De lente komt op gang

Langzaam maar zeker komt de lente op gang.

Blogs worden gevuld met bloemen, heidekikkers, baltsende vogels en zomergasten.

Deze keer laat ik een aantal vogels de revue passeren die we sinds enige tijd weer kunnen bewonderen.

Allereerst de lepelaar, druk bezig met het bezorgen van nestmateriaal
De vogels zijn weer teruggekeerd op hun vertrouwde nestplaats.
Omdat het weer niet altijd meezat, heb ik deze keer eens een vliegbeeld dat we alleen onder bewolkte omstandigheden kunnen krijgen.
Ze komen aan het eind van dit verslag weer terug.

De ooievaar beleeft drukke tijden. 

Niet alleen de zorg voor het eigen nageslacht zal veel tijd vergen.

Cees van Ginkel heeft mij een rondleiding door Arkhemheen gegeven.
Hieronder enkele van de vogels die we hebben gezien.

Kemphanen zijn weer teruggekeerd uit hun winterverblijven.

Natuurlijk hoopt iedereen de gevechten tussen de mannetjes mee te kunnen maken.

Nu gaat de tijd nog vooral op aan foerageren en aansterken.

Of kieviten nu werkelijk ons land verlaten hebben of niet weet ik niet.

In ieder geval zijn ze weer in groten getale te zien.

De strijd om de vrouwtjes en het veroveren van een territorium is al begonnen.

Kluten bleven nog op afstand, maar tureluurs kwamen al redelijk dichtbij.

De grutto is met zijn voortdurende "grutto, grutto" voor velen hét symbool van de weidegebieden.

Veel grutto's hebben al paartjes gevormd.

Dit vrouwtje was vooralsnog druk bezig met voedsel zoeken in de drassige bodem.

Het mannetje voelde zich hier thuis. 

Af en toe verdween zijn kop onder water om wat lekkers te pakken.

Deze graspieper genoot van de zon.

De ooievaar vloog van hot naar her, overigens niet in Arkhemheen.

En dan de lepelaars.
Het is een hele uitdaging om beelden te krijgen, waarop de takken niet storend zijn.

Dit stelletje had zijn vertrouwde plek weer ingenomen.

Ze smoesden wat over de fotografen - slechts drie trouwens - die hun lenzen op hen gericht hadden.

Het vrouwtje zat al regelmatig op het nest en hield ook daar een oogje in het zeil.

Tussendoor namen ze een aantal keren de tijd om nog eens te paren.

Dat ging gepaard met veel gefladder.

Ook al ben je een knappe man, je verenpak moet wel onderhouden worden zodat je er tip-top uitziet.

En natuurlijk wel in de gaten houden of het gewaardeerd wordt.

Als de zon schijnt komen de kleuren tot leven en krijg je heel andere beelden:

Voortdurend gingen de mannetjes op stap om nieuwe takken voor het nest te halen.

Lepelaars hebben er een handje van om takken los te trekken op plaatsen die erg verscholen zijn achter andere takken, 

waardoor je er geen mooie foto's van kan maken.

Deze vogel was de uitzondering die de regel bevestigde.

Balancerend op dunne takken deed hij zijn best om een tak los te trekken.

Een momentje rust.

Zou zijn vrouwtje onder de indruk zijn van deze tak of had ze een kleintje besteld?

Hoe dan ook, de mannetjes vlogen af en aan.

De omstandigheden wisselden nogal eens.

De grootte van de takken ook.

Rondom het nest zijn er meer dan genoeg takken te vinden die bruikbaar zijn voor de nesten.

Toch gaan ze meestal elders geschikt nestmateriaal halen.

Men zegt wel "Wat je ver haalt is lekker".

In dit geval  zal het wel aantrekkelijker zijn.

Ik stelde het op prijs dat ze keurig naast elkaar op deze plek gingen staan.

Mooi vrij, en dan ook nog samen.

Over enkele weken moet het mogelijk zijn om op zijn minst van een deel van deze vogels foto's van jonge vogels te laten zien.

Overigens, de narcis heb ik uit dit verslag verwijderd omdat het een dissonant was