Reekalf

Na een paar jaar van onthouding zat het in 2015 weer mee.
Omdat ik vorig jaar geen reebok in de AWD had gezien rekende ik er dit voorjaar niet op om een reekalfje te zien.

Ik werd zeer aangenaam  verrast. 

In 2012 had ik een reekalfje gevonden tussen de nog grotendeels verdorde varens.

Hoewel ik moeder en kind toen al samen had gezien, viel het niet mee om het kalf te vinden toen moeder haar achterliet. 

Wat hebben ze een schutkleur!

Dit kalfje zag ik dit jaar op 22 juli om kwart voor zes 's morgens.

Geen moeder te zien.

Heel rustig liep ze langs de bosrand, keek eens even om zich heen en verdween daarna tussen de varens.

Hoe mooi kan een dag beginnen!
Ondanks ISO 1600 viel de opname mij niet tegen.

Niet veel later zag ik een reegeit met een aanbidder.

Ze was nog lang niet op haar mooist, maar blijkbaar  voor hem al verleidelijk genoeg.

Wat wil je als reegeit nog meer in de bronsttijd?

En dit is hem dan.

Hij had zijn zomerkleding al aan en wilde dat in de opkomende zon wel even laten zien.
Hij moet er natuurlijk wel op zijn best uitzien om kans te maken.

Hier zijn ze dan samen.
Terwijl zij even rustig mocht eten hield hij de wacht.

Maar ja, als zij aan de wandel gaat kan hij maar één ding doen.
Haar volgen en niet uit het oog verliezen.
Zij wilde hem vast testen om zeker te weten dat hij echt gek op haar was.
Ze verdwenen tussen de varens.

Aan de bosrand was een andere geit verschenen.
Ongeveer op deze plek had ik zo'n drie kwartier eerder het reekalfje gezien.
Was zij de moeder?

Plotseling kwam het kalfje aangerend door het hoge gras.

Ik weet niet of de reegeit een geluidje heeft gemaakt dat ik niet gehoord heb,
maar ik vond het wel opvallend dat het kalfje zo snel tevoorschijn kwam.

Het gebeurt je wel eens dat je voor een foto alles goed voor elkaar denkt te hebben,
maar dat de hoofdpersoon ontbreekt of dat hij net de verkeerde kant opkijkt.
Wat zou het hier mooi geweest zijn als het kalfje even naar rechts of achterom had gekeken.

Zo vind ik het ook wel mooi, maar het licht valt net niet helemaal goed.

Toen ik ze al een tijdje uit het oog verloren was zag ik eerst moeder een open stuk oversteken.
Even later volgde haar kind in een flink tempo.

De kleine moest haar best doen om moeder weer in te halen.

Ze was net op tijd om samen met haar moeder in de veilige omgeving van de hoog opgeschoten varens te verdwijnen.
Het was toen pas kwart over zeven.
Opnieuw werd het vroege opstaan beloond