Een reis vol verrassingen

 Iedereen is op de een of andere manier wel nieuwsgierig naar zijn verleden.

 Ik ben geen uitzondering. 

Na een uitgebreide zoektocht op internet bleek dat de oudste voorouders van mijn vader uit Tholen (Zeeland) kwamen, 

uit de omgeving van Sint Annaland om precies te zijn.

Een aantal van mijn familieleden was er echter van overtuigd dat we uit de omgeving van de Dommel afkomstig zijn, 

uit het oostelijke deel van Noord-Brabant dus. 

Ook al hadden zij zich vergist, 

het was voor mij een goede reden om die omgeving eens te gaan bezoeken.

Ik heb het bord iets aangepast door de "n" te verwijderen. 

Dat past beter. 

Op weg naar onze vakantielocatie maakten we een tussenstop bij Dierenpark Zie-Zoo in Volkel.

Ons hoofddoel daar was de sneeuwluipaard (Panthera uncia), 

waar een kleinzoon van ons in Nepal naar op zoek was geweest.

Hij heeft daar de nodige sporen gevonden (haren, pootafdrukken, krabsporen en uitwerpselen) maar een sneeuwluipaard heeft hij helaas niet gezien.

Dit dierenpark biedt in ieder geval een mogelijkheid om dit zeer zeldzame dier te zien, 

al haalt het natuurlijk niet bij een waarneming in de vrije natuur.

Fotograferen kon gelukkig gedeeltelijk door glas.

Ik wil hier ook enkele andere dieren laten zien.

Een andere bijzondere katachtige bijvoorbeeld is de manoel of Pallaskat (Otocolobus manul), 

die eveneens uit Azië afkomstig is.

Zowel de sneeuwluipaarden als de manoel doen mee met internationale fokprogramma's 

die tot doel hebben de soort in stand te houden ( info op Zie-Zoo)

Een derde opvallend dier uit Azië is de corsacvos (Vulpes corsac), een klein vosje dat op de steppen leeft.

Deze vosjes zijn duidelijk kleiner dan de ons bekende rode vos, die je bijvoorbeeld veel in de duinen ziet.

Uit de bijzondere collectie dieren, waar ik wellicht later nog eens op terugkom,

laat ik hier nog de Afrikaanse wilde hond (Lycaon pictus) zien.

Veilig achter een dikke plaat glas kon ik dit dier van minder dan 2 meter afstand in de ogen kijken.

Ze  waren met zijn drieën.

Ze behoren tot mijn favoriete dieren.

En dan nu een van de belangrijkste reisdoelen, 

een bezoek aan het voormalige kerkdorp Dommelen dat nu bij de gemeente Valkenswaard hoort.

Ik was er nog nooit geweest en dat was toch wel een gemis.

De brouwerij is natuurlijk een markante aandachtstrekker.

Van de brouwerij liepen we verder naar het volgende doel.

De Dommelsche watermolen is eveneens een trekpleister.

Ooit werd deze molen gebruikt als volmolen om wol te laten vervilten.

Er is nu een winkel in dierenbenodigdheden in gevestigd!

Het is duidelijk dat de Dommel hier een belangrijke rol speelt.

Dit is het naambordje van een zijstraat van de weg waaraan de watermolen is gelegen.

Een beeld van de rivier zelf volgt later.

Met dit bord sluit ik het gedeelte af dat over dit plaatsje gaat.

Nu volgt een kort overzicht van wat wij in de omgeving gezien hebben.

Vanuit Bergeijk hebben we allereerst de Tweelandenroute gelopen,

 waarbij je ongemerkt van Nederland in België terechtkomt.

Een bijzonder bloemetje dat hier in de herfst veel te vinden is, is de herfsttijloos (Colchicum autumnale).

De bloem lijkt op een krokus en heeft in het najaar nog geen bladeren.

