Zwammetjes

In de tweede helft van november kan je met een gerust hart terugkijken op het zwammenseizoen, 

want voor veel soorten moet je weer wachten tot volgend jaar.

Deze keer laat ik zien welke soorten mij de mooiste plaatjes opleverden in de waterleidingduinen. 

Om te beginnen is hier het zandtulpje.

Ik begin met de zanderige duinenstrook, waar onder meer het buntgras groeit.

Het was 's morgens nog wat fris maar dat veranderde snel toen de zon wat meer kracht kreeg. 

Helmgras en buntgras waren behoorlijk vochtig door de dauwdruppels.

Duinfranjehoedjes vond ik dit jaar minder dan andere jaren, 

maar er waren er nog genoeg om te proberen een mooie plaat te maken. 

Duinstinkzwammen daarentegen vond ik tot mijn spijt dit jaar niet.

Nieuw waren voor mij deze kopergroenzwammen die in een wat rommelige omgeving groeiden.

Eén van de hoofddoelen waren zoals ieder jaar de zandtulpjes.

Ze waren dit jaar weer makkelijk te vinden.

Ze groeien op oude helmwortels en komen langzaam maar zeker uit het zand omhoog. 

Ze hebben een kwetsbare korte steel die je alleen maar ziet als je voorzichtig wat zand verwijdert.

Het zonnetje was welkom, zeker als het licht door de opstaande lobben valt

Het was doodstil in de duinen, geen mens te zien. 

De branding op de achtergrond en af en toe het geburl van de bronstige damherten maakten de ochtend compleet.

Teruglopend door het wat meer begroeide gebied stuitte ik op een groot aantal wasplaatjes, 

zwartwordende om precies te zijn.

Een klein deel van deze zwartwordende wasplaatjes begon al een beetje te verkleuren.

 Hier moest wel wat getuinierd worden om een teveel aan grasstengels te verwijderen.

Een dag later was het Halloween. 

Zelfs deze ruitjesbovist was hierop al voorbereid.

Het volgende bezoek aan het duingebied was in november, met als doel wasplaatjes en kopergroenbekerzwammetjes.

Vliegenzwammen heb ik tijdens mijn vakantie in Noord-Brabant heel wat gezien.

Dit was het enige exemplaar dat ik in de Amsterdamse Waterleidingduinen tegenkwam.

Na een tijdje zoeken vond ik ook dit jaar weer kopergroenbekerzwammetjes.

Ze zijn piepklein, waardoor ik niet genoeg had aan een macrolens.

Tussenringen zorgden ervoor dat ik ze beter in beeld kreeg. 

Omdat het hout waarop ze groeien blauwgroen kleurt helpt dit wel bij het zoeken.

En dan aan de slag. 

Het kost altijd heel wat tijd om ze zo in beeld te krijgen dat je er tevreden over kan zijn. 

Vooral het scherpstellen, terwijl je tussenringen gebruikt, vergt heel wat tijd. 

En dan nog zie je later op een groter scherm dat het toch weer anders is dan je hoopte. 

De prullenbak was geduldig.

De meeste zwammetjes groeien uit tot een grootte van 3-5 mm, soms iets groter (10 mm).

Zon kan hinderlijk zijn, maar kan ook zorgen voor mooie herfstkleuren. 

Nog een laatste voor dit jaar.

En dan de wasplaatjes.

Allereerst het gewone vuurzwammetje.

Ze zijn ieder jaar wel te vinden op uiteenlopende plaatsen.

Ook van deze kant bekeken staan ze garant voor mooie plaatjes.

Een familielid is het papegaaizwammetje, 

dat zowel een groene steel als een groene hoed kan hebben.

Er was maar een enkel exemplaar te vinden, maar het zorgde wel voor de gewenste variatie.

Helaas geen groene steel, maar wel een enigszins groene hoed.

Ook de zwartwordende wasplaatjes waren er, 

zelfs in een behoorlijk aantal piepkleine zwammetjes die wel zwart gekleurd waren.

Sommigen waren wat groter en die werden mijn fotomodel.

Een wat gehavend ouder exemplaar vond ik fraai genoeg om als uitsmijter te mogen dienen.

Mijn bezoeken aan Leyduin en Groenendaal hebben ook nog zóveel opgeleverd, dat ik daar een volgend beeldverslag aan kan wijden.