Gezinsuitbreiding bij de zwanen

Tijdens de afgelopen dagen werd niet alleen het gezin van de knobbelzwanen compleet.

Er was ook volop activiteit bij twee futenfamilies.

Er was zoveel moois te zien dat ik er twee blogs aan moet besteden.

Dit blog zal helemaal gaan over de familie knobbelzwaan.

Hiernaast is de jongste aanwinst te zien.

Deze familie had een nest in een woonwijk. De volwassen zwanen zijn blijkbaar zo veel aan mensen - en zelfs honden! - gewend geraakt dat je ze tot op korte afstand kunt naderen. Pas als je onverwachte dingen doet reageren ze. Bij de waterkant en het nest kwam ik op minder dan twee meter afstand.

 Op zondagmorgen werd het zwaantje geboren dat links op de foto te zien is. De veren waren nog wat vochtig, maar in de zon veranderde dat snel. Het gezin bestaat nu naast de ouders uit zeven jonkies.

Ze zaten geen moment stil.

 Lekker even uitrusten met het kopje op de rug van een broertje of zusje.

Terwijl de anderen mochten gaan zwemmen kon de jongste nog even uitrusten.
Tot aan dat moment was het een inspannende eerste dag.

 De zes anderen mochten in het water, misschien wel voor het eerst.

De kleine voelde zich toch wel wat eenzaam.

 Al snel liet moeder zwaan horen dat het badderen weer voorbij was, de kleintjes gehoorzaamden direct.

Na het bad lekker opdrogen in de zon, met een tennisbal tussen hen in.

 Op maandagmorgen lag een van de jongen lekker op de rug van zijn moeder.

 Nieuwsgierig volgde zij alles wat moeder deed.

 Twee anderen volgden later haar voorbeeld.

In het zonnetje liggen op een warme, zachte plek is toch wel het fijnst. 

 Wakker worden, we gaan zwemmen.

 De benjamin, links op de voorgrond, was nu ook helemaal opgedroogd.

 Papa zwaan had een signaal aan mama zwaan gegeven, en zij op haar beurt liet horen dat de kinderen het water in mochten gaan.

De jongste keek, aarzelde, maar ging toch de anderen achterna.

 Even later zwommen ze met zijn zevenen, nieuwsgierig rondkijkend en alles onderzoekend , natuurlijk wel in de buurt van mama zwaan.

Mama liet met geluidjes horen of ze vrij mochten zwemmen of dat ze weer bij haar moesten komen.

 Samen voedsel zoeken.

 Even in het gelid zwemmen op commando van moeder.

En de jongste? Die voelde zich prima. 

Een druppel aan haar snaveltje, zoals kleine kinderen vaak een druppel aan hun neus hebben.

 Ze zwom wat vaker alleen, de anderen waren al een beetje sterker en sneller.

Wat een plaatje.

Ze keek toe hoe enkele broertjes en zusjes probeerden zo snel mogelijk over een buis te klimmen. Om de buis heen zwemmen was nog niet in hen opgekomen. Ze kozen de kortste weg.

Papa zwaan joeg nog even een meerkoet met haar vier jongen weg,

 natuurlijk onder hevig protest van de meerkoet die bang was voor haar jongen. 

Het liep goed af. Het bleef bij wat geblaas van de zwaan en geschreeuw van de meerkoet.

De familie zwaan zwom toen verder en verdween achter een rietkraag. 

De komende weken zullen ze, net als een ander paar met acht jongen, wel in de omgeving rondzwemmen. 

Bij een derde paar zijn nog geen jongen. 

Moeder zit nog dagelijks op haar nest, al dan niet met haar man in de buurt.

Zoals ik al zei volgt over enkele dagen een blog over futen.