AWD - 9 Januari 2021

In tegenstelling tot mijn gewoonte maak ik dit jaar in januari geen maandoverzicht, 

maar laat nu verslagen zien van drie verschillende dagen.

Het eerste verslag betrof 15 januari, dus er is geen sprake van een chronologische volgorde.

De blikvanger van 9 januari was een vrouwelijke krooneend (Netta rufina), die in een groot wak zwom, 

vergezeld van veel meerkoeten en enkele knobbelzwanen.

Mijn volgers weten inmiddels wel dat de Lightbox in Google Chrome niet werkt.

Er zit niets anders op dan op iedere foto te klikken als je een vergroting wilt zien.

Sorry, ik heb geen beter alternatief.

Ik was op tijd, de zon klom langzaam hoger en het licht werd warmer.

Van drukte had ik geen last, al was het wel drukker dan ik gewend was.

Er zwommen een paar brilduikers (Bucephala clangula), helaas net in het beschaduwde deel van het water.

Ik had ze daar al eerder gezien, maar toen was de afstand wat groter. 

Zoals het een galante man betaamd liet hij hier zijn vrouwtje voorgaan.

Een groep jonge damherten was aan de wandel in de licht bevroren wereld.

Toch nog een beetje winters gevoel.

Het was fris, zonnig en windstil.

Ook al weet je dat het in deze omgeving vaak rustig is met wild, het maakt het net iets completer als je bijvoorbeeld een vos of een ijsvogeltje zou zien.

Het panorama vergoedt echter veel.

En daar waren ze dan, de vogels.

In dit gedeelte voornamelijk krooneenden, met in hun gezelschap tafeleenden, kuifeenden en meerkoeten.

Door de hoge rietkraag was het onmogelijk om ze beter te benaderen.

In een grotendeels dichtgevroren stuk water zwom deze schoonheid, waar ik deze post mee begonnen ben.

Ze was aanvankelijk druk bezig met poetsen en haar verenpak uitschudden.

Ik vond het een verrassing dat ze zo rustig in het wak bleef.

Ze zocht de grenzen op, in dit geval tussen het water en het dunne ijslaagje.

Ze kwam echt verrassend dichtbij. 

Ik hoefde de maximale stand van mijn zoomlens niet te gebruiken.

Hoe vaak krijg je de kans om deze fraaie eend zo in beeld te krijgen?

Ze probeerde voortdurend op het ijs te komen, maar het lukte haar niet.

Ze vertrok even later naar een ander gedeelte van het wak, wat verder bij mij weg.

Tijd om verder te gaan dus.

In de wintermaanden lukt het mij nog wel eens om een dodaars (Tachybaptus ruficollis) op de plaat te krijgen.

Ik zie ze dan vaak, in ieder geval veel meer dan in de zomermaanden.

Maar die mini fuutjes zijn buitengewoon oplettend en schuw.

Ze bekijken de omgeving nog wel eens door op een veilige plek alleen hun koppie boven water te houden.

Een wintergast die ik ieder jaar weer hoop te zien is de klapekster (Lanius excubitor).

Dit is ook al zo'n oplettend vogeltje dat graag vanuit een hoge positie de omgeving observeert.

Als je probeert om hem heel voorzichtig te benaderen én je hebt geluk dat hij in een verdraagzame bui is

 kan je redelijk dichtbij komen.

Het is mij wel eens beter gelukt, maar hier was ik beslist tevreden mee.

Zijn verenpak stak mooi af tegen de lucht.

Op de terugweg heb ik de brilduikers nog even opgezocht.

Het mannetje was iets beter te benaderen, terwijl het ook wat lichter was geworden.

Hij wilde indruk maken op een ander mannetje, maar natuurlijk nog meer op het vrouwtje dat vlakbij hem was.

Toen ik terugliep kwamen steeds meer mensen mij tegemoet, 

de parkeerplaats was helemaal vol.

Auto's reden af en aan, het was een gekkenhuis.

Gelukkig waren er in het gedeelte waar ik geweest ben niet zo veel mensen, al waren het er meer dan normaal op zo'n dag.

Terugdenkend aan deze dag kwam er maar één echte hoofrolspeler in mij op:

Miss AWD van 9 januari.