Winter in Venneperhout 2021

 

In februari werd het winter.

 Op zondag 7 februari begon het flink te sneeuwen met een flinke hoeveelheid poedersneeuw.

Later in de week ging het vriezen, waardoor veel vogels hun toevlucht moesten zoeken tot een wak.

 Soms konden ze een open plek onder een brug vinden.

Het was daardoor mogelijk om een aantal soorten eens wat anders op de plaat te krijgen 

dan onder sneeuw- en vorstvrije perioden.

Om te beginnen was daar bijvoorbeeld de koperwiek (Turdus iliacus),

 die weliswaar geen open plekken opzocht maar wel op besneeuwde plaatsen te zien was.

Mijn volgers weten inmiddels wel dat de Lightbox in Google Chrome niet werkt.

Er zit niets anders op dan op iedere foto te klikken als je een vergroting wilt zien.

Sorry, ik heb geen beter alternatief.

Aan de buitenkant van een woonwijk was een groep koperwieken neergestreken,

voornamelijk omdat daar nog aardig wat voedsel te vinden was.

In de sneeuw, maar vooral op de boomstammen, vonden ze blijkbaar voldoende eetbaars.

Ze zochten af en toe een veilige plek in de omringende struiken en boompjes als er teveel wandelaars, 

eventueel met honden, voorbij kwamen.

Onder een brug was nog open water, hoewel het toch flink gevroren had.

Een viertal dodaarsjes (Tachybaptus ruficollis) had daar een aantrekkelijke schuilplaats gevonden. 

Ze hadden hier het rijk voornamelijk alleen.

Alleen een paar meerkoeten hielden hen gezelschap.

En ja, zo kom je vanzelf bij de beelden die passen bij een week ijs.

Dit waterhoentje (Gallinula chloropus) prikte hier nog met zijn snavel door het ijs.

Niet het mooiste plaatje, maar zo is wel goed te zien wat voor formaat poten deze vogels hebben.

Even uitrusten op het ijs vinden ze niet bezwaarlijk.

Blijkbaar isoleert het verenpak goed genoeg om het niet koud te krijgen.

Voedsel zoeken deden ze vooral op de besneeuwde oevers.

Bij wijze van uitzondering is hier slechts één vogel te zien, want er waren er behoorlijk veel: 

waterhoentjes, meerkoeten, krakeenden en wilde eenden.

In de weken ervoor waren er ook grote zaagbekken, soms wel een tiental.

Toen er sneeuw en ijs waren bleken ze vertrokken te zijn, waarschijnlijk naar open water.

Jammer, want ik had het leuk gevonden om eens een grote zaagbek op het ijs of in de sneeuw te zien.

Toen het ijs weg was, is er weer een aantal teruggekomen.

Wilde eenden (Anas platyrhynchos) waren, niet geheel onverwacht, ook van de partij.

In het water, op het ijs en op de kant.

Als er vrouwtjes zijn, zijn mannetjes niet ver weg.

Nu de temperaturen lenteachtig worden en het ijs is gebroken, ik bedoel natuurlijk gesmolten, 

dan is de rust voor de vrouwtjes voorbij.

Zoals gezegd, een moment van rust.

Meerkoeten (Fulica atra) zijn in deze omgeving het hele jaar door te zien.

De lage temperaturen zorgden zelfs voor rust bij deze van nature wat drukke vogels.

Of het nu in het water was of op het ijs, ze voelden zich hier blijkbaar uitstekend.

De laatste soort die ik hier kan laten zien is de krakeend (Mareca strepera).

De afgelopen jaren is het aantal krakeenden sterk toegenomen, zeker in dit gebied.

Het schijnt onder andere met de waterkwaliteit samen te hangen.

Het vrouwtje doet bij een vluchtige blik denken aan een wilde eend.

Als je de dames van beide soorten bekijkt zie je onder andere een witte spiegel op het achterlijf van de krakeend, 

die bij de wilde eend blauw is. 

Daarnaast is de oranje snavel van het krakeend vrouwtje een duidelijk kenmerk.

De krakeenden kwamen zoals al gezegd op de oever foerageren.

Op het ijs levert deze krakeend een mooi winters plaatje op.

De winterweek vloog voorbij, net zo snel als de hoop op een Elfstedentocht.

Jammer was dat blauwe reigers en torenvalken zich tijdens deze week niet lieten zien, 

in tegenstelling tot het gebruikelijke beeld.

Desondanks ben ik heel tevreden over wat ik wél gezien heb.