Op 31 maart jl zag ik dit jaar voor het eerst een duinhagedis. Een kleine drie weken later blijken de mannetjes hun kenmerkende felgroene kleur te hebben gekregen. Ze zijn klaar voor de paartijd.
Dit vrouwtje trof ik tijdens één van mijn omzwervingen door de AWD.
We waren allebei aan de wandel.
Dit mannetje zag ik op de plaats waar ik hem verwachtte.
Het was wel een verrassing dat hij al zo mooi gekleurd was.
Hij trof het dat er iets verderop een vrouwtje was,
op dat moment lekker in het zonnetje liggend.
Hij ging op stap.
Toen ik het vrouwtje zo uitbundig zag gapen, had ik het idee dat ik naar een slang keek. Pootjes waren niet te zien. Zo'n grote bek wekt de indruk dat ze flinke prooien moet kunnen verslinden.
Hij was intussen nog steeds zoekende.
Op een gegeven moment had hij haar spoor gevonden en kwam steeds dichterbij,
onder de begroeiing door sluipend.
Hier leek het erop dat hij te pakken had waar hij voor kwam.
Hij beet haar stevig in haar staart.
Zij was er echter niet van gediend en wist zich los te rukken.
Ze ging er vandoor.
Het leek of hij haar met enige spijt zag verdwijnen.
Pech gehad, volgende keer beter.
Af en toe stak zij haar tong uit, af en toe ving zij een klein insect.
Het mannetje liet zich uitgebreid bewonderen.
Hier kwam hij uit zijn dekking te voorschijn en zocht een plekje in de zon.
Even geen gedoe, even rust in zijn liefdesleven.
Zij was voortdurend op zoek naar voedsel, waarbij ze haar tong steeds weer uitstak.
Op deze plek bleef hij een lange tijd liggen. Hij stoorde zich niet aan mij.
Ook zij bood kansen genoeg om haar te fotograferen,
als was ze soms ook een hele tijd verscholen.
Natuurlijk lag ze ook niet altijd op een voor mij gunstige plek.
Voor hem gold hetzelfde.
Hij zocht vaak een tijdje dekking onder een omgevallen boomstam.
Het vrouwtje had hier iets eetbaars gevonden.
Ze kauwde met smaak en smakte er duidelijk bij.
Als je goed kijkt kan je een klein insect, volgens mij een teek,
tussen haar oog en neuspunt zien.
Haar oog was op dat moment bedekt met een ooglid.
Tot besluit nog een laatste beeld van beide hoofdrolspelers :
De tijd vloog, er waren al gauw een paar uurtjes verstreken.
De volgende keer komt de vogelwereld weer aan bod, met het nodige jonge leven.
