Futen met jongen

In de AWD heb ik nog geen nestelende futen gezien. In waterrijke woonwijken zijn ze er veel sneller bij.

In dit blog komen twee stellen fuut met kroost voor.

Het ene stel had een nest op hooguit een meter afstand van nestelende meerkoeten.

Het andere stel verraste ons. Moeder kwam met drie jongen op haar rug voorbij zwemmen.

 Twee jongen keken onderzoekend om zich heen, een derde bleef nog verscholen.

Onder bescherming van de rietkraag wachtte moeder fuut op haar echtgenoot die vis was gaan halen.

 Daar was papa fuut met een vis.

 Hij gaf de vis voorzichtig aan.

Mama gaf hem aan de drie jonge fuutjes terwijl papa fuut belangstellend toekeek.

 Helaas was de vis nog te groot voor de kleintjes, mama ontfermde zich erover.

 In plaats van hem terug te geven aan haar man schrokte ze de vis snel naar binnen.

Tevreden zwom ze verder zonder haar verbouwereerde man een blik waardig te gunnen.

 Moeder en kinderen zochten de beschermende rietkraag weer op.

De jongen vonden het wel prima zo, in de zon, op de rug van hun moeder.

 Ze lieten zich goed bewonderen.

Waarom zou je zelf gaan zwemmen als het vervoer al geregeld is?

Hoe was het intussen met het andere paar?

 Met zijn tweeën keken ze naar het nest met de eieren waaruit nog 2 broertjes of zusjes moesten komen.

Ook hier bracht papa fuut vis, waar het ene jong veel belangstelling voor had.

 De kleine sperde zijn bek wijd open.

Het lukte de kleintjes niet. Deze keer at papa fuut daarom de vis zelf maar op.

 Een liefdevolle begroeting van de beide ouders: geen neusje neusje, maar snaveltje snaveltje.

Even een kort moment voor de persoonlijke verzorging.

 Samen op de uitkijk om te zien of er weer nieuwe vis in aantocht was.

Ja hoor, maar dan moet je niet te gretig zijn en van moeders rug vallen!

Daar lag ze, een beetje beteuterd door wat haar was overkomen.

Even later kroop ze weer onder moeders vleugels om even helemaal bij te komen.

Een extra verrassing waren de bergeenden die ik in het gebied Boseilanden bij Zwaanshoek zag.

Het lijkt mij een mooi plaatje om mee af te sluiten.

Weliswaar wat ver weg, maar opnieuw een voorbeeld van pril geluk.