Leyduin november 2014

Het najaar bleek toch aantrekkelijker te zijn voor wat betreft paddenstoelen dan het zich aanvankelijk liet aanzien.

Een onvermijdelijk gevolg is dat er verwoed gefotografeerd werd, zoals ook op vele blogs te zien was en is.

Ik laat daarom nu een serie foto's zien van soorten die ik nog niet of nauwelijks eerder heb laten zien.

De eerste drie foto's plaats ik hier omdat ik de vormen van de zwam zo mooi vind.

Ze vielen onmiddellijk op met een diameter van ca. 15 cm.

Deze - volgens mij - parelstuifzwammen vallen natuurlijk op door hun witte kleur, mooi afstekend tegen de bruin geworden blaadjes.

De boom mocht zich verheugen in een grote belangstelling van deze zwam. 

Dit groepje zorgde voor de mooiste compositie. 

Ik vermoed dat dit een spekzwoerdzwam is. Zo niet, dan lijkt hij er volgens mij wel op.

Nog een keer, maar nu van een andere kant.

Hier en daar waren dode stammen en takken bedekt met deze schimmel.

Het is net of er met een slagroomspuit gewerkt was.

Dit zwammetje was behoorlijk klein, zo'n 5-6 cm. 

De rood gekleurde kern trok mijn aandacht.

Thuisgekomen zag ik de geelbruine druppels pas goed op mijn laptop.

Ook het slakje aan de rechterkant viel mij toen pas op.

Kleine zwammetjes kunnen mooie plaatjes opleveren.

Ook al zie je deze soort vrij vaak, ik weet nog steeds niet hoe hij heet.

Het geweizwammetje mag ook deze keer meedoen.

De druppels brengen iets extra's.

Vlakbij het geweizwammetje groeiden mosjes.

Ik heb deze foto uitgekozen als de in mijn ogen meest geslaagde van die mosjes.

In de AWD had ik dit najaar een keer een knopschimmel gezien,

waarbij het leek of er sprake was van een behaard paddenstoeltje.

In Leyduin zag ik dit exemplaar, min of meer toevallig.

Ik was druk bezig met andere soorten toen deze mij opviel.

Ik maakte er een foto van omdat ik het een mooie compositie vond.

Thuis zag ik pas de knopschimmel, vergroot op het scherm van mijn laptop.

Dat vroeg om een herhaling.

Die kwam er ook.

Als je gericht op zoek gaat, kijk je toch met andere ogen.

Uiteindelijk heb ik nu een foto waar ik tevreden over ben.

Is het nu over met paddenstoelen?

Voor mij nog niet. 

Ik heb nog teveel wat ik wil laten zien, voor de geïnteresseerden.

Drieteenmeeuw (Kittiwake, Rissa Tridactyla)

Tijdens mijn vakantie in IJsland heb ik een aantal keren kolonies drieteenmeeuwen gezien.

Als ze willen nestelen kiezen ze daarvoor steile rotswanden.

De eerste kolonie zagen we op Heimaey, het grootste van de Westmaneilanden.

De vogels zaten tamelijk hoog en veilig.

Verbazingwekkend was wel de geringe ruimte die ze hadden om een nest te maken, 

waarin hun jong of jongen moesten opgroeien.

In Bakkagerdi (Oost IJsland), waar we ook al heel dicht bij een kolonie papegaaiduikers konden komen, konden we ze al veel beter zien.

Met zijn tweeën zo'n klein oppervlak delen valt niet mee.

Pa en ma kwamen regelmatig met voedsel.

De jonge vogels hebben een zwarte tekening op hun bovenvleugel die doet denken aan een W.

Drieteenmeeuwen nestelen langs de rotsige kusten van Noord-West Europa.  

In de winter zijn ze tamelijk algemeen langs onze kust te zien.

Ze zijn goed te herkennen aan de zwarte, driehoekige punten aan het uiteinde van de vleugels.