Ik heb voor deze post twee platen uitgekozen en moet er nog een heleboel bekijken en bewerken.

De giftige plant krijgt overigens pas in het voorjaar bladeren en vruchten.

Dit zeldzame plantje, dat op de rode lijst staat, trok niet alleen mijn belangstelling.

Natuurbeheer wordt hier onder andere gedaan met behulp van Galloway runderen, die van origine uit Schotland komen.

Door dit soort ontmoetingen wordt het internationale karakter van onze vakantie in Nederland steeds duidelijker, 

en het werd nog meer.

We liepen tijdens de wandeling na een pauze bij Natuurpoort De Wulp in Pelt (België) een stukje verkeerd, 

maar waarschijnlijk moest dat zo zijn.

We zagen namelijk een aantal albino-wallaby's!

Wallaby's komen uitsluitend in Australië voor.

Een bezoek aan De Luysen - in blogs bekend geworden door posts van Ad en Roos - stond ook op het programma.

In de vogelkijkhut De Roerdomp zagen we onder andere deze ijsvogel. 

De andere soorten - grauwe ganzen, grote zilverreiger, diverse soorten eenden, futen - bleven wat te veel op afstand.

Ook de andere twee hutten leverden geen bijzondere waarnemingen op.

Vanuit Bergeijk konden we nog een tweede route lopen.

Hierbij zagen we opnieuw veel herfstijloos, 

maar ook ronde zonnedauw en de klokjesgentiaan (Gentiana pneumonanthe).

Het is buitengewoon rustgevend om over de vlakten te wandelen, waarbij het mij opviel hoe weinig roofvogels we zagen.

Als je toch redelijk in de buurt bent is een bezoekje aan de Siberische grondeekhoorns in het Wandelbos van Tilburg altijd de moeite waard.

Het verraste mij wel dat op een bepaalde plek een aantal fotografen zich al geïnstalleerd hadden en voer voor de beestjes hadden neergelegd.

Het was daardoor een heel andere beleving dan enkele jaren geleden.

Natuurlijk zie je ze ook op andere plaatsen in het park, 

maar daar moet je veel meer je best doen om mooie platen te maken.
Deze watervlugge, supersnelle knaagdiertjes blijven hoe dan ook leuk.

De laatste route die we gelopen hebben was het Loondermolenpad, met als startpunt de volmolen in Riethoven.

Een plaat van de stroom waar alles om draaide mag natuurlijk niet ontbreken.

De Dommel had nog een verrassing voor ons:

een weidebeekjuffer (Calopteryx splendens).

Het was lastig om vanaf de oever de juffer zó te belichten dat de kleuren mooi te zien waren.

Ik was allang blij dat ik er een zag, want het was ook werkelijke de enige.

Bovendien had ik er nog nooit een gezien.

Op deze manier krijg je weer eens een wat ander beeld, al zijn de kleuren nu natuurlijk niet goed te zien.

Tijdens de wandeling had ik al een keer gezegd dat het mij tegenviel dat we nog geen reeën gezien hadden, 

terwijl de omgeving zich er wel goed voor leende.

Plotseling was ze er, een schitterende reegeit. 

Heel voorzichtig kon ik haar benaderen (mede dankzij de gunstige wind) en deze plaat maken.
Weer een topmoment!

Op weg naar onze accommodatie passeerden we nog een boerderij waar een aantal alpaca's in de wei liep.

Dit uitstapje naar Zuid-Amerika, ook al hadden we in Dierenpark Zie-Zoo ook nog andere vertegenwoordigers van dit continent gezien, maakte onze reis nog completer.

De sneeuwluipaard was voor mij het meest bijzondere dier van onze vakantiereis en daardoor een logische afsluiter.

Ons vakantieadres was in Borkel en Schaft.

Tussen beide plaatsjes stroomt de Dommel vanuit België verder Nederland in.

Het bleek voor ons een ideale keuze om met deze regio kennis te maken.