AWD - Bronst van de damherten deel 1

Een primeur.
De eerste foto's gemaakt met mijn nieuwe combinatie Canon EOS 70D en Canon 100-400 mm.
"Ieder nadeel heb zijn voordeel" is hierbij opnieuw van toepassing.
De combinatie bevalt mij uitstekend.

Oktober.  

Damherten worden onrustig. 

De hormonen beginnen meer en meer door hun lijf te jagen.

De mannetjes gaan op zoek naar een geschikt territorium en bereiden zich zo goed mogelijk voor op hun hoogtepunt van het jaar.

In dit eerste deel wil ik vooral het accent leggen op de voorbereidende fase. 

Het bovenstaande hert heeft al een mooie plek gevonden, waarover verderop meer.

De indrukwekkendste mannen zorgen er wel voor dat ze op tijd een goede plek hebben gereserveerd.

Daar hoort een goed uitzicht bij, en vaak een beschutte plek onder de bomen.

In deze voorbereidingsfase is er nog tijd om te grazen. 

Als de bronst eenmaal goed op gang gekomen is hebben ze daar geen tijd meer voor.

Een bijzondere variant is dit donkere hert. 

Het is opmerkelijk hoeveel de kleuren kunnen verschillen.

Dit is het hert van de eerste foto. Ook hij heeft nog tijd om wat extra te eten.

Na eerst wat om zich heen te hebben gekeken maakte hij zich klaar om in zijn bronstkuil te gaan liggen.

Het genot straalt eraf, hij is er helemaal klaar voor.

De omgeving moet voortdurend gecontroleerd worden. 

Indringers moeten op hun plaats gewezen worden.

 Op welwillende vrouwtjes moet natuurlijk snel gereageerd worden.

Een sfeerbeeld van een vroege, nog wat nevelige ochtend.

Het uiterlijk van de herten is opmerkelijk verschillend. 

Het is niet makkelijk om zo'n lichtgekleurd hert zo op de foto te krijgen dat het wit niet overbelicht is.

Een relatief jong mannetje staat hier even mooi te zijn. Hindes en kalfjes werden ongemoeid gelaten.

Toen de hindes en kalfjes gepasseerd waren bleef hij nog een poosje staan.

Hij wilde ook een keer alleen op de foto.

De donkere herten vallen wel op, zeker als je dit hert met het vorige vergelijkt.

Het is een en al kracht. Ongetwijfeld is hij er klaar voor om zoveel mogelijk van zijn genen  door te geven.

Hij straalt uit dat hij een geduchte tegenstander is.

Maar hoe maak je de concurrentie duidelijk dat ze in jouw gebied komen?

Door te vlaggen.

Dit vond ik wel een originele variant.

Het leek alsof hij zijn kop door de opening tussen enkele stammetjes wilden persen.

Zijn gewei zat hierbij natuurlijk in de weg.

Even later liet hij zien hoe het echt moest.

Hij keek mij hierna aan alsof hij wilde zeggen

 "Wat vond je hiervan? Nog een keer zodat je nog meer foto's kan maken?"

Hij haalde alles uit de kast en probeerde zo hoog mogelijk te komen.

Een eind verderop stond een ander hert toe te kijken.

Zo'n aanblik moet de concurrentie bij voorbaat al intimideren.

Later zag ik nog een krachtpatser die de kunst van het vlaggen ook goed beheerste.

Het is een boeiende periode waarbij je de ene keer meer geluk hebt dan de andere.

Burlen en gevechten wil iedereen natuurlijk ook graag zien.

Mijn ervaringen komen in deel 2.

Een voorproefje?

Wordt vervolgd.