Volwassen vogels hebben groengele snavels.

Rustig werd gewacht totdat er weer voedsel in aantocht was.

Zodra dit het geval was, barstte het kabaal los.

Vanuit het havenplaatsje Stykkishólmur (West IJsland) hebben we een boottocht gemaakt langs een aantal eilandjes,
waar kolonies zeevogels te zien waren.

Er was opnieuw een drukbevolkte kolonie drieteenmeeuwen, die je niet alleen van een afstand al zag maar ook hoorde.

De volwassen vogels vlogen vooral rond (vissers)boten.

Ieder plekje werd benut.

Ook al zijn ze klein behuisd, veel meer lijken ze niet nodig te hebben.

Het zal mij niets verbazen als er van tijd tot tijd een jong uit het nest valt.
Gelukkig heb ik dat niet gezien.

Hoezo een grote bek opzetten?
Als ze bijna volwassen zijn hebben ze voortdurend honger.

Ook volwassen vogels hebben wel eens een meningsverschil.
Er kan dan een heftig gevecht volgen.

Nog steeds in de ban van paddo's

Leyduin en Woestduin vormen jaarlijks een aantrekkelijk gebied om paddenstoelen te zoeken.

Er ligt bijvoorbeeld tamelijk veel dood hout.

Dit blijkt een ideale voedingsbodem voor paddenstoelen te zijn.

De vormen kunnen heel grillig zijn.

Soms zijn het ware kunstwerkjes.

Fopzwammetjes zijn leuk om mee te experimenteren.

Het duo op de voorgrond scherp afgebeeld vond ik uiteindelijk mooier dan de grotere zwam scherp.

Het insect gaf  deze opname voor mij net iets extra's.

Stoeien met het diafragma leverde voor mij dit als mooiste beeld op (f/7,1)

Hoe krijg je een geslaagde opname van een piepklein paddenstoeltje?

F/2,8 beviel mij deze keer het best.

Deze stevige knul vroeg om f/9. 

Kleinere diafragmawaarden leverden een beeld op dat ik niet mooi vond.

Een wat mystieker sfeertje. 

Wat minder scherpte, bokeh bubbles, een druppel op de hoed.

Dit zwarte knoopzwammetje kostte mij veel geduld.

Ik wilde hem persé overal zo scherp mogelijk hebben. F/10 is het geworden.

Er groeiden verbluffend veel van deze zwammetjes op de omgevallen boom.

Een aardig trio in herfstsfeer.

Rood met witte vlekken.

Als ik mij niet vergis is dit een parelamaniet.

Afgezien van de kleur lijken ze behoorlijk veel op een vliegenzwam.

Klein maar fijn. Een aardige combinatie van paddenstoeltje en haarmos.
Zo wordt ook duidelijk hoe klein de paddo is.

Amethistzwammetjes zijn fotogeniek. Deze keer f/10

Deze kleine was ook maar een paar cm hoog (f/8).

Vliegenzwammen mogen niet ontbreken in het herfstbeeld.

Ze waren al een beetje op leeftijd.

Van bovenaf krijg je weer een ander beeld van een zwam.
De zwam was al van een afstand te zien omdat hij mooi afstak tegen het groene mos.

Hoeden zijn er in vele soorten en maten.
Dat geldt ook voor de hoeden van paddenstoelen.

Een voor mij nieuwe soort is deze gebakzwam (boletus pistor).
De steel was bedekt met een soort netwerk van ragfijne draden.

Van bovenaf ziet hij eruit als een met poedersuiker bestrooid gebakje.
Een dag later was hij kapot gelopen bij werkzaamheden in het bos.

Tot besluit een geweizwammetje.

De herfst brengt toch nog een redelijk groot aanbod aan paddenstoelen.
Niet alleen bij mij zal er nog wel meer aandacht aan besteed worden.

Bedankt voor alle reacties op mijn berichten over de bronst van de damherten.