Een week nadat ik de vosjes voor het eerst had gezien heb ik ze weer opgezocht.
Hoe zou het met ze zijn, zouden ze flink gegroeid zijn?
Het antwoord was al snel duidelijk.
Op 5 april stond de moervos voor de burcht en probeerde vergeefs de welpjes naar buiten te lokken met piepgeluidjes.
Ze nam ze mee naar een plek die háár wel beviel maar mij niet.
Het was een onaantrekkelijke plek om de drinkende jeugd goed in beeld te brengen.
Toen ze verzadigd waren gingen ze vrijwel direct terug naar de burcht.
Daarna verdwenen ze in het hol en ging ik weer naar huis.
Aanvankelijk kwam er af en toe een welpje naar buiten, om vervolgens weer in de burcht te verdwijnen.
Toen moeder rond kwart voor één verscheen was het feest.
Zij bleef ruim 20 minuten bij haar kroost.
Toen zij vertrok bleven de kleintjes nog ruim 10 minuten buiten.
Natuurlijk mochten ze eerst drinken, maar daarna was het tijd voor de uiterlijke verzorging.
Natuurlijk mochten ze eerst drinken, maar daarna was het tijd voor de uiterlijke verzorging.
Waarschijnlijk werd er een teek weggehaald.
Ze genoten van elkaars aanwezigheid.
Het is wel een bijzonder moment om de moeder zo met haar kinderen bezig te zien.
Maar ze had natuurlijk wel vijf welpen.
Het is wel een bijzonder moment om de moeder zo met haar kinderen bezig te zien.
Maar ze had natuurlijk wel vijf welpen.
Ze ging even bij de burcht kijken hoe het met de anderen ging.
Het was moeilijk kiezen welke plaatjes ik hier zou laten zien.
Ik beperk mij voor wat betreft deze dag nu verder alleen tot de welpen.
Deze kleine zat een beetje zielig te kijken hoe broertjes en zusjes zich vermaakten bij de moervos.
Deze kleine zat een beetje zielig te kijken hoe broertjes en zusjes zich vermaakten bij de moervos.
Mama vos had een woelmuis of iets dergelijks meegebracht.
De brutaalste welp ging er direct mee vandoor, een volle buik of niet.
Het was opvallend hoe ze in korte tijd al op mini-vossen waren gaan lijken.
De welpen vermaakten zich met elkaar en met hun moeder.
Zo nu en dan ging er één terug naar de burcht
Nog even poseren voor de toeschouwers, die zich deze dagen gelukkig allemaal prima gedroegen en voldoende afstand tot de vosjes hielden.
De welpen vermaakten zich met elkaar en met hun moeder.
Zo nu en dan ging er één terug naar de burcht
Nog even poseren voor de toeschouwers, die zich deze dagen gelukkig allemaal prima gedroegen en voldoende afstand tot de vosjes hielden.
Volgens de verhalen die ik hoorde was dat niet iedere dag zo.
De afstand tussen het publiek en de vossen was zo'n 12-15 meter.
Uit de beelden van 14 en 19 april moest ik al een keuze maken uit een kleine 100 beelden.
Omdat ik van 25 april en 3 mei samen nog veel meer beelden heb, heb ik besloten het eerste deel van de platen van 25 april nu te laten zien.
De rest komt met de platen van 3 mei in een deel 3, voor wie er dan nog interesse in vosjes heeft.
Dit welpje lijkt niet de lachebek van de groep te zijn.
Hij komt zelfs een beetje gemeen over vind ik.
Je kon erop wachten dat er nog wel een derde zou volgen.
Dan is het wachten op de vierde.
Ik werd niet teleurgesteld.
Maar er zijn er toch vijf?
Voilà, hier zijn ze allemaal.
Dit zijn toch wel de topmomenten waarvoor je komt.
Toen ze zagen dat de kust veilig was, ook al was er geen moeder in de buurt,
gingen ze stuk voor stuk op pad.
Toen waren er weer vier.
Ze werden steeds ondernemender en durfden steeds meer.
Als je goed kijkt zie je dat het er drie zijn.
De derde wilde nog niet weg.
Elkaar bijten, een beetje klieren, het hoort erbij.
De vergelijking met jonge honden zal velen wel opvallen.
Wordt er een teek weggehaald of is het alleen maar een lief gebaar?
Van spelen word je moe.
Wordt er een teek weggehaald of is het alleen maar een lief gebaar?
Van spelen word je moe.
Dan verlang je naar het hol om lekker uit te rusten.
Hoe het verder met de vosjes ging komt zoals gezegd in een deel 3.
