzwam was afgekomen.

Hun verwoestende werk is duidelijk te zien.

Ik denk dat er een uur later niets meer te snoepen was voor de vliegen.

Nieuwsgierige voorbijgangers vonden het een "prachtige vliegenzwam", niet onlogisch maar wel fout.

Ik heb het hen natuurlijk wel uitgelegd.

Een paar meter verderop stond een aantal hazenpootjes.

Als je zelf in de schaduw kunt blijven kan je je daar dan op je gemak mee bezig houden.

Dat werd experimenteren met scherptediepte, compositie en licht.

Een iets koelere weergave geeft naar mijn mening een net iets mooier beeld van dit fragiele zwammetje.

Maar zo kon het ook, met de scherpstelling op de voorste rand van de hoed.

De zon speelde ook een rol, met afwisselend versluierd licht door bewolking en wat fellere zonnestralen.

Het beïnvloedde voornamelijk de achtergrond.

Later vond ik ook nog dit tweetal, op dat moment nog in de schaduw.

In het begin van de maand viel een duinwandeling in het water.

Het begon droog, waarbij ik deze wijngaardslak over een omgevallen boomstam zag kruipen.

Even later ging het regenen en het werd die morgen ook niet meer droog.

Dat werd later die maand gecompenseerd door een wandeling door de "woestijn" op een zonnige dag.

De zanderige kuststrook is zo'n 20 jaar geleden in de hardloopgroep, waar ik toen vaak mee liep in de AWD, 

woestijn gedoopt omdat er toen alleen nog maar zand te zien was.

Nu zijn grote delen begroeid, onder andere met helmgras. 

Gek genoeg groeien daar ook paddenstoelen, zoals de duinfranjehoed, waar ik vorig jaar ook al aandacht heb besteed.

Gewapend met onder meer een zwart parapluutje ging ik op onderzoek.

Niet alleen een wit, maar ook een zwart parapluutje kan zorgen voor de noodzakelijke schaduw.

Natuurlijk druppelde het zweet van mijn hoofd, natuurlijk moest ik veel drinken, maar eigenlijk beviel het mij prima.

Met wat geduld kon je de paddenstoeltjes op plaatsen vinden waar je niet veel last had van begroeiing.

Een bijkomend voordeel was dat er geen andere mensen zich geroepen voelden om die dag "mijn woestijn" op te zoeken.

Absolute rust en stilte.

Voor mij de ideale omstandigheden.

Ook al heten alle paddenstoelen die ik hier laat zien volgens mij duinfranjehoed, ze verschillen toch vaak van uiterlijk.

Een enkel klein paddenstoeltje stond er wat verloren bij in de volle zon. 

Helemaal alleen, door alles en iedereen verlaten. 

De associatie met een woestijn kwam weer in mij op.

Trouwens, in woestijnen kan verrassend veel leven voorkomen.

Dat speelt zich dan vooral 's nachts af.

Een duinfranjehoedje in de schaduw , de achtergrond lichter door de zon.

De hoedjes zijn vaak bedekt met zandkorrels.

Ze staan ook op zanderige plekken in verder begroeide delen van de woestijn.

Voor mijn gevoel was dit een andere soort, maar ik noem hem toch maar duinfranjehoed.

Ook deze soort valt wel eens om.

Ik ben begonnen met een damhert in het warme licht van de opkomende zon, tegen een achtergrond van ochtendnevel.

Ik sluit ook er ook mee af.

Vooral in de vergroting is goed te zien dat er een sliert losgeschuurde bast aan het gewei hangt.

Het gewei is voor dit jaar volgroeid en bij wijze van spreken klaar voor gebruik.

 Wordt vervolgd.