AWD - Zomaar een julidag

Op 31 juli ging ik vroeg naar de AWD in de hoop insecten te vinden die nog bedekt waren met dauw.

Helaas was de temperatuur 's nachts niet voldoende gedaald, 

waardoor ik het moest doen met insecten die zich nog even moesten opwarmen.

De eerste is hier te zien, met de voelsprieten gedeeltelijk verscholen achter een bloem van het boerenwormkruid.

Helaas koos hij steeds ongunstige posities.

Hier is de kop met de voelsprieten iets beter te zien.

Ik plaats deze foto uitsluitend om herkenning beter mogelijk te maken.

Wie weet hoe dit insect heet? 

Hommels werkten beter mee.

Met een flink aantal zaten ze zich te koesteren in de langzaam krachtiger wordende zonnestralen.

Deze was al bijna klaar voor vertrek.

Niet veel later trof ik deze libel, die nog wel wat extra zonnewarmte kon gebruiken.

Helaas was hij toch sneller weg dan ik had gehoopt.

Een paar bloemetjes verder zat deze vlinder doodstil.

Ik heb dit soort vaker gezien, maar mijn kennis schiet toch weer tekort.

Blauwtjes waren er behoorlijk veel.

De blauwtjes die ik zag waren geen ochtendvlinders. Het waren echte slowstarters.

Een ander blauwtje op een zelfde soort bloem.

Het leek mij wel aardig om nu eens geen close-up te maken.

Als de zon eenmaal de vleugels verwarmd heeft neemt de activiteit snel toe.

Ook de kleuren komen dan heel anders over.

Net als blauwtjes zijn juffers populair in blogs.

Ook bij dit koppel heb ik de foto eens iets anders gemaakt dan gebruikelijk.

Nogmaals, met een andere achtergrond en lichtinval.

Nieuwsgierig waren ze ook.

Iedere beweging werd gevolgd.

Het leek wel of ze meer aandacht voor mij hadden dan voor elkaar.

Dat kan toch niet de bedoeling zijn.

Hoe doen vliegen het?

In ieder geval niet vliegend.

De hier gekozen positie lijkt mij ook niet ideaal.

Een zuringspannertje kwam even haastig voorbij fladderen.

Er restte mij niets anders dan een waarnemingsplaatje te maken.

Wespspinnen (Argiope bruennichi) bieden je veel meer kansen.

Ik zag ze op deze dag voor het eerst dit jaar.

Voor het eerst zag ik ook het veel kleinere mannetje.

De mannetjes willen maar wat graag voor nageslacht zorgen.

Zouden ze van tevoren al weten dat het vrouwtje na de paring zoveel energie is kwijt geraakt dat haar minnaar voor haar meestal een welkom smakelijk toetje is?

De meeste mannetjes worden na de daad door het vrouwtje ingekapseld en verslonden.

Hier had ze zelfs twee aanbidders.

Ik heb geen idee of zij er slechts één uitkiest of dat ze allebei aan de beurt komen, in dubbel opzicht.
Zeker is wel dat het mannetje één van zijn twee genitaliën in het vrouwtje achterlaat.
Voor een ander mannetje verkleint dit de kans op een succesvolle paring.
Mannetjes gaan daarom bij voorkeur op zoek naar maagdelijke vrouwtjes.
Het leven van een vrouwelijke wespspin is niet saai.

In haar opvallende web had dit vrouwtje een juffer gevangen. 

De juffer werd netjes ingepakt om later, als ze trek heeft, lekker leeg te zuigen.

Een andere spin had eveneens een juffer te pakken.

Nog een derde wespspin tot besluit.

Ik was dit verslag al met een aardhommel begonnen. 

Toen ik terugliep naar de uitgang zag ik talloze hommels die van bloem naar bloem vlogen.

Vaak waren ze bedekt met stuifmeelkorrels, waarmee tegelijkertijd duidelijk werd hoe belangrijk ze zijn in de natuur.

Het pakte deze ochtend weer eens anders uit dan ik hoopte.

Maar als de natuur je zo verrast kan je alleen maar tevreden zijn.