AWD - Zomermaanden 2025

De maanden juni en juli brachten behalve bijzondere momenten in het duingebied - zoals het wel en wee van een gezin grote bonte spechten - natuurlijk ook genoeg momenten van het gebruikelijke leven. 

De succesvolle jacht op de damherten heeft wel tot gevolg gehad dat je niet snel meer damhertkalfjes zult vinden. 

Bepaalde stukken duingebied waren niet meer toegankelijk, waardoor ik geen jonge vosjes meer tegenkwam.

Maar er gebeurt natuurlijk nog van alles, het "gewone" leven gaat ook door.

Een witte kwikstaart bijt het spits af.

JUNI

Mijn aandacht werd getrokken door een grasmus.

Het bleek dat er verscholen in een duindoorn een nest was, dat ik overigens niet gezien heb.

De volwassen vogels waren druk bezig met voedsel naar hun jongen te brengen.

Groene kikkers zijn vaak nieuwsgierig. 

Ook als ze onderduiken als je in de buurt komt, laten ze zich na aan tijdje toch weer zien.

Deze aalscholver was voor de verandering niet erg schuw. 

Ik mocht zo maar dit portret maken.

Deze zanglijster heeft overduidelijk jongen, want er werd flink voedsel verzameld.

Tafeleenden zoeken vaak gezelschap van kuifeenden en krakeenden.

Dit jaar zag ik er meer dan gebruikelijk.

Zuringspanners waren echt in de voorjaarsstemming.

Ze paren natuurlijk niet op een plek die te opvallend is, maar ze verschuilen zich meestal tussen grassen.

Het leverde rommelige plaatjes op, maar dit hoort wel bij hun leefomgeving.

Bovendien, zo vaak zie ik zuringspanners niet intiem bezig.

JULI

Het is tegenwoordig niet meer vanzelfsprekend dat je damherten ziet als je het duingebied intrekt.

In voorafgaande jaren zei ik vaak dat je je best moest doen om ze niet te zien, maar tegenwoordig is dat precies andersom.

Dit hert is nog niet klaar voor de bronst. 

Hij heeft nog een bastgewei, terwijl zijn nekomvang nog wat moet toenemen.

Lantaarntjes waren bezig met hun nageslacht, 

maar kwamen niet voldoende dichtbij om er mooie platen van te kunnen maken.

Ik vond het aantal juffers dit jaar tegenvallen.

Als je vliegt moet je wel opletten waar je vliegt.

Deze heidelibel had dat niet voldoende begrepen en vloog in de draden van een web.

Iedereen weet hoe dit af gaat lopen.

Zwanenbloemen zie ik graag.

In de duinen komen ze niet veel voor.

Het viel mij mee dat ik er een tweetal zag.

Twee keer kwam ik een grote groene sabelsprinkhaan tegen.

Vorig jaar heb ik er niet een gezien, dus hier was ik blij mee.

Als ze dan ook nog meewerkt kan je alleen maar tevreden zijn.

Het is normaal dat je schaatsenrijders alleen in de zomermaanden kan zien.

In de wintermaanden is het te koud voor ze, hoe gek het ook klinkt.

Het leek dat er voldoende bloemen waren waar nectar te halen was.

Toch kozen het dikkopje en de grote rupsendoder allebei dezelfde bloem.

De aardhommel had even het rijk alleen.

Even geen concurrentie van St. Jansvinders.

Inmiddels bijna een curiositeit.

Een piepklein boomkikkertje, verscholen tussen pitrusstengels.

Zo'n kleintje had ik nog niet eerder gezien.

Geen bijzondere plaat, dit jaar wel een bijzondere waarneming.

Dit oeverlibel vrouwtje had een andere libel te pakken.

Ze zat aanvankelijk verscholen tussen allerlei stengels, 

maar besloot toch een voor mij aantrekkelijker plek te zoeken.

Als je goed kijkt zie je dat twee gewone oeverlibellen druk bezig zijn,

zoals zo vaak bij voorkeur in een rommelige omgeving.

Deze vuurlibel had een mooiere plek uitgekozen.

Vuurlibellen houden ook van plekken dichtbij de grond, maar variëren gelukkig genoeg.

Het vrouwtje is heel anders gekleurd, zoals zo vaak in het dierenrijk.

Tja, wat heeft deze vuurlibel te pakken?

Het lijkt het meest op een lieveheersbeestje.

Vuurlibellen doen het overigens goed in het duingebied.

Een juffer in zonnedauw.

Dat heb ik al vaker gefotografeerd, maar nog niet eerder zo.

Als je goed kijkt ziet het lichaam van de juffer er namelijk wat vreemd uit.

De dode juffer was de enige die ik dit jaar in zonnedauw heb gezien.

Tijgerspinnen, ook wel wespspin genoemd, gedijen goed in de duinen.

Van linksboven naar rechtsbeneden:

een vrouwtje in gezelschap van twee veel kleinere mannetjes; 

een mannetje boven een vrouwtje;

een vrouwtje met een gedeeltelijk ingepakte sprinkhaan als prooi;

een vrouwtje met een geheel ingepakte juffer

Deze dame mag de maand juli besluiten.

De vrouwtjes van de tijgerspinnen leggen na de paring eitjes 

(indien mogelijk na het verslinden van hun partner) 

die ze verpakken in een cocon.

Aan het eind van de maand kan je die met een beetje moeite vinden in hun habitat.

Ik wil iedereen bedanken die mijn posts over de Azoren en vlinders heeft bekeken en er eventueel ook op heeft gereageerd.