Fochteloërveen 1

Behalve de geoorde fuut hebben we in het Fochteloërveen ook nog allerlei andere dieren gezien, waaronder de hierboven afgebeelde ree.

Nadat we op zaterdagmorgen al direct verrast waren door geoorde futen volgden al snel kraanvogels.

Ze vlogen weliswaar op tamelijk grote afstand, 
maar we waren toch blij de vogels te zien waarom het Fochteloërveen bekend staat.

Op een andere dag mocht ik een keer door de vogelkijker van een medewerker van Natuurmonumenten twee kraanvogels bekijken die in het veen stonden. 

Met het blote oog had ik ze niet kunnen zien. 

Het werd die dag steeds somberder, wat uit het bovenstaande beeld ook wel blijkt.

Een eenzame lepelaar stond bij een van de watertjes naar voedsel te zoeken.

Toen ging het regenen.

Er viel enorm veel water, zowel op zaterdag als op zondag.

Het gutste van het dak af, een indrukwekkend gezicht.
Op maandag klaarde het wat op.

Alsof het nog niet genoeg geregend ging zij voor ons door de knieën.

Het is goed te zien dat de wintervacht al gedeeltelijk vervangen is door de zomervacht.

Overmatig schuw waren ze niet, maar ze hielden wel gepaste afstand.

Jawel, een ringslang.

De rest van het lijf was grotendeels aangevreten.

Waarschijnlijk was degene die de slang had gevangen gestoord tijdens de maaltijd.

Deze brandgans was volledig alleen, van alles en iedereen verlaten.

Lepelaars waren met zijn achten aan het voedsel zoeken in een plas. 

Op een gegeven moment liep er een het water uit, waarna de rest volgde.

Ze gingen al gauw daarna op de wieken.

Er waren behoorlijk veel veldleeuweriken.

Ze vlogen luid zingend tot grote hoogte,

 waarna ze min of meer dwarrelend weer afdaalden.

Op de grond werd het luchtruim goed in de gaten gehouden.

Ook in dit natuurpark worden Schotse Hooglanders ingezet om de vegetatie kort te houden. 

Af en toe kwamen ze op geheel eigen wijze hun dorst lessen.

Bij het informatiecentrum van Natuurmonumenten was een aantal nesten van huiszwaluwen.

Af en toe lukte het om een van de vogels duidelijk op de foto te krijgen bij het verlaten van het nest.

Één zwaluw maakt nog geen lente, maar hier zagen we er een heleboel. 

Dat kon maar één ding betekenen.

Dat was al gebleken voordat we naar Fochteloo vertrokken, 

maar het werd nog duidelijker toen we naar huis gingen.

Het was stralend weer vanaf  het moment dat we naar huis gingen......., 

de lente barstte opnieuw in volle hevigheid los.

Jufferleed

Jufferleed.

Juffers zijn zelf rovers, maar ze vallen ook regelmatig ten prooi aan andere organismen, 

bijvoorbeeld aan zonnedauw.

Ik ben op zoek gegaan naar juffers die vastzaten aan de blaadjes van zonnedauw. 

Dat bood mij tegelijk de kans om wat te experimenteren met de scherptediepte.

De eerste opname is gemaakt met f/6,3, de tweede met f/10.

Wil je zoveel mogelijk details of wil je een bepaald deel accentueren? 

Het heeft allebei wel wat.

f/20: details vallen goed op.

Deze juffer zat maar gedeeltelijk vast. 

Toch slaagde zij er niet in zich te bevrijden.

f/10: het gaat richting schilderen.

Hier waren de lichtomstandigheden veel beter. Dat is direct te zien aan de kleuren (f/10).

De achtergrond zou wat rustiger mogen (f/10).

Met f/2,8 krijg je een heel ander beeld, onder andere veel rustiger met zachte tinten.

Zachte tinten, het accent op de kop, f/10. 

Ik krijg het gevoel dat f/10 mij meestal wel goed bevalt.

Een tussendoortje.

Een soort gaasvlieg zat met een vleugel vast aan de kleefstof van het blad. 

Geen ontsnappen mogelijk (f/18).

Deze spin was een echte opportunist. 

Hij dacht ongetwijfeld hier een smakelijke hap aan de plant te ontfutselen (f/10).

Daar moest hij wel flink zijn best voor doen (f/10).

Hij spande zich maximaal in, maar het lukte hem niet. 

Die kleefstof heeft toch wel een bijzondere hechtingskracht (f/10).

Een volgend slachtoffer (f/10) zat zowel voor als achter aan een blad gekleefd.

f/10

Sticky fingers.

Het lijkt of deze juffer het blad omarmt (f/10). 

Is de juffer bezweken voor het verleidelijke "omarm me, omarm me" (vrij naar BlØf) van het blad?

Deze foto is behoorlijk gecropt (f/10).

Hierbij valt te zien dat de juffer snoept van de kleefstof (of zit ze misschien gewoon vast?)

Weer een intermezzo (f/10).

Een klein groen insect is onherroepelijk ten prooi gevallen aan de zonnedauw.

Deze juffer slaagde erin zich uiteindelijk te bevrijden (f/6,3).

De lensopening biedt wat mij betreft een aardige combinatie van scherp en onscherp.

f/5,6 levert hier toch wel een mooie plaat op. De achtergrond zou nog wat rustiger mogen.

Opnieuw f/5,6.

Het accent ligt op de kop, de rest mag dan wel wat vager zijn.

f/5,6.

Het idee is vergelijkbaar, het gaat opnieuw om het accent op de kop.

Het was leuk om te experimenteren. 

Het is echt zoeken naar een lensopening die het best bevalt. 

Ik heb veel opnamen gemaakt met steeds een andere lensopening.

Wat ik hier laat zien is mij het best bevallen.

Geoorde fuut

Tot nu toe had ik enkele keren een geoorde fuut (black-necked grebe, podiceps nigricollis) gezien in de Groene Jonker.

Het was echter nog niet gelukt om er foto's van te maken waar ik tevreden over kon zijn. 

In de tweede week van mei ben ik in Fochteloo geweest. 

De belangrijkste reden om dat plaatsje te kiezen was het er vlakbij gelegen Fochteloërveen.

Toen we op zaterdagmorgen daar voor een eerste kennismaking naartoe gingen zagen we vrijwel direct geoorde futen. Tot mijn verbazing waren ze niet eens erg schuw.

Ze zwommen bovendien naar een deel van de plas dat redelijk beschut was en - wat natuurlijk ook belangrijk was - waar je de futen vanuit een mooi laag standpunt kon fotograferen.

Ze waren wel oplettend, maar kwamen toch tot op een meter of 5 afstand.

Plat op de grond liggend kon ik deze foto's maken.

Zo dichtbij kom je hooguit in stadsparken bij eenden die gevoerd willen worden.

Het enige dat ontbrak was de zon, maar gelukkig was het wel licht genoeg.

Wat een begin van de vakantie!

In totaal zwommen er vier geoorde futen, die vrijwel onophoudelijk doken naar voedsel.

Na deze fotosessie hielden ze het voor gezien en verdwenen naar een verder gelegen deel van het meer.

Het werd donkerder en donkerder. 
Niet veel later kwam de regen met bakken uit de lucht, maar daarover een andere keer.

Een paar dagen later was het zonnig. 

Dat leverde natuurlijk direct andere kleuren op. 

Ze kwamen alleen niet zo dichtbij als de eerste keer.

Het wordt onmiddellijk een ander beeld als je een hoger standpunt moet innemen.

Heel kort kwam er toch één bij de gunstig gelegen inham.

Ik vind dit schitterende vogels met hun opvallende uiterlijk.

Een derde bezoek aan de plas leverde ook een aantal andere beelden op.

Hier zie je de eerste fase van het onderduiken van de fuut.

I am the master!

Dit is het vervolg van de actie die hierboven was ingezet.

Ondanks een sluitertijd van 1/640 sec werd de beweging van het uitschudden niet scherp vastgelegd.

Dit ziet er beter uit, maar dat komt natuurlijk ook omdat het wat minder snel ging.

Er waren enkele stelletjes, maar ze hadden geen jongen. 

Voor deze fuut was het mooi geweest. Hij verdween achter de begroeiing.

Een andere wierp mij nog een laatste blik toe.

Tijdens deze week vond ik dit de meest bijzondere ervaring. 

Er was nog veel meer te zien, ook op macro niveau. 

In de komende weken zal ik daar in twee edities iets van laten zien.