AWD - mei 2015

Zoals jullie waarschijnlijk al gemerkt hebben zijn er enkele kleine veranderingen in mijn blog doorgevoerd. 

Google en/of blogger had op eigen initiatief het een en ander veranderd waardoor ook ik enkele aanpassingen moest maken, 

bijvoorbeeld in de manier waarop reacties kunnen worden gegeven. 

Nu blijkt dat je niet kunt reageren als je geen Google+ account hebt, heb ik de koppeling met Google+ weer verbroken.
Ik heb de voor en tegens tegen elkaar afgewogen en hoop dat de huidige vorm voor iedereen bruikbaar is.

In mei heb ik mijn aandacht verdeeld tussen de AWD en andere natuurgebieden. 

Ik ben er daardoor wat minder vaak geweest dan gebruikelijk. 

Daarnaast zijn enkele onderwerpen, de zandhagedissen bijvoorbeeld, al in een aparte aflevering aan bod gekomen.

Roodborsttapuiten heb ik in mei regelmatig gezien, druk in de weer of op de uitkijk.
Zo gauw ik te dichtbij kwam werd ik weggelokt, waarbij het mannetje opvallend in beeld op een struikje of boomtak ging zitten.
Toen ik opnieuw dichterbij kwam vloog hij weer verder.

Deze heggenmus zong de longen uit zijn lijfje.

Daar zal toch minstens één vrouwtje voor gevallen zijn.

Konijnen voelen zich in bepaalde delen van het duingebied goed thuis.

Ondanks de aanwezigheid van vossen lijkt het goed met ze te gaan.

Qua zang spant de nachtegaal de kroon.
Bij wijze van verrassing kwam deze keer de zanger goed in beeld.

Elders deed een ander het nog beter.
Hij wilde er wel voor uitkomen dat hij de zanger in topvorm was.

Het meest trieste moment van de maand.
Weliswaar niet voor de vos, maar  wel voor mij.
Om maar mooie plaatjes te krijgen hadden mensen deze vos gevoerd met een ( dood of levend) kuiken.
Pas thuis zag ik op de foto wat hij in zijn bek had.
Gekker moet het toch niet worden.

In een klein poeltje in een gerenoveerd deel van de duinen zwom een familie Canadese gans.

Zo zie je wat de stand van de zon kan doen.
De ganzen bepaalden van welke positie ik kon fotograferen.

Er werd besloten tot een wandeling.
Zo'n pottenkijker bij hun "eigen" poel stelden ze niet op prijs.

Maar ach, ze konden al zwemmen, dus konden ze net zo goed naar het diepe gaan.

Het werd een behoorlijke tippel naar het grotere duinmeer, maar dat deden ze met verve.
Opgewekt volgden ze hun moeder.
Vader gans volgde op enkele meters achter dit groepje, de omgeving nauwlettend in de gaten houdend.
Even later zwommen ze in het grote meer.

Tapuiten heb ik dit voorjaar op een aantal verschillende plaatsen gezien.
Ze boden mij regelmatig de kans ze te benaderen.

In een karakteristieke pose op de uitkijk.

En wat zal juni brengen?
De voortekenen duiden op veel variatie.
Hier alvast een voorproefje.

Het kievitje zag ik op 1 juni,
het damhertje op 11 juni.