Naardermeer

Op Hemelvaartsdag hebben we een rondje Naardermeer gewandeld, ongeveer 19 km.

Tijdens deze wandeling heb je kans allerlei soorten vogels te zien, maar ook Galloway runderen en hazen.

Ook al hebben we van alles gezien, we hadden toch wel verwacht meer weidevogels te zien.

Bij het begin van de wandeling zagen we op een niet zo grote afstand van elkaar een 

blauwe reiger, een zilverreiger en een purperreiger.

De purperreiger bleef net lang genoeg zitten om er een foto van te kunnen maken.

In het natuurgebied Naardermeer, eigendom van Natuurmonumenten, loopt sinds 1987 een kudde Galloway-runderen rond. Dat zijn stevige, doorgaans zwarte runderen, zonder hoorns en met een wollige vacht.

Sinds kort lopen er ook blonde Galloways rond, met blonde kalfjes. De kleur blond blijkt dominant te zijn. Waarschijnlijk is het hun natuurlijke kleur. Dat zwart is er speciaal ingefokt door de boeren, omdat die donkere kleur makkelijk zoekt en telt. Laat je de natuur z’n gang gaan, dan worden de dieren weer blond.

Om inteelt in de kudde te voorkomen, werkt FREE sinds kort met zogeheten ‘ingroeistiertjes’: dat is een klein, niet-verwant stiertje dat bij de bestaande kudde wordt gevoegd. Na twee jaar is de kudde aan de nieuwe stier gewend - en vice versa - en kan de oude stier eruit.
Sinds vorig jaar verkoopt FREE het overbodige vee plaatselijk nadat het lokaal is geslacht. Een deel wordt door een Amsterdamse slager verwerkt tot ossenworst.

Maar zover is het nog lang niet. Voorlopig is het volop lente bij de Galloways rondom het Naardermeer: er worden dit jaar zo’n 70 kalfjes verwacht.




  

   Ook in het Naardermeer zijn knobbelzwanen met jongen te zien.

De meest verrassende ontmoeting hadden we met drie hazen. 

Een ervan koos al snel het hazenpad, de andere twee konden we van tamelijk dichtbij volgen.

 Als je goed kijkt zie je dat er een haas ligt naast de zittende haas.

 Het leek wel of ze even met elkaar overlegden.

 In deze karakteristieke houding bleef deze haas geruime tijd zitten.

Het mannetje wordt "rammelaar" genoemd, omdat hij af en toe snel met zijn voorpoten op zijn borst trommelt. Wij zagen dat een paar keer gebeuren.  Het leek alsof hij aan het boksen was.

 Is dit een wedstrijd synchroon poseren?

Deze haas verstopte zich uiteindelijk in het hoge gras en schroomde niet om hierbij een stuk door het water van de moerassige omgeving te lopen.


Veel wild bleef op een tamelijk grote afstand. Vanuit de observatieposten was deze dag niet veel waar te nemen. Maar een mooie wandeling was het wel.