Ik zal dan uit zo'n 140 foto's een keuze moeten maken.
Ter afwisseling zal ik wel eerst een ander onderwerp laten zien.
Wat het zal worden weet ik nog niet, want ik heb nog genoeg in voorraad.
geweldig Kees wat een prachtige warme serie heb je ervan kunnen maken.dit is van begin tot het eind puur genieten.
BeantwoordenVerwijderenWhat a privilege you have been granted, Kees, to share your life with these wonderful creatures, and your camera work is impeccable as always.
BeantwoordenVerwijderenHallo Kees
BeantwoordenVerwijderensolche Momente zu erleben das vergisst man nicht so schnell, wie liebevoll die Tiere mit ihrem Nachwuchs umgehen ist wirklich schön anzusehen. super Bilder geworden, Teil III kann kommen.
Grüsse Frank
Hoi Kees.
BeantwoordenVerwijderenWeer 'n top serie van de Vosjes, ik geniet er iedere keer weer van en het zijn mijn favorieten zoogdieren.
Ben benieuwd hoe de volgende serie uit ziet.
Groetjes Loes
Hi Kees, what a privilege to be able to follow these foxes nearby. Congratulations to a warm and nice series of photos.
BeantwoordenVerwijderenGreetings Lasse
Hai Kees,
BeantwoordenVerwijderenIk kan mij goed voorstllen dat je verschillende keren langs geweest bent. Het is dan wel ieder jaar raak in de AWD, maar het is ook iedere keer weer ander. Zeker wanneer je het opgroeien op deze manier een beetje kunt volgen. Zo vaak krijg je die gelegenheid niet. Hoewel alle foto's uit de serie erg fraai zijn, is het tweede deel toch wel het mooist. Zoals die kleintjes een voor 1 aansluiten en uit de burcht komen, heeft je prachtige momenten opgeleverd. Vooral de foto waar ze met z'n viertjes op een lijn poseren is super. Ach, ik kan ze allemaal wel in het voetlicht zetten, maar dan ben ik over een uur nog aan het typen. "Gewoon" een fantastiche reeks foto's en zeker icm met de eerste serie.
Groet,
René
Hoi Kees, een geweldige serie over de vosjes! Vooral waar je van een naar vijf kleintjes gaat vind ik heel erg leuk en mooi! Ongekend om dat zo te zien vlak voor je! Ik snap dat je nog voorraad te over hebt!
BeantwoordenVerwijderenNiet alleen van de vosjes ...neem ik aan ;-)
Groetjes, Maria
Hallo Kees, wat een zaligheid om dit moois te kunnen volgen. Je vertelling erbij met de mooie platen zijn een plezier om te lezen en te kijken.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat ze het alle vijf gaan redden.
Groeten,
Roos
Wat een geweldige ervaring. De adrenaline zal door je lijf gegaan zijn denk ik. Maar je doet je naam wel eer aan. De beschrijvingen van de foto's maken het verhaal en de foto's compleet. Een fantastische documentaire!
BeantwoordenVerwijderenGroet
Frans
Hoi Kees,
BeantwoordenVerwijderenWat mooi en vertederend die kleine vosjes. Ik kan het mij goed voorstellen dat je vaak teruggegaan bent en dan met zoveel foto's thuiskomt. Je foto's zijn dan ook erg mooi en het verhaal erbij erg leuk.
Ik kijk uit naar je volgende blog van de vosjes.
Groetjes,
Annette
Hoi Kees,
BeantwoordenVerwijderenPrachtig hoe je het wel en wee van dit jonge vossengezinnetje in beeld gebracht hebt. Mooi ook om te zien dat in die korte tussenpozen dat je er geweest bent die kleine welpjes al flink gegroeid zijn. Je ziet ook langzaam de nestharen verdwijnen om plaats te maken voor volwassen vacht. Opvallend ook de verschillende individuen met een eigen karakter. Verschillende stand van de ogen en ook de oogkleur. Nu nog niet zo goed te zien, maar ook door de verschillende lengte van de oren krijgen ze individueel een eigen smoel. Goed te lezen dat de fotografen dit keer de privacy van de dieren respecteerden en voldoende afstand hielden. Prachtige serie.
Groeten,
Ad
Wat fantastisch om dit zo te kunnen volgen, Kees.
BeantwoordenVerwijderenEn voor ons natuurlijk ook leuk om met je mee te kunnen kijken. Aandoenlijk om dat kleine spul zo te zien én te zien groeien, want dat gaat natuurlijk ook heel snel.
Hartelijke groet, Corrie