IJsland: gletsjerwandeling en ijsmeer

Tijdens onze rondreis door IJsland hebben we een wandeling gemaakt over de gletsjer Svinasfellsjökull, 

een uitloper van de grootste gletsjer van Europa, Vatnajökull. 

We troffen het dat de regen was opgehouden toen we de wandeling wilden gaan maken, 

maar het was nog wel zwaar bewolkt en dus wat somber weer.

Het wordt een vrij lang overzicht. Ik verwacht dat wel duidelijk wordt waarom.

De gletsjer was niet wit, zoals meestal gedacht wordt, maar grijs-zwart van meegesleept gruis en eventueel vulkanische as.

In spleten zie je soms onverwachts blauwe stukken. Dit is samengeperste sneeuw. De dichtheid bepaalt dat licht op een bijzondere manier breekt.

Wij gingen op stap: vochtwerende, warme kleding aan, verplicht handschoenen, en natuurlijk ijzers onder de schoenen. Als extraatje kregen we een ijsbijl mee.

Hier zie je de gletsjer weerspiegelt in het water. Het beeld deed mij denken aan houtskooltekeningen.

Met zonnig weer zal het ongetwijfeld een heel ander beeld opleveren.

Vreemd zijn de gaten in het gletsjerijs, die wanden hebben van blauw ijs. 

Verontrustend is het om te horen dat de gletsjer zich in tientallen jaren ook tientallen meters heeft teruggetrokken. 

De opwarming van de aarde wordt als de belangrijkste oorzaak gezien.

Je verbaast je steeds weer over de vreemde gaten in het ijs van de gletsjer waar je overheen wandelt.

Toen het wat mistig werd ontstond  er een bijzondere, wat mystieke sfeer.

De voorgrond bestaat uitsluitend uit ijs, hoewel  het lijkt alsof we op gesteente liepen.

Niet ver van deze plaats was een ondergrondse grot in de gletsjer gevonden. 

Foto's maken kon eigenlijk alleen met een onderwatercamera, zo vochtig was het. 

Sprookjesachtig mooi was het wel.

Door het verschuiven van de gletsjer kan de grot na enige tijd weer verdwenen zijn.

Het was oppassen voor scheuren die soms behoorlijk diep waren.

De stilte en de bijzondere omgeving zorgden voor een onuitwisbare indruk.

Variatie in licht en bewolking zorgden steeds voor wisselende beelden.

Na een wandeling van enkele uren nog een laatste blik op de gletsjer.

Hoe zal hij er over bijvoorbeeld 20 jaar uitzien?

Een volgend hoogtepunt van de reis was Jokulsárlon. 

Dit is een meer dat grenst aan een gletsjer en waarin brokstukken van de gletsjer terechtkomen.

Ooit kwam de gletsjer in zee uit, waarna er brokstukken direct in zee terecht kwamen. 

De gletsjer heeft zich teruggetrokken, zeker zo'n 200 m, en er is een meer ontstaan waarin nu stukken gletsjerijs drijven.

Hier zie je een verstopping van de doorgang naar zee met grote en kleine, bijzonder gekleurde stukken gletsjerijs.

Dit was het eerste beeld dat we van het "ijsmeer" kregen toen we er aankwamen.

Met een boot hebben we een tochtje over het meer gemaakt.

Zo kwam je dichtbij de grillig gevormde, opvallend gekleurde brokstukken.

 Hier was het gletsjerijs veel schoner en dus ook veel mooier.

Op de achtergrond is de gletsjer te zien.

Op de voorgrond dreef een brokstuk dat mij direct aan een "ijsvogel" deed denken.

Grote en kleine stukken ijs wisselden elkaar af.

Op de voorgrond drijft een stuk ijs dat deed denken aan glas, zo helder was het.

Sommige stukken deden denken aan kunstwerken van glas of ijs.

En dan te bedenken dat het grootste deel van een ijsberg(je) niet zichtbaar is.

Als je goed kijkt zie je dat ook dit een drijvend stuk ijs is, met een merkwaardige vorm.

Tot besluit een beeld van de vrije doorgang die de brokken ijs hebben naar volle zee, de Atlantische oceaan.

Tot zo ver een eerste impressie van een deel van het natuurschoon dat IJsland te bieden heeft.