Kleine vosjes groeien snel

In april en mei heb ik niet meegedaan met de drukte die een aantal nesten jonge vosjes de laatste jaren in de AWD met zich meebrengen, zie ook het blog van Ghita.  

Gelukkig heb ik mijn kansen in de afgelopen jaren meerdere keren gehad. 

Ik vond 9 mei wel een aantal welpen, die ik ongestoord kon volgen.

De moervos kwam één keer even kijken maar besteedde nauwelijks aandacht aan de kleintjes.

De rekel bracht een keer een prooi die door één van de welpen werd aangepakt, waarna de kleine zo snel als hij kon wegrende zodat hij niet hoefde te delen.

De foto hiernaast heb ik met mijn 18-200 mm lens gemaakt terwijl ik op de grond zat en het vosje heel dichtbij kwam.

Om 9.15 uur zag ik dit vosje, ogenschijnlijk in diepe rust.

Natuurlijk had zij mij allang in de gaten en besloot even later op jacht te gaan.

Zij was met haar broertjes en zusjes al oud genoeg om zelf naar kleine prooien te zoeken.

Ze liep zoekend door het terrein. 

In een grote boog liep ik om haar heen naar een plek waarvan ik hoopte dat zij ook die kant op zou komen. 

Dat ging een aantal keren volledig mis, maar soms ook zoals ik hoopte, zoals hier.

Snuffelend en rondkijkend liep zij over het grasland. 

Ik besloot nog wat meer door te lopen maar liet mijn rugtas en 100-400m lens liggen.

Het nieuwsgierige vosje kwam er even aan ruiken.

Zo nu en dan verdween ze tussen de struiken, maar ik vond haar telkens terug.

Zij stoorde zich absoluut niet aan mij. 

Enkele keren dook ze in het hoge gras en trok haar kop, flink kauwend, even later weer terug.

Ik heb niet kunnen zien wat ze gevangen had.

Ook al was het warm, overbodig vocht moet toch geloosd worden.

Het is nu ook duidelijk dat het een moervosje is.

Sluipend en speurend ging zij verder.

Als je als enige toeschouwer dit zo van nabij kunt volgen is dat wel de ultieme natuurbeleving.

Warm was het wel.

Zij liep een tijdje met haar bek wijd open.

Op een gegeven moment was ik haar kwijt maar zag ik wel riet merkwaardig bewegen.

Het bleek dat ze naar de waterkant was gelopen, nagenoeg volledig uit het zicht, om te drinken.

Zelfs daar heb ik plaatjes van maar die zijn nogal rommelig door het vele riet.

Ik moet ook niet alles willen laten zien.

Uiteindelijk had ze er genoeg van.

Ze zocht een plekje in de schaduw om wat te rusten.

Het was duidelijk dat ze voorlopig niet van plan was om nog iets te doen..

Ik besloot te gaan kijken of haar broertjes en zusjes te vinden waren in de omgeving van de plek,

 waar ik háár had gevonden.

Het was even zoeken, maar plotseling zag ik naast het paadje waar ik over liep vanuit een grote graspol met hoog gras twee oogjes naar mij omhoog staren.

Wat was dat vosje goed verstopt, want van een meter afstand zag je er absoluut niets van.

Ik legde mijn rugzak weer even neer en ging verder zoeken.

Ik vond hier in totaal vier vosjes, waardoor het totaal op vijf kwam.

Nieuwsgierig waren ze ook.

Door het harde zonlicht was het fotograferen knap lastig.

Ik was daarom blij dat er één vosje in de schaduw lag.

Het was bezig met een zorgvuldige controle of alles nog in orde was.

Ik was in ieder geval voldoende ver van deze kleine weg, want hij voelde zich helemaal op zijn gemak.

Hij keek eens om zich heen, toen broertjes en zusjes in de buurt waren.

De zon opzoeken deed hij niet.

Hij rekte zich eens lekker uit  en was niet van plan op te staan.

Als het een beetje mee zou zitten zou één van zijn ouders nog met een prooi komen. 

Dat gebeurde later ook, maar dat heb ik niet zo mooi op beeld dat ik die plaat hier ook laat zien.

Hier ging een broertje of zusje voorbij en die moet natuurlijk wel in de gaten gehouden worden.

Loos alarm, dan maar eens lekker uitrekken.

Hoe ontspannen kan je zijn?

Betrapt.

Hondenliefhebbers zullen deze houding van hun hond wel herkennen.

Op 12 mei ben ik nog een keer terug gegaan.

Er was nu veel minder te beleven.

Één welp had een tijdje hoog op de helling in de zon gelegen.

Hij had daar een geweldig uitzicht.

Op een zeker moment besloot hij af te dalen.

Hij vond het zonnetje wel prettig, .......

... zoals uit deze beelden blijkt.

Terug naar 9 mei.

De vosjes hadden later op de morgen een voorkeur voor schaduw, en soms voor voor het hoge gras.

Als het echt warm geworden is ga je je toch niet inspannen?

Het is dan veruit het prettigste om te relaxen in de schaduw.

Het was heel leuk om ook deze fase in het leven van de vosjes in alle rust te kunnen volgen.

De volgende keer:

Voordat ik terugkeer naar GRUTTOLAND voor mijn deel 2 over kluten en kemphanen laat ik eerst het overzicht van de maand mei in de AWD zien.