Vorig jaar nestelden een paartje grote bonte spechten (gbs) en een paartje boomklevers in dezelfde boom.
Dit jaar was er van de boomklevers geen spoor te bekennen, maar grote bonte spechten hadden hetzelfde hol gekozen.
Toen ik er de eerste keer ging kijken was het gepiep van de jongen al duidelijk te horen.
Ik besloot mij aanvankelijk op de ouders te richten die met voedsel kwamen.
Bovendien vond ik het een uitdaging om de uit het hol weer wegvliegende spechten mooi vast te leggen.
De ouders vlogen af en aan met vooral meikevers
Het gebeurde vaak dat alleen de kop naar binnen werd gestoken, waarna de ouder er weer vandoor ging.
Soms ging de volwassen vogel naar binnen om er even later met afval weer uit te komen.
Veel pogingen om dat vast te leggen mislukten omdat het zo snel ging.
Maar de aanhouder wint.
Even kijken, en snel weer op zoek naar voedsel.
Statistisch gezien moet het bij veel pogingen om dat scherp vast te leggen een aantal keren goed gaan.
Dus naast een flink aantal pogingen waarbij de vogel óf onscherp óf maar half op de foto stond had ik ook een aantal keer succes.
Libellen zorgden voor variatie in het voedsel.
Op een keer zag ik vlakbij mij een specht vergeefs op een libel jagen, beiden supersnel en heel wendbaar.
De volwassen specht stak even zijn tong uit.
Hebben ze daarmee een bepaald doel of was het gewoon toevallig?
Hier heeft moeder specht weer wat anders meegebracht,
een rupsachtige prooi en een prooi met vleugels, vermoedelijk een libel.
En weer op weg.
Ik laat heel wat vliegbeelden zien, maar dat was zoals gezegd ook een doel van mij op 23 en 26 mei.
Gelukkig volgden ze aanvankelijk steeds dezelfde route, namelijk vanuit het nest recht vooruit.
Het was voor mij daardoor iets makkelijker om mijn camera daarop in te stellen.
Als je dan ziet dat ze meerdere prooien in hun snavel hebben dan snap je dat al beter.
Er is duidelijk meer hygiëne dan bij de drekhaan, beter bekend als de hop.
Deze specht was een tijdje bezig met wat hakwerk in en rond de opening.
Het belangrijkste voedsel voor de spechten zijn hier de meikevers die je dan ook met flinke aantallen in de omgeving zag.
Nog steeds geen jonge vogels te zien, maar des te beter te horen.
Dit was de dagelijkse routine van het ouderpaar.
Het was niet altijd even spannend, maar wel inspannend voor de ouders.
Pas toen hij weg vloog mocht zij naar binnen.
Je zou andersom verwachten.
Jonge spechten produceren blijkbaar veel afval, gelet op het aantal keren dat de troep werd afgevoerd.
Soms besloten ze om een andere route te nemen.
Dan krijg je dit soort platen die eigenlijk in de prullenbak moeten komen.
Zo vind ik ze mooier.
In mei kreeg ik geen jonge specht te zien, mede door de onaantrekkelijke weersomstandigheden aan het eind van de maand.
Maar op 4 juni was alles anders.
Een jonge specht keek naar buiten, in de hoop een van zijn ouders met voedsel te zien aankomen.
Eindelijk, want daar had ik op gewacht.
Toen het mannetje weer weg was, verdween het koppie van de jonge specht,
direct gevolgd door een nieuw koppie dat naar buiten keek.
Dat herhaalde zich een keer of vier achter elkaar, telkens met het kenmerkende spechtengeluid erbij.
Het deed me denken aan een koekoeksklok.
Dit gedrag zag ik een aantal keren.
want heel vaak zat de volwassen vogel met de rug naar mij toe en was het jong niet of niet goed te zien.
Zelf van positie verwisselen bleek vaak geen goede keuze, want dan zat óf de begroeiing in de weg óf de vogel koos weer de voor mij onaantrekkelijke positie.
Die laatste dag duurde het soms opmerkelijk lang voordat een van de ouders met voedsel kwam.
Ik had een hoger tempo verwacht.
Het zou een kleine moeite geweest zijn om nog meer vluchtfoto's hier te laten zien, maar ik wil het niet overdrijven.
Teveel van het goede kan ook gaan tegenstaan.
Ik ben niet teruggegaan om te zien of de jonge vogels waren uitgevlogen.
Er zouden 3-4 dagen voorbij gaan voordat ik weer een kans had om te gaan.
Dan waren de vogels zeker gevlogen.
De volgende keer een watervogel:
