Een winterse Zuidpier

 

Op 11 februari was het een uitgelezen dag om weer eens naar de Zuidpier te gaan.

Het was zonnig, het waaide nauwelijks en het bleek ook nog heel rustig te zijn.

Toen ik het strand opkwam zag ik in de richting van de waterlijn een opvallende witte strook.

Daar ging ik natuurlijk op af.

Mijn volgers weten inmiddels wel dat de Lightbox in Google Chrome niet werkt.

Er zit niets anders op dan op iedere foto te klikken als je een vergroting wilt zien.

Sorry, ik heb geen beter alternatief.

Zo kende ik het strand nog niet.

Stukken ijs van verschillend formaat begrensden het bevroren strand en de zee.

Tussen de ijszone en de zee lag nog een stuk vochtig strand: het was eb.

De stukken ijs varieerden flink qua grootte.
Ik vroeg mij wel af hoe zulke brokstukken waren ontstaan, 

te meer omdat een aantal een flink formaat hadden.

Als je alleen dit plaatje bekijkt heb je geen idee dat dit een beeld van het strand is.

Toen ik van het strand de pier op was geklommen zag ik al gauw een grijze zeehond (Halychoerus grypus).

Af en toe stak hij zijn kop boven water, maar was nog wel wat te ver weg om er een behoorlijk plaatje van te kunnen maken.

Plotseling dook hij tamelijk dichtbij de pier op, zowaar met een vis in zijn bek.

Handig manoeuvreerde hij de vis in de juiste positie.

Kop achterover en slikken maar. 

Een beter begin van de dag had ik mij niet kunnen wensen.

Natuurlijk hoopte ik ook op wat aantrekkelijke vogels.

De eerste was een middelste zaagbek (Mergus serrator).

Hij - het was een mannetje - zat veel te ver weg naar mijn zin, maar omdat ik ze niet zo vaak zie moet een waarnemingsplaatje kunnen.

Hij bleef niet lang.

Een scholekster (Haematopus ostralegus) en een steenloper (Arenaria interpres) genoten samen van het zeebanket, in de schaduw.

Nog enkele waarnemingsplaatjes. 

Een wintertaling (Anas crecca) zag ik hier voor het eerst, 

maar opnieuw wat verder weg dan ik wilde.

Zwarte zee-eenden (Melanita nigra) worden hier regelmatig en tamelijk veel waargenomen.

Het gebeurt helaas maar zelden dat ze zo dichtbij de pier komen dat je er meer aansprekende platen van kan maken.

Roodkeelduikers (Gavia stellata) komen een enkele keer dichterbij de pier, 

maar meestal moet je tevreden zijn met dit soort beelden.

Desalniettemin was ik tevreden dat ik deze soorten heb gezien, 

want ze maken een bezoek aan de pier wel de moeite waard.

Hier en daar was de sneeuw wat opgewaaid en kreeg je de indruk van een winters landschap.

Zo kon ik nu een keer een wat minder gebruikelijk plaatje van een drieteenstrandloper (Calidris alba) maken.

Als je een koffiepauze neemt, komen er onmiddellijk steenlopers en meeuwen vlakbij je in de buurt zitten.
Ze zullen ongetwijfeld vaak gevoerd worden.

Op de grond gevallen kruimels werden namelijk heel snel opgegeten.

Deze zilvermeeuw (Larus argentatus) keek het allemaal rustig aan.

Er werd deze ochtend niet veel gevist.

Niet alleen grijze zeehonden - ik zag er meerdere -  maar ook deze kuifaalscholver (Phalacrocorax aritotelis) hadden daar geen boodschap aan.

Hij moest er even mee stoeien maar de vis gleed niet veel later probleemloos naar binnen.

Dat smaakte naar meer.

Hier had hij er weer een te pakken.

Een andere soort.

Verandering van spijs doet eten geldt ook voor een kuifaalscholver.

Ook met deze vangst had hij opvallend weinig moeite.

Het was weer eens een ochtend aan de Zuidpier waar ik niets over te klagen heb.

Het waren tenslotte mooie soorten die ik gezien heb. en het strand lag er ook heel anders dan anders bij.

Er is nog meer interessants te vinden in het duingebied langs de kust:

Wisenten komen de volgende keer aan de beurt.