AWD - November 2020

November, een maand waarin meestal niet veel te beleven valt in de AWD.

Daarnaast werkten de weersomstandigheden vaak niet mee, veel regen en wind.

De natuur komt in deze maand geleidelijk aan tot rust.

Als het meezit komen er al wintergasten om je af te leiden en bezig te houden, maar dat is mij in 2020 niet overkomen.

Er waren nog wel wat zwammetjes, er was ook nog een restje damhertenbronst.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

Maar…… de lightbox werkt bij mij in Google Chrome niet. 

Als je ze toch groter wilt zien moet je stuk voor stuk op elke foto klikken.

Bloggers wegen zijn nog steeds ondoorgrondelijk.

Een enkele vogel was mij redelijk gunstig gezind, zoals deze torenvalk (Falco tinnunculus).

Andere vogels bleven vooral op veilige afstand.

Ik ben deze maand slechts vier keer in het duingebied geweest, waarbij ik niet iedere keer een camera bij mij had.

Deze plaat heb ik gemaakt met mijn telefoon, vooral om te achterhalen welke zwam dit is. 

Het is een prachtvlamhoed (Gymnopilus junonius).

Een grote stinkzwam (Phallus impudicus) had ik niet meer verwacht in november.

Hij had zijn beste tijd wel gehad, er waren ook geen vliegen in hem geïnteresseerd.

Dit zwammetje had mijn speciale belangstelling.

Ik wist van voorafgaande jaren waar ik een kans zou hebben om ze te vinden.

Ik vond begin november een kleine, gedeeltelijk vergane tak waarop een aantal van deze piepkleine zwammetjes groeiden.

Het zijn kopergroene bekerzwammetjes (Chlorociboria aeruginosa).

Bij deze opnamen heb ik weer gebruik gemaakt van mijn macrolens en één of meerdere tussenringen.

Omdat het een losliggende tak was kon ik hem in verschillende standen leggen of neerzetten om zo toch wat verschillende beelden te krijgen.

Nog een laatste om aan te geven hoe verschillend de platen kunnen worden.

En dan was er nog deze hinde.

Zij stond op een zonnige morgen rustig tussen de hoge grassen.

Normaal gesproken zou ik haar niet gefotografeerd hebben, maar ja, het was geen gewone dag voor haar.

Ze was zojuist gedekt door haar partner.

Dat overkomt een hinde ook niet iedere dag.

De bronst was op dat moment nagenoeg voorbij, af en toe hoorde ik nog wat geburl in de verte.

En dan een dekking, volstrekt onverwacht.

Ik had dit nog nooit eerder gezien.

Ze hadden weliswaar wat dekking, gedeeltelijk aan het oog onttrokken dus, maar dat mocht de pret niet drukken.

Het was grappig om te zien hoe hij haar eerst over haar linkerschouder likte,

daarna over haar rechterschouder, voordat hij haar besteeg.

De volgende keer nog een laatste post over Leyduin, waarin zwammen de hoofdrol krijgen. 

Het jaar rond ik dan af met mijn jaaroverzicht.