AWD - Overzicht januari 2015 deel 2

De vroege ochtend van 23 januari had winterse beelden in petto. 

Het had een beetje gevroren, dus er was kans op wat rijpvorming op bijvoorbeeld varens. 

Bovendien beloofde het zonnig te worden.

Het landschap vond ik niet uitdagend genoeg, maar de combinatie varens-zon wel.

Ik wilde geen doorsnee plaatjes.

Daarom heb ik wat met tegenlicht en rijpvorming gespeeld.

In ieder geval geeft dit een winters beeld.

Het was niet eenvoudig om een rustige achtergrond te krijgen.

Het lijkt overigens wel een zwart-wit foto.

Zelfs deze reegeit had zich aangepast, gelet op de witte aanslag op haar rug.

In het ijs waren luchtbellen en bijzondere structuren te zien.

Zulke structuren maken mij nieuwsgierig naar de manier waarop ze tot stand gekomen zijn.

Waarom ze zo gevormd zijn is mij nog niet duidelijk.

Toen ik hiermee bezig was hoorde ik plotseling de vleugels van een zwaan.

Ik was te laat om een op het ijs landende knobbelzwaan vast te leggen.

Het was wel een mooi gezicht om hem te zien landen en wat wegglijden.

En daar is hij dan, rustend op het ijs.

De zon kwam regelmatig achter een wolk tevoorschijn.

Ik had net mijn camera op Live-View gezet voor wat mooie lage standpunten toen de zwaan plotseling besloot te vertrekken. Bovendien had ik ook nog mijn instellingen wat aangepast.

Mijn instellingen bleken niet de goede te zijn voor goede vluchtopnamen.

Volgende keer beter.

Het was wel wat glibberen en glijden, maar het lukte de zwaan uiteindelijk om op te stijgen.

De jonge zwaan had zijn vleugels wel nodig om in balans te blijven.

Daarna werd het heel snel mistig.

Ik kon er niet mee zitten want het was een prima ochtend geweest met een aantal mooie winterse beelden.

Op 27 januari ging ik weer op pad.
Telkens word je weer verrast.
Van een afstandje leek het of er een grote klodder slagroom op een boomstam was gespoten.
Het lijkt echter een soort zwam te zijn, maar welke?
Wie het weet mag het zeggen.
De tweede foto is een week later gemaakt dan de eerste.

Een tjiftjaf vloog van tak naar tak, zich nauwelijks een moment rust gunnend.

Een klapekster zie je niet zo vaak. 

Op 27 januari had ik deze vogel ook al gezien, onder andere samen met Dick.

Deze opnamen van 30 januari, met een flinke crop, vond ik de mooiste.

Iedere poging tot voorzichtig benaderen vond hij al te veel.

Betere waarnemingen dan deze zaten er daardoor niet in.

Desondanks was ik blij dat ik voor het eerst sinds lange tijd weer een klapekster had gezien.

Zaagbekken zijn wel regelmatig te zien, maar lang niet altijd op een aantrekkelijke plaats.

Deze vrouwelijke grote zaagbek verdient wel een plaats op mijn blog, met haar partner.

Ze hielden de omgeving zoals altijd wel goed in de gaten.

Stellen ze geen prijs op je gezelschap dan krijg je dit:

Niet superscherp, maar wel een mooi beeld, net alsof ze boven ijs vlogen.
Voor wie deze editie nog niet te lang vindt volgen er nog een aantal foto's van een vos en  twee van wilde zwanen.

Lekker genietend van de zon, in alle rust, op een flinke afstand van het vaste voederpunt.

Uit het niets stond zij op toen haar aandacht ergens door werd getrokken.

Het bleken passerende fietsers te zijn die zij blijkbaar kende.
De fietsers reden door, de vos ging weer liggen en likte haar bek af.
Blijkbaar dacht ze aan het lekkers dat ze gemist had. Van mij kreeg ze uiteraard niets.

Het ultieme genieten.
Misschien nog een betere header voor mijn blog?

Waakzaam en oplettend, ook als ze ogenschijnlijk liggen te suffen en/of slapen.
Het was loos alarm.

Lekker verder dutten op een ander plekje.

Het blijft genieten met de wilde zwanen.
Is dit niet een erg warm welkom?
Ook al hebben ze al een eigen aflevering op mijn blog gehad, deze foto wil ik jullie niet onthouden.

Aan hen de eer om deze aflevering te besluiten.
Ik heb nog een heleboel andere foto's van de zwanen kunnen maken, anders dan wat ik tot nu toe heb laten zien.
Wellicht komt het er nog een keer van om ze te laten zien als februari niet genoeg te bieden heeft.