Damhertenbronst 2022

De bronst van de damherten behoort tot de bijzondere gebeurtenissen in de Amsterdamse Waterleidingduinen. 

Natuurlijk maak je het ene jaar meer spectaculaire momenten mee dan het andere.

Een belevenis is het echter iedere keer.

Het burlende damhert op de startfoto stond behoorlijk dichtbij mij.

(de foto is niet gecropt, brandpuntsafstand 250 mm, 100-400 mm lens)

Hij wilde indruk maken met zijn krachtige postuur en zijn stemvolume.

Dat lukte hem helemaal.

Daarna ging hij iets verderop rustig liggen!

Hij zag dat ik geen bedreiging voor hem was.

Toen ik op 4 oktober onderweg was naar mij favoriete bronstplek zag ik al enkele herten die elkaar de maat namen.

 Niet veel later stond er één uitgebreid te vlaggen.

Een geurtje achterlaten om je territorium af te bakenen hoort er tenslotte bij.

Op de bij de herten populaire plek deden twee stoere mannen net of ze elkaar niet zagen.

Even later knalden de geweien op elkaar, maar dat speelde zich vooral af tussen de bomen.

Het was verbazingwekkend om te zien hoeveel herten hier een bronstkuil hadden.

Ze lieten zich zo vaak horen, dat het leek alsof het van alle kanten op mij af kwam.

Wat een geluid!

Dit hert was ergens ontevreden over, gelet op de stand van zijn staart.

Even daarvoor had hij een flinke hoeveelheid "dropjes" laten vallen.

Op 7 oktober was ik er weer.

Het eerste dat opviel was dit statige hert dat een strategische positie had uitgekozen.

Hij kon alle concurrenten zo overal zien.

In tegenstelling tot de vorige keer zag ik nu een aantal hindes.

Zoals te verwachten was met zoveel hitsige mannen om hen heen waren ze heel erg oplettend.

Met zijn vieren omringd door tientallen opgewonden herten werd hun te veel.

Wegwezen dus, en wel zo snel mogelijk.

Hij had het nakijken, sneu.

Hij had zich toch zo goed voorbereid.

Zijn gewei was mooi geveegd, zijn nek was een stuk gespierder dan in de zomer.

Hij was op zijn mooist en sterkst, maar zijn geduld werd nog meer op de proef gesteld.

Gevechten zag ik deze dag wel, maar steeds op afstand of teveel tussen de begroeiing.

Hoewel de meeste herten hun gewei aan lagere struiken vegen had dit hert voor een alternatieve aanpak gekozen.

Zo zie je een damhert niet zo vaak.

Op 12 oktober ging ik er voor de derde keer heen.

Vanaf een duintop zag ik een tweetal aan het bakkeleien, zo te zien met een scheidsrechter erbij.

Er bestond geen twijfel over de afloop.

Het was nog een beetje fris in de vroege ochtend.

Dit hert hoefde niet eens te burlen om een dampwolkje te produceren.

Ademen was al voldoende.

Er was weer overal geburl, er werd weer overal onrustig heen en weer gerend.

Ook nu was de adem van het hert goed te zien.

Net als vorig jaar had ik het rijk alleen.

Geen hert had last van mijn aanwezigheid, zeker omdat ik meestal ergens rustig stond of zat.

Maar wat waren er veel herten.

Niet zoveel op een kluit als ik jaren geleden in een vroegere periode van het jaar zag (let bijvoorbeeld op de bastgeweien), maar het waren er minstens 50 om mij heen en zeker 100 als ik de cirkel nog wat ruimer schatte.

Allemaal onrustig, want waar bleven de hindes?

Het was voor 100 % een mannenwereld, dus het was voorspelbaar wat er ging gebeuren.

Elkaar uitdagen en vechten!

Het linker- en rechterhert hadden kort hiervoor elkaars krachten gemeten, 

waarbij het middelste hert zich beperkte tot toekijken.

Toen het rechterhert wegrende bemoeide het middelste hert zich er ook nog even mee en wilde een potje meevechten.

Het werd zo wel wat chaotisch. 

Even snel als het begonnen was keerde de rust bij dit drietal weer terug.

In een meer beschaduwd gedeelte deden twee herten opnieuw of ze elkaar niet zagen.

Ze wisten allebei wel beter.

Ze moeten toch wát als er geen hindes in de buurt zijn. 

Met een lijf vol testosteron en met zorgvuldig opgebouwde spieren moeten ze toch af kunnen reageren.

Grazen en rustig in hun geurende bronstkuil liggen is in deze tijd voor hen ook niet de gewenste dagbesteding.

Gevechten heb ik ook deze dag volop gezien, maar wat minder van dichtbij dan in andere jaren.

Wellicht dat ze in de dagen hierna nog wel meer kansen geboden hebben, maar ik vond het mooi geweest voor dit jaar.

Teruglopend keerde de rust langzaam maar zeker terug, 

al bleef het geluid van het burlen op de achtergrond wel hoorbaar.

Op veilige afstand van al die drukte en onrust liep dit hertje.

Over een jaar is zij waarschijnlijk ook actiever betrokken bij het hele gebeuren.

Dit tweetal zal er dit jaar nog wel wat van gaan merken.

Als de hinde er klaar voor is zoekt zij ongetwijfeld een geschikte partner, haar kalf dan een tijdje alleen latend.

Klagende kalfjes zijn er altijd wel rond de bronstplekken te vinden, 

zich geen raad wetend met het onverwachte gedrag van hun moeder die dan even geen aandacht voor haar kind heeft.

Het hert waar ik dit verslag mee begonnen ben mag ook zorgen voor een passende afscheidsgroet.