Futen met lentekriebels

De titel van dit blog is "Futen met lentekriebels".

Is het dan niet vreemd om met een ooievaar te beginnen?

Het een heeft met het ander te maken.

Maar laat ik met het begin beginnen.

Op woensdag 11 maart ben ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens naar de Poelgeest polder geweest.

Het was mistig. Daar had ik niet op gerekend. 

Toch ben ik erheen gegaan in de hoop dat de mist snel zou optrekken. Dat viel tegen.

Het duurde tot na tienen voordat de mist enigszins was opgetrokken.

Tot die tijd moest ik het doen met sfeerbeelden en het gesnater van de vele ganzen.

Plotseling hoorde ik futen geluiden maken die horen bij de paring.

En ja hoor. Ze waren druk bezig en nog behoorlijk in het zicht ook.

Wat was die man snel!
Even kijken, even wat knorrende geluiden maken en hop, er bovenop.
Voordat ik dat vast kon leggen was hij al met een mooie afsprong over zijn vrouwtje heen het water ingeplonst.

Een prestatie waar de futenmannen patent op hebben.

Hij maakte een prachtige landing met veel gespetter.

Ze zwommen daarna samen weg.

Zou ik nog een nieuwe kans krijgen?

Omdat het echte liefhebbers zijn en ze het meestal niet bij één poging laten, 

zocht ik een geschikte plek in de hoop het nu eens helemaal mee te maken.

Ze kwamen terug. Zij was al helemaal in de stemming en nam bereidwillig op haar nest plaats.

Hij gunde haar geen blik, maar bracht uitsluitend zijn verenpak op orde.

Na een vluchtige blik naar links, en een keer naar rechts, besprong hij haar onverwachts.

Hij hield wel van verrassingen.
Hier had ik op gerekend en was nu wel snel genoeg.

Er volgde even later weer een geslaagde afsprong.
Dit blijft toch een bijzondere actie die ik alleen van futen ken.

Intussen hield een paartje ooievaars alles goed in de gaten.

Zij namen hun taak serieus.

Een nest heeft natuurlijk te lijden onder al dat geweld en moet daarom regelmatig gefatsoeneerd worden.

Nadat het nest weer op orde was nam zij haar positie weer in, hopend dat de uitnodiging geaccepteerd zou worden.

Ze kon er geen genoeg van krijgen.

Maar mooi niet, hij keek er even naar en zwom weg.

Niet veel later zwom zij hem achterna, bijna sluipend over het water.

Dat intrigeerde hem.

Ze keken elkaar eens diep in de ogen, .........

......... en daarna beiden een andere kant op.

Dit ritueel herhaalde zich enkele keren.

Het leek wel of de rechter fuut even verlegen zijn kop afboog nadat zijn partner een verleidelijk geluidje had gemaakt.

Hier lijkt hij helemaal in extase, terwijl de ander - met opzet? - de kop afwendt.

Er werden zelfs geluidjes in de oren gefluisterd.

Keurig met de koppen naast elkaar zwommen ze in de richting van het nest.

Geen tijd voor gedoe met waterplanten aanbieden of een demonstratie admiraalzeilen.

Ze wisten beiden wat ze wilden.

Terwijl zíj het nest nog even inspecteerde nam hij nog vlug een bad.

Het moment-suprême naderde.

Nog even goed uitschudden en gauw naar zijn vrouwtje.

Ze lag al vol ongeduld op hem te wachten.

Nu keek hij niet naar links of naar rechts. Hij ging recht op zijn doel af.

Met een fraaie sprong landde hij op haar rug.

Het kan niet anders dan dat deze poging met zo'n aanloop volledig gelukt is.

Er volgde natuurlijk weer een spetterende afsprong.

Liefde maakt hongerig. 

Samen gingen ze met succes op visvangst.

De ooievaar had het toen ook wel gezien.

Hij had er het volste vertrouwen in dat hier over enkele weken een futengezinnetje zal zwemmen.

Alles speelde zich af tussen half elf en twaalf uur. 

Het licht was toen al behoorlijk hard, waardoor het mij moeite kostte mooie kleuren vast te leggen.

Het zal niemand verbazen dat ik mij prima vermaakt heb.